انواع مختلفی از سکنجبین طبی در طب سنتی ایران وجود دارد که در این مطلب به برخی از آن ها اشاره می کنیم که در پزشکی امروز کاربرد بیشتری دارند.

سکنجبین عسلی

سکنجبین عسلی همان طور که از نامش مشخص است دارای عسل است و در آن سرکه هم وجود دارد.

برای درمان بیماری های بلغمی و تب هایی که کهنه شده اند و همچنین تقویت کردن معده و کبد از سکنجبین عسلی استفاده می شود.

سکنجبین افتیمونی

سکنجبین افتیمونی یکی دیگر از انواع سکنجبین است که دارای افتیمون و بسفایج است.

در صورتی که نیاز باشد موارد دیگری به سکنجبین افتیمونی هم اضافه می شود اما برای تهیه کردن این نوع سکنجبین، افتیمون و بسفایج از موارد اصلی و اساسی آن هستند.

هنگامی که ماءالجبن تجویز می شود، مصرف سکنجبین افتیمونی داده می شود و کاربرد این نوع سکنجبین بیشتر برای بیماری های سوداوی است.

سکنجبین رمانی

نوع دیگری از سکنجبین، سکنجبین رمانی است که دارای آب انار ترش، آب انار شیرین و تور هندی است که از سکنجبین رمانی برای درمان کردن تب های کهنه و مزمن و بیماری های مربوط به کبد و معده استفاده می شود.

سکنجبین ساده

سکنجبین ساده یکی دیگر از سکنجبین ها است که ماده اصلی تمام سکنجبین ها و دارای شکر و سرکه است.

سکنجبین ساده را برای درمان کردن تب هایی که گرم هستند و همچنین به عنوان تسکین دهنده تشنگی و تفتیح سده ها و همچنین برای این که بلغم صفرا ازبین برود استفاده می شود.

سکنجبین راسنی

سکنجبین راسنی یکی دیگر از سکنجبین ها است دارای راسن می باشد و در برخی از موارد هنگام تهیه کردن سکنجبین راسنی از پوست ریشه بادیان، انیسون، پوست ریشه کرفس و تخم بادیان استفاده می شود.

از سکنجبین راسنی برای بیماری های قفسه سینه و ریه که به دلیل وجود رطوبت غلیظ و لزج است مورد استفاده قرار می گیرد.

برای درمان کردن دردهای مفصلی، شکست سنگ های کلیه و مثانه، تفتیح سده کبد و طحال، احتباس حیض، تقویت کردن قلب، کبد، مغز و معده مورد استفاده قرار می گیرد.

کد خبرنگار: ۱
۰دیدگاه شما

برچسب‌ها

پربازدید

پربحث

اخبار عجیب

آخرین اخبار

لینک‌های مفید

***