به گزارش سلام نوبازی های هفته هفدهم لیگ برتر فوتبال بانوان در روزهای اخیر برگزار شد تا رقابت های امسال بالاخره به هفته های پایانی خود نزدیک شود، رقابت هایی که طبیعتاً تلاش برای بهتر و حرفه ای تر برگزار شدن آن بیشتر از سال های قبل بود هرچند این ورزش کماکان از نقص های سخت افزاری بسیار زیادی رنج می برد.
در رقابت های امسال حواشی بسیاری در فوتبال بانوان وجود داشت. این حاشیه ها که هم مثبت و هم منفی در آنها دیده می شد در بسیاری از هفته ها روی کیفیت بازی ها به وضوح تاثیرگذار بود اما هر آنچه که بود حوزه فوتبال بانوان ایران (از برگزار کنندگان بازی ها تا داوران و ناظران و بازیکنان و ...) سعی در حفظ چهارچوب آن داشتند تا راه هرگونه حرف و حدیث درباره بازی ها را ببندند. اما برخلاف مطالبی که در سطرهای بالا گفته شد، در دو هفته اخیر شاهد دو اتفاق بودیم که پیش از این و در بازی های بانوان، مسبوق به سابقه نبود.
درگیری فیزیکی! اولین بار در اصفهان و در دیدار تیم ذوب آهن برابر شهرداری سیرجان و دومین بار نیز بین بازیکنان تیم های زاگرس شیراز و پالایش گاز ایلام رخ داد که البته اتفاق خوب در دومین بازی اینکه عکس یا فیلمی از آن به بیرون نیامد تا به مانند بازی اول، یک هفته خوراک همه محافل ورزشی و غیرورزشی فراهم شود.
این دو درگیری فیزیکی، هر چند آنقدرها هم شور و شدید نبود اما چیزیست که در دو هفته اخیر اتفاق افتاد و به هر دلیلی همه فوتبالی ها را نگران کرده است. اینکه دختران حاضر در میدان چطور به این نتیجه رسیدند که می توانند با مشت و لگد دنبال این هستند تا حق خود را از بازی مورد نظر بگیرند و احتمالا به مطرح کردن حداقلی خود بپردازند، چیزیست که نهادهای ذیربط باید به تحقیق و بررسی درباره آن بپردازند . اما صحبت و البته اخطار به بانوان فوتبالیست کشور که در دوهفته اخیر سعی کردند وجوه جدیدی از هنرنمایی های خود را به نمایش بگذارند، برعهده ماست. شاید دیدن آینده این گونه اتفاقات برای بازیکنانی که سن و سالی از آنها نگذشته سخت باشد اما مربیان و سرپرست ها و ... و هر آن کسانی که می توانند حرفی در مزمت این گونه رفتارهای بازیکنان تیمشان بر زبان بیاورند باید به میدان بیایند و تا زمانی که این گونه رفتارهای ناشایست تبدیل به اپیدمی نشده، نقش خود را به عنوان بزرگترهای تیم نشان دهند.
البته در این میان نیز باید سری به کمیته انضباطی و کمیته اخلاق فدراسیون فوتبال بزنیم. چرا که نفرات تعیین کننده باید شرایط این بازی را به طور کامل مورد بررسی قراردهند تا با جریمه یا محروم کردن عاملان مربوط به دو درگیری اخیر، زهر چشمی از بانوان فوتبالیست گرفته و پیش از آنکه کار به جاهای باریک بکشد کنترل کامل اوضاع را در دست داشته باشند. اوضاعی که در وهله اول باید باعث سرگرمی و نشاط بانوان استان های مختلف شود و پس از آن نیز شرایطی را برای افتخارآفرینی فوتبالیست های بانو فراهم کند.
یازده سال است که بازی های لیگ برتر بانوان(با هر کیفیتی) با زحمت بسیار توسط مسئولان برگزار کننده، سرپا شده است و با همین روش می تواند آرام آرام جذابیت خود را برای همه بانوان کشور فراگیر کند باید قبول کنیم حاشیه هایی اینچنینی، نه تنها بر اخبار و جذابیت و فراگیر شدن آن تاثیر نمی گذارد که ممکن است بسیاری از مسئولان ورزش کشور را هم به فکر تغییر فرمت بازی های بانوان بیندازد.
بگذارید این پاراگراف آخر را یک بار دوره کنیم، برای سفر هر تیم بانوان به شهرهای مختلف هزینه بسیاری روی دست مسئولان باشگاه گذاشته می شود و فدراسیونی ها نیز بارها و بارها از مسئولیت سنگین برگزاری بازی های مربوط به بانوان سخن گفتند و پر بیراه نیست اگر بگوییم ادامه رفتارهای اینچنینی باعث خواهد شد تا تصمیمات جدیدی برای فوتبال بانوان کشور گرفته شود.
بهتر است سه سال به قبل برویم، در حالی که ملوانان یکی از مهمترین تیم های لیگ برتر محسوب می شدند و عناوین متفاوتی نیز به دست آورده بود به صورت ناگهانی و با دستور مدیرعامل وقت تیم، بنا به دلایلی واهی منهل شد و از آن بدتر اینکه هیچ مقام مسئولی نه در فدراسیون و نه در وزارت ورزش به دنبال وتو کردن تصمیم آقای مدیرعامل نبودند تا نشان داده شود شرایط ورزش و خاصه فوتبال ایران به گونه ای هست که تقریبا اغلب مسئولان در موقعیت هایی اینچنینی خود را به ندیدن بزنند تا به نوعی دردسر حاصل از این کار را به جان نخرند.
هر چند همان تیم ملوان با همان کادر بازیکنان، سه سال پس از انحلال باز هم احیا شده و وارد بازی های لیگ یک و لیگ برتر شد و در نهایت با ارائه ای بازی های چشم نواز رکورد هواداران حاضر در ورشگاه های کشور را شکست و بسیاری از زنان و دختران انزلی چی را شاداب تر از چیزی که بودند کرد.
در این رابطه می توان گفت همه کسانی که این روزها به دنبال شانتاژ بازیکنان تیم های مختلف هستند باید بدانند این اتفاق هرگز نمی تواند بیشتر از ارائه یک بازی دیدنی برای آنها خروجی داشته باشد. اتفاقاتی که هر لحظه ممکن است با زیاد شدن هزینه های (مادی و معنوی)، باعث شود تا عطای برگزاری این بازی ها به لقایش سپرده شود و به همین دلیل شرایطی فوق العاده برای کشف استعدادهای مختلف از بین برود.
در آخر این مطلب نیز باید گفت با توجه به شرایطی که فوتبال بانوان ایران دارد هیچ کسی به غیر از خود بانوان نمی توانند زمام امور را دست بگیرند. خانم های حاضر در فوتبال ایران باید بیش از این هوای یکدیگر را داشته باشند. لیگ برتر بانوان ایران نهال نوپایی است تاکنون تنها 10 سال از به وجود آمدن آن می گذرد و در این راستا باید از بانوان مسئول و غیرمسئول، بازیکن و مربی و ... در وهله اول به فکر رشد و نمو این نهال نوپا باشند تا اینکه با رفتار و یا تصمیمات خود تیشه به ریشه آن بزنند چرا که در آن صورت بروز اتفاقاتی ممکن است از بین رفتن لیگ برتر بانوان را سبب شود.
