سلام نو – سرویس ورزشی: شب گذشته فینال جام حذفی فوتبال ایران به عنوان آخرین بازی فصل جاری در حالی برگزار شد که این بازی به یک فضاحت، رسوایی و فاجعه تمام عیار برای فوتبال و ورزش ایران تمام شد.
در دورانی که فینال اروپا در باکو، جام جهانی در قطر و اردو‌های تیم‌های بزرگ در امارات و قطر برگزار می‌شود فدارسیون پنج ستاره فوتبال ایران با تمام دبدبه و کبکبه‌ای که دارد توان برگزاری فینال جام حذفی و سازمان دادن 300 نفر هوادار تیم داماش را نداشت و حتی توانایی لغو آن را هم نداشت.
پس از برگزاری تاسف بار مسابقه سپاهان و پرسپولیس که به مصدومیت‌های جبران ناپذیری نیز منجر شد انتظار می‌رفت فینال جام حذفی در شهری بی‌طرف با نظم و انضباط بیشتر و بهتری برگزار شود، اما زهی خیال باطل! تجربه تلخ اصفهان برای فدراسیون درس عبرت نشد و فاجعه در اهواز تکرار شد.
در حالی که تیم فوتبال داماش پس از تلاش بسیار به فینال جام حذفی رسید مسئولان برگزاری مسابقه حتی نتوانستند ترتیبی دهند تا 300 تماشاگر داماشی به داخل زمین بروند و این یعنی حتی حق مرسوم 90 به 10 را هم برای معدود تماشاگران داماش که از شمال به جنوب ایران آمدند قائل نبودند.
هیات فوتبال استان خوزستان که از به دست آوردن فینال جام حذفی بسیار ذوق زده بود ظاهرا حتی فکرش را هم نمی‌کرد تیم داماش هم طرفدار داشته باشد پس با فاجعه پرکردن فولاد آرنا باعث شد که حتی همان سهمیه ده درصد معمول و قانونی هم به تماشاگران یکی از دو تیم حاضر در فینال تعلق نگیرد و بازی فینال جام حذفی با لیست بلند بالایی از تخلفات و به هر قیمتی برگزار شود و تا ساعت 1 بامداد طول بکشد.
به همین سادگی و به راحتی آب خوردن بازی فینالی که باید فرصتی برای تزریق انرژی و امید به جامعه باشد تبدیل به بحرانی شد که حلش نیاز به ورود وزارت ورزش داشت و هزینه‌های مالی بسیاری را به ورزشگاه نوساز فولاد تحمیل کرد.
تمام این اتفاقات در حالی افتاد که مهدی تاج، رییس فدراسیون فوتبال در سفر فرانسه به سر می‌برد آن هم در وقتی که به باشگاه‌های فوتبال توصیه کرده سفر خارجی نروند، مربی خارجی نگیرند و دنبال بازیکن خارجی هم نباشند.
چنین فدراسیون فوتبال بی در و پیکری که توان اداره یک فینال جام حذفی را ندارد پر است از ادعاهایی که سقف آسمان را هم سوراخ می‌کند. ادعای پنج ستاره بودن دارند ولی توان جا دادن 300 تماشاگر در استادیوم و بلیط فروشی درست یا تامین لباس تیم ملی به شکلی که در خور باشد ندارند.
ادعا دارند کی‌روش بد و زرگو بود و یکی بزرگ‌تر از او را می‌آورند ولی در نهایت سراغ ویلموتس می‌روند، ویلموتسی که با بادیگارد شخصی به تهران می‌آید و یکی از مربیانش دو شغله است و بعید است بتواند تمام وقت در خدمت تیم ملی ایران باشد.
با تکیه بر تلاش شخصی علیرضا فغانی در جام جهانی می‌درخشند اما نه توان تامین مالی داوران را دارند، نه توان حفاظت از آن‌ها را و نه توان آموزش به روزشان را که همین باعث جاشیه‌های پی در پی می‌شود.
اگر فدارسیون فوتبال و مهدی تاج یک دهم ادعاهای بزرگی که داشتند و دارند توانایی داشتند امروز هم فینال جام حذفی در آرامش برگزار می‌شد، هم برای مربی‌ای در کلاس ویلموتس نباید هزینه‌های میلیون دلاری می‌کردیم.
