در (مصباح) شیخ طوسی و (جمال الاسبوع) سیّد ابن طاووس و کتب کفعمی به سندهای معتبر از جناب محمّد بن عثمان عمروی (رضوان الله علیه) که از نوّاب حضرت صاحب الامر بود از حضرت باقر (علیه السّلام) و امام صادق (علیه السّلام) روایت شده است و علّامه مجلسی(رحمت الله علیه) دعای عظیم الشأن سمات را همراه با شرح در کتاب (بحار) ذکر نموده است.
دعای پُرشأن و منزلت سمات چنان که در کتاب (مصباح) شیخ آمده چنین است.
اَللّهُمَّ اِنی اَسْئَلُکَ بِاسْمِکَ الْعَظیمِ الاَعْظَمِ، اَلْاَعَزِّ الْاَجَلِّ الْاَکْرَمِ، اَلَّذی اِذا دُعیتَ بِهِ عَلی مَغالِقِ أبْوابِ السَّماءِ لِلْفَتْحِ بِالرَّحْمَهِ انْفَتَحَتْ، وَاِذا دُعیتَ بِهِ عَلی مَضَایقِ أبْوابِ الاَرضِ لِلِفَرَجِ انْفَرَجَتْ، وَ إِذَا دُعِیتَ بِهِ عَلَی الْعُسْرِ لِلْیُسْرِ تَیَسَّرَتْ، وَ إِذَا دُعِیتَ بِهِ عَلَی الْأَمْوَاتِ لِلنُّشُورِ انْتَشَرَتْ، وَ إِذَا دُعِیتَ بِهِ عَلَی کَشْفِ الْبَأْسَاءِ وَ الضَّرَّاءِ انْکَشَفَتْ،
خدایا! از تو خواستارم به نام بزرگت، آن نام بزرگ‌تر عزیزتر باشکوه‌تر گرامی‌تر، که چون بر درهای بسته آسمان با آن نام خوانده شوی که به رحمت گشوده شوند باز می‌شوند، و چون با آن بر درهای ناگشوده زمین خوانده شوی برای فرج گشوده شود، و چون با آن برای آسان شدن سختی خوانده شوی آسان گردند، و چون با آن بر مردگان برای زنده شدن خوانده شوی زنده شوند، و چون با آن برای رفع سختی و زیان خوانده شوی برطرف گردد،
وَ بِجَلالِ وَجْهِکَ الْکَرِیمِ، أَکْرَمِ الْوُجُوهِ، وَ أَعَزِّ الْوُجُوهِ، الَّذِی عَنَتْ لَهُ الْوُجُوهُ، وَ خَضَعَتْ لَهُ الرِّقَابُ، وَ خَشَعَتْ لَهُ الْأَصْوَاتُ، وَ وَجِلَتْ لَهُ الْقُلُوبُ مِنْ مَخَافَتِکَ، وَ بِقُوَّتِکَ الَّتِی بِهَا تُمْسِکُ السَّمَاءَ أَنْ تَقَعَ عَلَی الْأَرْضِ إِلّا بِإِذْنِکَ، وَ تُمْسِکُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ أَنْ تَزُولا، وَ بِمَشِیَّتِکَ الَّتِی دَانَ [کَانَ ] لَهَا الْعَالَمُونَ،
و می‌خوانمت به شکوه جلوه گرامی‌ات، گرامی‌ترین جلوه‌ها، و عزیزترین آنان که چهره‌ها در برابرش خوار گشته، و گردن‌ها خاضع شده، و صداها آهسته گشته، و دل‌ها در برابر آن هراسناک شده‌اند از ترس تو، و تو را می‌خوانم به نیرویت که با آن آسمانها را نگاه داشتی از اینکه بر زمین افتد مگر به اجازه تو، و با آن آسمانها و زمین را از اینکه ویران شوند نگاه داشتی، و می‌خوانمت به اراده‌ات که جهانیان در برابرش مطیع‌اند،
