روانشناسی شادی

اختلالات هیجانی

بیماری های روانی

آسیب های روحی

اختلالات عصبی

روان پریشی

وسواس فکری

جنون و غیره که اساساً درباره بررسی جنبه تاریک بشریت بود و به طرز عجیبی به عادت ها، رویه ها یا تأثیراتی که غرایز اصیل تر و سرشت بهتر ما را تقویت می کردند، توجه کمی شده بود.

البته تا سال های پایانی قرن بیستم، در اواخر دهه ۱۹۹۰ یک روانشناس اهل فیلادلفیا به نام مارتین سلیگمن فکری به ذهنش خطور کرد:

" چه می شود اگر شادی حقیقتاً چیزی بیشتر از نبود غم و اندوه باشد؟"

چه می شد اگر ما نوعی از روانشناسی داشتیم که به جای تمرکز بر نکات منفی بر نکات مثبت تمرکز می کرد؟ این ایده را همچون سنبل آبی در نظر بگیرید. سلیگمن این نظریه را با یکی از همکارانش در میان گذاشت و او نیز آن را با چند نفر دیگر مطرح کرد. این گروه کوچک سپس حدود ۲۰نفر از بهترین و باهوش ترین پژوهشگران جوان کشور را برای پیوستن به جنبش خود دعوت کردند. آن ها برای پیگیری نظریه شان، جمع آوری بودجه تحقیقاتی را آغاز کردند. شش ماه بعد، این نظریه را در همایشی با حضور هزاران روانشناس از سراسر کشور مطرح کرد.

تا اوایل قرن بیست و یک، میلیون ها دلار در انبوهی از پژوهش های جدید سرمایه گذاری شد، انجمن ها و مجلات بین المللی راه اندازی شد و شاخه کاملاً جدید از علم روانشناسی متولد شد.

در اواسط همان دهه عموم مردم پی بردند که چه چیزی در حال وقوع است. در ژانویه ۲۰۰۵مجله تایم عنوان اصلی اش را به این موضوع اختصاص داد و بر روی جلدش نوشت:

"علم شادی"

مارتین سلیگمن را بیش از هرچیز با روانشناسی مثبت گرا می شناسند.

کسانی که با مفهوم روانشناسی مثبت گرا آشنا نیستند، ممکن است این اصطلاح را با مثبت اندیشی یا تفکر مثبت که در بسیاری از آموزش های انگیزشی موردتأکید قرار می گیرد، یکسان فرض کنند.

امّا روانشناسی مثبت گرا، یکی از مجموعه های روانشناسی علمی و بر پایه تحقیقات گسترده است. حوزه ای که به صورت جدی و‌رسمی، نخستین بار توسط مارتین سلیگمن موردتوجه قرار گرفته است.

شاید مارتین سلیگمن را بتوان یکی از بزرگترین روانشناسان معاصر دانست. او بیش از پنج دهه از عمر خود را به مطالعه در حوزه روانشناسی اختصاص داده است.

سلیگمن روانشناسی را به دو حوزه اصلی تقسیم می کند:

بخش اول، مجموعه ای از روانشناسی است که برای شناخت بیماران و بیماری ها به کار گرفته می شود و معمولا با عنوان Abnormal Psychology از آن نام برده می شود.

بخش دوم مباحثی است که می کوشد به انسان های سالم برای زندگی بهتر کمک کند. همان حوزه ای که مارتین سلیگمن برای ترویج و تثبیت آن تلاش کرده و به نام Positive Psychology  شناخته می شود.

مارتین سلیگمن بارها تأکید کرده است که روانشناسی طی دهه های اخیر، عمر خود را فقط به حوزه نخست اختصاص داده و حوزه دوم کمتر مورد توجه قرار گرفته است.

روانشناسی مثبت گرا هنوز جوان است و حدود دو دهه از تولد آن می گذرد.

این علم برخلاف نگرش سنتی روانشناسی که بیماران را موضوع مطالعه خود قرار می داد، تلاش دارد انسان های سالمی را که در پی خوشحالی، رشد و موفقیت هستند موردتوجه قرار دهد.

مارتین سلیگمن مهم ترین دستاورد روانشناسی در بیست سال اخیر را شناخت توانایی انسان ها در تغییر شیوه فکر کردن خود می داند.

بنابراین توجه داشته باشیم که روانشناسی مثبت گرا را با تفکر مثبت(مثبت اندیشی و قانون جذب و...)هم معنا در نظر نگیریم.