مینیمال هایی برای زندگی/ از آدم ها دیگر به همدیگر پناه نمی برند تا این گونه بمان عشقم

بعضی ها به شعر

بعضی به ترانه

برخی به فیلم

و عده ای هم به کتاب پناه می برند

امّا مدت هاست که آدم دیگر

به همدیگر پناه نمی بزند

اُغوز آتای

آدم ها به همه چیز عادت می کنند؛ مخصوصاً اگر از آدم بودن دست بکشند

از کتاب کوری

ژوزه ساراماگو

زندگی واقعاً ناممکن بود، اگر بی کرانگی رنج های پنهان در سینه مان، به تمامی، در خطوط چهره مان نمایان می شد

امیل چُوران

تو اگر در کنار من بودی

شاید حوادث

به صورت دیگری اتفاق می افتاد

احمدرضا احمدی

از درد سخن گفتن و از درد شنیدن

با مردمِ بی درد، ندانی که چه دردی ست

مهرداد اوستا

همیشه یک «امّا» در این دنیای نیم بند هست

آن برونته

هر روز فکر کنید چطور می توانید یک نفر دیگر را خوشحال کنید...شادمانی انسانی و شادمانی دیگران به یکدیگر بستگی دارد.

تنها چیزی که می شود از یک انسان توقع داشت و بهترین تحسینی که می شود از یک انسان کرد این است که او همنوعی خیرخواه باشد...لازم نیست مصلح اجتماعی باشید که بتوانید دنیای بهتری بسازید، بلکه همین که دنیای خصوصی خودتان را بهتر کنید، خدمت بزرگی کرده اید

از کتاب شناخت طبیعت انسان

آلفرد آدلر

دل در بر من زنده برای غم تست

بیگانه ی خلق و آشنای غم تست

لطفی است که می کند غمت با دل من

ورنه دل تنگ من چه جای غم تست

مولانا

در جهانی زندگی می کنیم که باید پنهانی عشق بازی کرد،

در حالی که در روز روشن خشونت را تمرین می کنند

جان لنون

آن که باورت دارد

یک قدم جلوتر از کسی است که دوستت دارد

گوته

این گونه بمان عشقم

بمان این گونه

و تنها به من نگاه کن

نگاه کردن هم نوعی عشق است

ایلهان برک

ترجمه: سینا عباسی هولاسو