وَ بِکَلِمَتِکَ الَّتِی خَلَقْتَ بِهَا السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ، وَ بِحِکْمَتِکَ الَّتِی صَنَعْتَ بِهَا الْعَجَائِبَ، وَ خَلَقْتَ بِهَا الظُّلْمَهَ وَ جَعَلْتَهَا لَیْلاً، وَ جَعَلْتَ اللَّیْلَ سَکَناً [مَسْکَناً] ، وَ خَلَقْتَ بِهَا النُّورَ وَ جَعَلْتَهُ نَهَاراً، وَ جَعَلْتَ النَّهَارَ نُشُوراً مُبْصِراً، وَ خَلَقْتَ بِهَا الشَّمْسَ وَ جَعَلْتَ الشَّمْسَ ضِیَاءً، وَ خَلَقْتَ بِهَا الْقَمَرَ وَ جَعَلْتَ الْقَمَرَ نُوراً،
و به کلمه‌ات که با آن آسمانها و زمین را آفریدی، و به حکمتت که با آن شگفتی‌ها را ساختی، و تاریکی را با آن پدیدآوردی و آن را شب قرار دادی، و شب را برای آرامش مقرّر داشتی، و هم با آن حکمت نور را آفریدی و آن را روز قرار دادی، و روز را مایه جنبش و بینایی سنجش ساختی، و نیز با آن خورشید را آفریدی، و خورشید را مایه تابش نمودی، و با آن ماه را پدید آوردی و ماه را نورانی ساختی،
وَ خَلَقْتَ بِهَا الْکَوَاکِبَ وَ جَعَلْتَهَا نُجُوماً وَ بُرُوجاً، وَ مَصَابِیحَ وَ زِینَهً وَ رُجُوماً، وَ جَعَلْتَ لَهَا مَشَارِقَ وَ مَغَارِبَ، وَ جَعَلْتَ لَهَا مَطَالِعَ وَ مَجَارِیَ، وَ جَعَلْتَ لَهَا فَلَکاً وَ مَسَابِحَ، وَ قَدَّرْتَهَا فِی السَّمَاءِ مَنَازِلَ فَأَحْسَنْتَ تَقْدِیرَهَا، وَ صَوَّرْتَهَا فَأَحْسَنْتَ تَصْوِیرَهَا، وَ أَحْصَیْتَهَا بِأَسْمَائِکَ إِحْصَاءً، وَ دَبَّرْتَهَا بِحِکْمَتِکَ تَدْبِیراً، وَ أَحْسَنْتَ [فَأَحْسَنْتَ ] تَدْبِیرَهَا، وَ سَخَّرْتَهَا بِسُلْطَانِ اللَّیْلِ وَ سُلْطَانِ النَّهَارِ وَ السَّاعَاتِ وَ عَدَدِ [وَ عَرَّفْتَ بِهَا عَدَدَ] السِّنِینَ وَ الْحِسَابِ، وَ جَعَلْتَ رُوْیَتَهَا لِجَمِیعِ النَّاسِ مَرْئً وَاحِداً،
و با آن ستارگان را خلق کردی و آن‌ها را اخترانی تابناک و برج‌ها و چراغ‌ها و زینت و عامل راندن شیاطین قرار دادی، برای ستارگان مشرق‌ها و مغرب‌ها و نیز طلوع‌گاه‌ها و گردشگاه‌ها مقرّر ساختی، و برای آن‌ها مدارهایی که در آن‌ها شناورند قرار دادی، و برای آن‌ها در آسمان منزلگاه‌هایی مقدّر فرمودی پس چه نیکو تقدیر نمودی، و صورتگری کردی و چه نیکو صورتشان دادی، و با نام‌هایت آن‌ها را بر شمردی شمردنی درخور، و به حکمتت تدبیر نمودی تدبیری شایسته، و چه نیکو تدبیر کردی، و با تسلّط بخشیدن شب و روز و ساعات بر آن‌ها شمارش سال‌ها و ثبت حساب را شناساندی، و دیدن آن‌ها را برای همه مردم یکسان نمودی،
