به گزارش سلام نو، به نظر می رسد ما قدر داشته های خود را نمی دانیم. در این که یک شهر شاید به مدت یک قرن سال تلاش می کند و اندوخته ها و دارایی های خود را جمع می کند تا خیابانی مانند ولی عصر به نماد مهم شهری که در دنیا شناخته است و یکی از مهمترین و معروف ترین خیابانهای ایران و خاورمیانه است، ساخته شود.
امروز تهران چنین سرمایه و دارایی ای دارد، خیابانی با ۱۰۰ سال قدمت که به عنوان محوری ترین، ارزشمندترین و طولانی ترین خیابان شهر، خود را در اختیار مردم می گذارد.
بعد هم خیابان دیگری به عنوان خیابان انقلاب که از تقاطع این خیابان با خیابان ولی عصر به عنوان کانونی ترین نقطه پایتخت و علی القاعده قلب پایتخت تشکیل می شود و نقطه کانونی شهر تهران است. مهمترین گذرهای شرقی-غربی و شمالی-جنوبی تهران در این نقطه به هم می رسند.
هر مهمانی که به تهران وارد می شود اگر بخواهد یک نقطه را برای بازدید انتخاب کند علی القاعده به سراغ این محور و نقطه می رود. یکی از ویژگی های دیدنی تهران، این منطقه است زیرا وجود المان هایی مانند دانشگاه تهران، دبیرستان قدیمی البرز به عنوان نمادهای مدرنیسم و نوسازی متجددی که تهران را به عنوان مرکز علمی معرفی می کند در این نقطه دیده می شود. روند فرهنگی سازی این نقطه، بعد از مدتی بعدا با دو نماد فرهنگی و هنری تکمیل می شود. تئاتر شهر و تالار وحدت که تالار شهر بود، در این نقطه احداث شده است.
این دو نماد مهم فرهنگی و هنری کشور هستند. خیلی از خاطرات بزرگ ملی ما در مکانی مانند تالار شهر یا تالار وحدت شکل گرفته است. بیش از دهها جشنواره مهم فجر در عرصه سینما و موسیقی در این مکان برگزار کردیم. بیش از ۳ دهه برگزاری مهمترین جشنواره بین المللی تئاتر فجر را در تئاتر شهر داشتیم.
این که امروز این خیابان به عنوان انقلاب نامگذاری شده بابت این است که مهمترین صحنه های انقلاب در این خیابان و روبروی دانشگاه تهران رخ داده است. سردر دانشگاه تهران و نامی که امروز روی خیابان ویلا سابق (استاد نجات الهی) گذاشته شده، نماد حرکت جدی انقلاب در این منطقه است. مهمترین المان شهری پایتخت یعنی میدان فردوسی در این محور قرار دارد.
این دارایی ها را کدام عقل سلیم و فکر هوشمند، به خود وامی گذارد؟ چرا این همه دارایی را در معرض تاخت و تاز و در یغمای حضور عده ای قرار می دهیم که معلوم نیست چگونه این فضا را در اختیار می گیرند تا مهمترین نقطه شهر را امروز به یکی از آسیب خیزترین نقطه شهری تبدیل کنند. نقطه ای که چشم مجموعه است.
قاعدتا همه سعی دارند شهرشان را مراقبت کنند و تصویر خوبی از شهر خود به جهان مخابره کنند، در روزگاری که نفت ما دچار تحریم و صادرات دچار مشکل است، منطق می گوید مهمترین دارایی که می تواند جایگزین آن باشد، بحث توریسم است.
در این شرایط چطور می توان اجازه داد نقطه کانونی شهر ما محل تاخت و تاز صدها عنصر شود که به عنوان دستفروش حضور دارند ولی با یک پشتوانه نامعلوم که مشخص نیست چه مافیایی از آنها حمایت می کند. بعد هم این نقطه محل تیراندازی عواملی تبدیل شده که روبروی تئاتر شهر را تبدیل به مکانی برای حضور تعداد قابل توجهی افراد معتاد یا به لحاظ بیماری های مختلف دچار مشکل هستند کند. چرا به راحتی از کنار این افراد می گذرند؟ پلیس کجای این ماجرا قرار دارد؟ عوامل شهرداری کجا هستند؟ من از حوزه های مختلف شهرداری مانند شهربان و عوامل رفع سد معبر و پلیس شهری گله مند هستم. آنها با این تخلفات آشکار و واضح خیلی مماشات می کنند. بی توجهی آنها قابل گذشت نیست. مهمترین نهادهای شهری ما اینطور دارد آسیب می بیند.
شورای شهر یک نهاد حقوقی و نظارتی است که تذکر می دهد و موضع می گیرد ولی به نظر می رسد ادامه این روند به هیچ وجه به سود شهروندان نیست و تداوم شرایط موجود منافع مردم این شهر بزرگ، فعال، فرهنگی و آرام را نابود کرده و آبروی شهررا می برد.
*رئیس کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای شهر تهران/خبرآنلاین
