به گزارش سلام نو، پس از سقوط حکومت طالبان در سال 2001 میلادی و با وجود بهبود شرایط برای زنان افغان که تنها به دنبال استقلال اجتماعی و اقتصادی هستند، مشکلات و تهدیدهای این گروه افراطی علیه زنان بی گناه افغان ادامه دارند و حتی به آنها اجازه فعالیت در کنار مردان نیز داده نمی شود.
چندی پیش «منا منگال» یک روزنامه نگار برجسته و مشاور مجلس افغانستان جلوی در منزل پدری اش در کابل به ضرب گلوله دو مرد ناشناس کشته شد.
«آنیسا» مادر منا در مصاحبه با رویترز گفت : «منا هرگز وظایف کاری و مسئولیت های خود در خانه را فراموش نمی کرد؛ پس از سال ها تلاش و کوشش به موفقیت دست یافت. منا کار درستی انجام داد و برای تبدیل شدن به یک زن حرفه ای و موفق سخت کار کرد.»
«فردوس فرامرز» سخگوی پلیس کابل می کوید: «تاکنون فردی در رابطه با این قتل که در روز روشن اتفاق افتاد، دستگیر نشده است؛ اما خانواده منا از چهار مرد مشکوک شکایت کرده اند که یکی از آنها همسر سابق منا است؛ این چهار مرد متواری هستند اما پلیس در تلاش برای یافتن و دستگیری آنهاست.»
مادر منا معتقد است که تعهد او به کار و منزل باعث کشته شدن وی شد؛ آنیسا همسر سابق منا را مقصر این قتل می داند زیرا دخترش حاضر به دست کشیدن از کارش نشد و به فعالیت در تلویزیون افغانستان ادامه داده بود.
به نوشته رویترز، این حمله وحشیانه بازتاب های گسترده ای در سطوح بین المللی داشته است؛ مقامات آمریکایی و کانادایی این اقدام را به شدت محکوم کرده می گویند، مشکلات زنان افغانستان همچنان ادامه دارد و هنوز هم از خشونت ها و تبعیض های خانگی و جنسی به شدت رنج می برند.
زنان تحصیل کرده افغان، همزمان با سرنگونی طالبان در سال 2001 میلادی، پرچمدار ارتقا و احقاق حقوق زنان افغانستان بوده اند؛ این زنان می گویند برای کسب استقلال مالی و حرفه ای با مخالفت های بسیاری چه از طرف اعضای خانواده و چه از سوی اعضای گروه های افراطی مواجه هستند.
برای مثال اوایل ماه جاری میلادی، طالبان به بهانه فعالیت زنان و مردان در یک سازمان که باعث ترویج دیدگاه های غربی می شود، حمله مرگباری به دفتر مرکزی یک گروه امدادی در کابل ترتیب دادند.
در این حمله و محاصره که هفت ساعت به طول انجامید دست کم 9 نفر کشته و 20 تن دیگر زخمی شدند.
یکی از کارمندان زنان این مرکز که نخواسته نامش فاش شود می گوید: « طالبان می خواهد تمام زنانی را که به همراه مردان کار می کنند را به قتل برسانند؛ اگر من کشته شوم کسی نیست که مخارج والدین، برادر و خواهرهایم را بدهد. اگر در خانه بنشینم آیا طالبان خرج خانواده مرا خواهد خواهد داد؟»
اما «ذبیح الله مجاهد» سخنگوی طالبان، دلیل این حمله را تامین مالی این سازمان توسط آمریکا عنوان کرد و گفت: «زنان می توانند به تحصیل و فعالیت های اجتماعی خود ادامه دهند اما موضوع تفکیک جنسیتی سازمان ها باید مورد بررسی قرار گرفته و عملی شود.»
رویترز در ادامه نوشت، با وجودی که از سال 2001 به بعد حضور زنان در عرصه های اجتماعی افغانستان اندکی افزایش یافته اما هنوز هم کار و زندگی برای آنها به معنای به خطر انداختن جان خود تلقی می شود.
تا ماه آوریل سال جاری میلادی، هزاران زن افغان که کارمند دولت بودند فرزندان خود را به مهد کودک این سازمان دولتی می آوردند و از این که کنار فرزند خود بودند احساس رضایت داشتند.
اما این حس امنیت و رضایت تنها تا ماه آوریل زمانی که شورشیان داعش با حملات انتحاری به وزارت ارتباطات افغانستان حمله کردند و ده ها تن را به قتل رساندند باقی بود.
پلیس نزدیک به 100 کودک و دو هزار و 800 کارمند را از مهد کودک این سازمان تخلیه کرد اما عکس هایی از کودکان وحشت زده که با صدای هر شلیک و انفجار فریاد می کشدند و گریه می کردند در رسانه های اجتماعی منتشر شد.
یکی از کارکنان این وزارت خانه می گوید پس از این حمله، از بازگشت به محل کارم هراس دارم؛ زمانی که به یاد همکارانم که جان خود را از دست داده اند ، می افتم غمگین می شوم ، این حملات حتی بر روی فرزندم نیز تاثیرات منفی داشته است./ایرنا