وَ أَسْأَلُکَ اللّهُمَّ بِمَجْدِکَ الَّذِی کَلَّمْتَ بِهِ عَبْدَکَ وَ رَسُولَکَ مُوسَی بْنَ عِمْرَانَ عَلَیْهِ السَّلامُ فِی الْمُقَدَّسِینَ، فَوْقَ إِحْسَاسِ [أَحْسَاسِ] الْکَرُوبِینَ [الْکَرُوبِیِّینَ] ، فَوْقَ غَمَائِمِ النُّورِ، فَوْقَ تَابُوتِ الشَّهَادَهِ، فِی عَمُودِ النَّارِ، وَ فِی طُورِ سَیْنَاءَ، وَ فِی [إِلَی] جَبَلِ حُورِیثَ، فِی الْوَادِ الْمُقَدَّسِ، فِی الْبُقْعَهِ الْمُبَارَکَهِ مِنْ جَانِبِ الطُّورِ الْأَیْمَنِ مِنَ الشَّجَرَهِ، وَ فِی أَرْضِ مِصْرَ بِتِسْعِ آیَاتٍ بَیِّنَاتٍ، وَ یَوْمَ فَرَقْتَ لِبَنِی إِسْرَائِیلَ الْبَحْرَ، وَ فِی الْمُنْبَجِسَاتِ الَّتِی صَنَعْتَ بِهَا الْعَجَائِبَ فِی بَحْرِ سُوفٍ،
و خدایا! از تو می‌خواهم به عظمتت که با آن، سخن گفتی با بنده و فرستاده‌ات موسی بن عمران (درود بر او) در میان قدسیان، برتر از احساس کرّوبیان، فراتر از سحاب‌های نور، بر فراز تابوت شهادت، در عمودی از آتش، و در طور سینا، و در کوه حوریث، در وادی مقدّس، در بقعه با برکت از جانب راست کوه طور، از دل درخت و در زمین مصر، با نه معجزه آشکار، و روزی که دریا را برای بنی اسرائیل شکافتی، و در چشمه‌های جوشنده که با آن شگفتی‌هایی در دریای سوف برساختی،
وَ عَقَدْتَ مَاءَ الْبَحْرِ فِی قَلْبِ الْغَمْرِ کَالْحِجَارَهِ، وَ جَاوَزْتَ بِبَنِی إِسْرَائِیلَ الْبَحْرَ، وَ تَمَّتْ کَلِمَتُکَ الْحُسْنَی عَلَیْهِمْ بِمَا صَبَرُوا، وَ أَوْرَثْتَهُمْ مَشَارِقَ الْأَرْضِ وَ مَغَارِبَهَا الَّتِی بَارَکْتَ فِیهَا لِلْعَالَمِینَ، وَ أَغْرَقْتَ فِرْعَوْنَ وَ جُنُودَهُ وَ مَرَاکِبَهُ فِی الْیَمِّ، وَ بِاسْمِکَ الْعَظِیمِ الْأَعْظَمِ [الْأَعْظَمِ] الْأَعَزِّ الْأَجَلِّ الْأَکْرَمِ، وَ بِمَجْدِکَ الَّذِی تَجَلَّیْتَ بِهِ لِمُوسَی کَلِیمِکَ عَلَیْهِ السَّلامُ فِی طُورِ سَیْنَاءَ، وَ لِإِبْرَاهِیمَ عَلَیْهِ السَّلامُ خَلِیلِکَ مِنْ قَبْلُ فِی مَسْجِدِ الْخَیْفِ، وَ لِإِسْحَاقَ صَفِیِّکَ عَلَیْهِ السَّلامُ فِی بِئْرِ شِیَعٍ [سَبْعٍ] ، وَ لِیَعْقُوبَ نَبِیِّکَ عَلَیْهِ السَّلامُ فِی بَیْتِ إِیلٍ،
و آب دریا را در دل گرداب همانند سنگ سخت بستی، و بنی اسرائیل را از دریا به خشکی رساندی، و وعده نیکویت بر آنان کامل گشت به خاطر آنکه شکیبائی ورزیدند، و آنان را وارث مشارق و مغارب زمینی که در آن جهانیان را برکت دادی نمودی، و فرعون و سپاهیان و مرکب‌هایش را در دریا غرق کردی، و به نام بزرگت، آن نام بزرگ تر، با شکوه‌تر، گرامی‌تر، و به بزرگی‌ات که با آن بر موسی کلیمت (درود بر او) در طور سینا جلوه کردی، و نیز برای ابراهیم (درود بر او) خلیلت پیش از آن در مسجد خیف، و برای اسحاق برگزیده‌ات (درود بر او) در چاه شیع، و برای یعقوب (درود بر او) پیامبرت در بیت ایل،
