سلام نو - سرویس سیاسی: مدیران بازنشسته، بالاخره بازنشسته شدند. بعد از فراز و نشیب های زیاد در حالی که مهلت مدیران بازنشسته به پایان رسیده است این امیدواری وجود خواهد داشت تا به زودی شاهد این باشیم که نیروهای جوان تری وارد عرصه های مدیریتی کشور شوند. هرچند در این عرصه نگرانی از حضور ژن های خوب غیر قابل کتمان است. با این حال به نظر می رسد با توجه به جمیع جوانب برآیند کلی این قانون برای کشور مثبت خواهد بود.
به گزارش سلام نو، در ماه های اخیر با تلاش هایی که صورت گرفت و بعد از چند نوبت دست به دست شدن طرح منع به کارگیری بازنشستگان در راهروهای مجلس نهایتا این طرح به تصویب رسید. بر مبنای این مصوبه مقرر شد بازنشستگانی که در نهادهای دولتی مشغول به کار هستند به استثنای روسای سه قوه، معاونان رئیس جمهور، نواب رئیس مجلس، اعضای شورای نگهبان، وزرا و نمایندگان مجلس با شغل خود در نهاد مربوطه خداحافظی کنند.
مزایای خداحافظی بازنشستگان
قانون منع به کارگیری بازنشستگان از معدود قوانینی است که هر دو جناح سیاسی کشور روی تصویب آن تاکید داشتند. این در حالی است که در نگاهی جزئی تر می توان دریافت که اجرای این قانون برای اصلاح طلبان به مراتب گران تر تمام شده است. با وجود تلاش هایی که به صورت نمونه برای ماندگاری افشانی بر مسند شهرداری شد و همچنین اصرار دیگر مدیران دولتی به منظور دور زدن قانون برای از دست ندادن جایگاه خود با این وجود هیچ کدام از فراکسیون های مجلس موافقت خود را با اصلاح قانون منع به کارگیری بازنشستگان اعلام نکردند.
خطری دیگری که بیم آن می رفت با تصویب این طرح متوجه کشور شود کوچ دولتی های بازنشسته به شرکت های خصولتی بود. اتفاقی که با ماهیت تلاش هایی که برای تصویب این طرح شده، در تضاد است. هرچند سلمان خدادادی، رییس کمیسیون اجتماعی مجلس به صورت جدی بر این نکته تاکید داشته که خصولتی ها هم مشمول این مصوبه هستند.
خداحافظی مدیران بازنشسته در ماه های اخیر تبدیل به یک مطالبه برای کسر قابل توجهی از جامعه به ویژه جوانان شده است. آنها امیدوارند تا با این مصوبه شاهد یک تغییر نسل در مدیران میانی کشور و شاهد ایجاد فرصت های شغلی جدید برای جوانان جویای کار باشیم.
اکبر بیاتی در یادداشتی از زاویه ای متفاوت به مزیت های قانون منع به کارگیری بازنشستگان در رونق خصوصی سازی پرداخته است. او گفته است: با آمدن مدیرانی از دولت و بخش های حکومتی که ناگزیر از قلعه حکومت بیرون آمده اند، این امیدواری ایجاد شده است که این چهره ها به میدان مدیریت کارخانجات بخش خصوصی بروند و با استفاده از نفوذ و قدرت خود، منشاء رونق و قدرت گیری این بخش ها شوند. کاش دولت و چهره های تاثیرگذار در حاکمیت بکوشند و زمینه های هدایت این افراد به سمت بخش خصوصی مفید و ارزشمند کشور را فراهم کنند. بخش خصوصی ما در این سال‌ها نحیف شده است و با توجه به شرایط خاصی که کشورمان با آن مواجه است، ضرورت قدرت گیری و فعالیت بیشتر در بخش خصوصی از هر روزی بیشتر خودنمایی می کند و این مدیران می توانند منشاء خیرات و برکات فراوانی در این زمینه ها شوند.
جوانگرایی؛ یک لازمه کتمان‌ناپذیر
در حالی که به خاطر نداشتن احزاب قوی، بسیاری از پست های مدیریتی بدون ضابطه و از طریق گعده های سیاسی انتخاب می شود، این نگرانی از حضور افراد جوان با ژن خوب با بهانه جوانگرایی احساس می شود. این در حالی است که ترکیب جوانگرایی با کارآمدی می تواند به مثابه جاری شدن خون جدیدی در شریان های مدیریتی کشور شود و فضای بسته مدیریتی کشور را باز کند و منجر به افزایش شفافیت و کاهش رانت شود.
شاید نمونه موفق این جوانگرایی را بتوان در وزیر جوان کابینه ارزیابی کرد. محمد جواد آذری جهرمی که از ابتدای حضورش در کابینه با واکنش های منتقدانه ای همراه بود بدون شک یکی از موفق ترین وزرای کابینه بوده است. آذری جهرمی به خاطر سابقه ای که داشت از همان روزهای نخست مورد انتقاد جریان های سیاسی مختلف بود. اصلاح طلبان رویکرد او را زاویه دار با وعده های دولت می دانستند و اصولگرایان هم اساسا کمتر به وزرای روحانی روی خوش نشان می دهند. با این حال فارغ از تفکر سیاسی آذری جهرمی دهه شصتی بودن او و استفاده به جا از ابزارهایی مثل توییتر برای ارتباط گیری با مردم از یک سو و عزمی که از او درباره مبارزه با فساد دیده شد، نشان می دهد که حضور جوانان بدون توجه به مشی سیاسی آنها چقدر می تواند کارگشا باشد. شاید اگر کابینه مسن روحانی بعد از این همه درخواستی که از او شد بیشتر به جوانان بها می داد بدنه جامعه نسبت به دولت و عملکردش خوش بین تر از امروز بود.
