در خصوص این جمله کمتر کسی دچار تردید میشود ولی اقتدار به چه معناست؟ بروز ضعف چیست؟ چیزی که مسلم است اقتدار قلدرمآبی تعریف نمیشود و لازم است علاوه بر عرصه نظامی در عرصه های دیگر منجمله دیپلماسی و اقتصادی نمود پیدا کند، ضعف هم به معنای حماقت نیست، حماقتی که نتیجه اش صرفا تنش زایی باشد،
مردم با رای خود در انتخابات 96 نشان دادن که علاقه مندند کشور در مسیر تنش زدایی قدم بردارد، اما برای بعضی خواسته یا ناخواسته تکرار اشتباهات تکراری، متداول شده است! افرادی که عمدا یا سهوا آب به آسیاب دشمن میریزند ولی در آخر این مردم هستند که تاوان این کج سلیقه گی ها را میدهند...
امروز که دیپلماسی تنش زدایی ایران، اجماع جهانی علیه کشورمان را شکسته و در سطح بین الملل باعث توقف نسبی یکه تازی (teamB) و بولتونیزم شده، اما به ناچار با (تیم ب) وطنی چه باید کرد؟؟
رسانه ها نیز در این تنش زایی های اخیر کم نظیر عمل کردند! به راستی حضور ناو هواپیمابر و انتقال موشک های پاتریوت به خاورمیانه که در گذشته بارها سابقه امثال آن وجود داشته ارزش تیتر یک شدن رسانه های داخلی و خارجی و ترند شدن در شبکه های اجتماعی را داشته است؟
رسانه ملی باید در خدمت منافع ملی باشد نه بر ضد آن
چه منفعتی است در برهه ای که به لطف سیاست تنش زدایی دستگاه دیپلماسی افرادی که در غرب روز و شب دم از شدید ترین برخورد ها علیه کشور میزدند و هم پیمانان شیوخش بر طبل این جنگ و نزاع مینواختند اندکی عقب نشسته و تغییر لحن داده اند تا حدی که رئیس جمهور ایلات متحده ادعا میکند که مردم ایران مردم بزرگی هستند! و این شانس را دارند که با مقامات کنونی به کشوری بزرگ تبدیل شوند.
حال در صداوسیمای جمهوری اسلامی بروی آنتن زنده از نیروهای حوثی یمن تقاضای گوشمالی امارات داده میشود و در برنامه دیگر مجری اصرار بر اثبات ارتباط مستقیم موشک های یمن و کرانه باختری با ایران را دارد؟!
میانجیگری توسط کشورهایی همچون عمان، عراق قطر و روسیه شروع شده است اما چشم انداز پیش رو به رقم بسیار از کارشناسان کاهش تحریم هارا به همراه نخواهد داشت و صرفا جنبه سیاسی دارد. محدودیت ها منجمله تحریم ها در هر دولت و کشوری زمینه ساز رشد انحصار طلبی و رادیکالیسم می باشد که با متوقف کردن بخشی از بدنه جامعه که مطالبه گر دمکراسی است، به ثمر رساندن مردم سالاری را بیش از پیش سخت تر میکند.
در همین برهه ها پوپولیسم نیز در ابعاد مختلف شیوع میابد، افرادی که کاسبان عوام فریبی هستند و خود را از جنس مردم می نامند، دوگانه مردم و غیر مردم را مطرح کرده و کمبود هارا پررنگتر جلوه میدهند و در آخر تقصیر را عموما برگردن نخبگان جامعه می اندازند و هر کی خلاف حرفشان حرف بزند بر علیه ملت است!
اما در این شرایط آن چیز که بیش از پیش الزام وجودش احساس میشود اتحاد و وحدت ملی است، با این اتحاد است که می توان به حل بحران های سیاسی امیدوار بود، با تزریق اعتماد و امید به سطح جامعه میشود زمینه ساز رشد وحدت ملی شد،
انتخابات سال های 98 و 1400 میتواند فرصت مغتنمی در جهت ارتقای این دو مهم و به عمل رساندن مردم سالاری باشد در صورتی که انتخاباتی با نشاط تر، آزادتر و شفاف تر و به دور از (حب و بغض)های استصوابی رقم بخورد.
نظرات