وَ أَوْفَیْتَ لِإِبْرَاهِیمَ عَلَیْهِ السَّلامُ بِمِیثَاقِکَ، وَ لِإِسْحَاقَ بِحَلْفِکَ، وَ لِیَعْقُوبَ بِشَهَادَتِکَ، وَ لِلْمُوْمِنِینَ بِوَعْدِکَ، وَ لِلدَّاعِینَ بِأَسْمَائِکَ فَأَجَبْتَ، وَ بِمَجْدِکَ الَّذِی ظَهَرَ لِمُوسَی بْنِ عِمْرَانَ عَلَیْهِ السَّلامُ عَلَی قُبَّهِ الرُّمَّانِ [الزَّمَانِ] [الْهَرْمَانِ] ، وَ بِآیَاتِکَ الَّتِی وَقَعَتْ عَلَی أَرْضِ مِصْرَ بِمَجْدِ الْعِزَّهِ وَ الْغَلَبَهِ، بِآیَاتٍ عَزِیزَهٍ، وَ بِسُلْطَانِ الْقُوَّهِ، وَ بِعِزَّهِ الْقُدْرَهِ، وَ بِشَأْنِ الْکَلِمَهِ التَّامَّهِ،
و وفا کردی به پیمانت برای ابراهیم (درود بر او) ، و به سوگندت برای اسحاق، و به شهادتت برای یعقوب، و به وعده‌ات برای اهل ایمان، و برای دعاخوانان به نام‌هایت که اجابتشان کردی، و به بزرگی‌ات که برای موسی بن عمران (درود بر او) در قبّه رمّان نمایان شد، و به نشانه‌هایت که در زمین مصر، به بزرگواری عزّت و غلبه‌ات واقع شد، با نشانه‌های تحسین برانگیز، و حاکمیت نیرومند، و در سایه قدرت پرشکوهت، به مقام کلمه تامّه،
وَ بِکَلِمَاتِکَ الَّتِی تَفَضَّلْتَ بِهَا عَلَی أَهْلِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ أَهْلِ الدُّنْیَا وَ أَهْلِ الْآخِرَهِ، وَ بِرَحْمَتِکَ الَّتِی مَنَنْتَ بِهَا عَلَی جَمِیعِ خَلْقِکَ، وَ بِاسْتِطَاعَتِکَ الَّتِی أَقَمْتَ بِهَا عَلَی الْعَالَمِینَ، وَ بِنُورِکَ الَّذِی قَدْ خَرَّ مِنْ فَزَعِهِ طُورُ سَیْنَاءَ، وَ بِعِلْمِکَ وَ جَلالِکَ وَ کِبْرِیَائِکَ وَ عِزَّتِکَ وَ جَبَرُوتِکَ الَّتِی لَمْ تَسْتَقِلَّهَا الْأَرْضُ، وَ انْخَفَضَتْ لَهَا السَّمَاوَاتُ، وَ انْزَجَرَ لَهَا الْعُمْقُ الْأَکْبَرُ، وَ رَکَدَتْ لَهَا الْبِحَارُ وَ الْأَنْهَارُ، وَ خَضَعَتْ لَهَا الْجِبَالُ، وَ سَکَنَتْ لَهَا الْأَرْضُ بِمَنَاکِبِهَا ،
و کلماتی که با آن بر اهل آسمانها و زمین و اهل دنیا و آخرت عطا و بخشش نمودی، و به رحمتت که با آن بر همه آفریدگانت بخشش کردی، و به توانایی‌ات که با آن جهانیان را برپا داشتی، و به نورت که از هراسش طور سینا بر خاک افتاد، و به دانش و شکوه و بزرگی و عزّت و جبروتت که زمین تاب آن را نیاورد، و آسمانها در برابرش زانو زدند، و در برابرش عمق فروردین زمین فروتر گشت، و دریاها و نهرها در آستانش از حرکت ایستاد، و کوه‌ها فروتن شد و زمین با شانه‌هایش آرام گشت،
وَ اسْتَسْلَمَتْ لَهَا الْخَلائِقُ کُلُّهَا، وَ خَفَقَتْ لَهَا الرِّیَاحُ فِی جَرَیَانِهَا، وَ خَمَدَتْ لَهَا النِّیرَانُ فِی أَوْطَانِهَا، وَ بِسُلْطَانِکَ الَّذِی عُرِفَتْ لَکَ بِهِ الْغَلَبَهُ دَهْرَ الدُّهُورِ، وَ حُمِدْتَ بِهِ فِی السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِینَ، وَ بِکَلِمَتِکَ کَلِمَهِ الصِّدْقِ الَّتِی سَبَقَتْ لِأَبِینَا آدَمَ عَلَیْهِ السَّلامُ وَ ذُرِّیَّتِهِ بِالرَّحْمَهِ، وَ أَسْأَلُکَ بِکَلِمَتِکَ الَّتِی غَلَبَتْ کُلَّ شَیْءٍ، وَ بِنُورِ وَجْهِکَ الَّذِی تَجَلَّیْتَ بِهِ لِلْجَبَلِ، فَجَعَلْتَهُ دَکّاً، وَ خَرَّ مُوسَی صَعِقاً،
و تسلیم شدند همه آفریدگان در برابر آن، و بادها در وزیدن خود در برابرش پریشان گشتند، و آتش‌ها به درگاهش در جایگاه خویش خاموش شدند، و به فرمانروایی‌ات که با آن همواره به پیروزی شناخته شدی، و با آن در آسمانها و زمین ستوده گشتی، و به کلمه‌ات کلمه صدقی که به رحمت و بخشش برای پدرمان آدم (درود بر او) و نسلش پیشی گرفت، و از تو خواستارم به کلمه‌ات که بر هر چیز چیره گشت، و به نور جلوه‌ات که با آن بر کوه تجلّی نمودی، و آن را فرو پاشیدی، و موسی مدهوش در افتاد،
وَ بِمَجْدِکَ الَّذِی ظَهَرَ عَلَی طُورِ سَیْنَاءَ، فَکَلَّمْتَ بِهِ عَبْدَکَ وَ رَسُولَکَ مُوسَی بْنَ عِمْرَانَ، وَ بِطَلْعَتِکَ فِی سَاعِیرَ، وَ ظُهُورِکَ فِی جَبَلِ فَارَانَ، بِرَبَوَاتِ الْمُقَدَّسِینَ، وَ جُنُودِ الْمَلائِکَهِ الصَّافِّینَ، وَ خُشُوعِ الْمَلائِکَهِ الْمُسَبِّحِینَ، وَ بِبَرَکَاتِکَ الَّتِی بَارَکْتَ فِیهَا عَلَی إِبْرَاهِیمَ خَلِیلِکَ عَلَیْهِ السَّلامُ فِی أُمَّهِ مُحَمَّدٍ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ، وَ بَارَکْتَ لِإِسْحَاقَ صَفِیِّکَ فِی أُمَّهِ عِیسَی عَلَیْهِمَا السَّلامُ، وَ بَارَکْتَ لِیَعْقُوبَ إِسْرَائِیلِکَ فِی أُمَّهِ مُوسَی عَلَیْهِمَا السَّلامُ، وَ بَارَکْتَ لِحَبِیبِکَ مُحَمَّدٍ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ فِی عِتْرَتِهِ وَ ذُرِّیَّتِهِ وَ [فِی ] أُمَّتِهِ.
و به بلندای جاهت که بر طور سینا نمایان شد، پس با آن، سخن گفتی با بنده و رسولت موسی بن عمران، و به پرتو فروزانت در ساعیر [کوهی در حجاز] ، و ظهور پر فروغت در فاران [کوهی نزدیک مکه و محل مناجات پیامبر] ، در جایگاه بلند قدسیان، و با سپاهیان صف کشیده از فرشتگان، و خشوع فرشتگان تسبیح کننده، و به برکاتت که بدان‌ها بر ابراهیم خلیلت (درود بر او) در امّت محمّد (درود خدا بر او و خاندانش) ، و بر اسحاق برگزیده‌ات در امّت عیسی (درود بر آن دو) ، و بر یعقوب اسرائیلت در امت موسی (درود بر آن دو) ، و بر محبوب خویش محمّد (درود خدا بر او و خاندانش) در عترت و فرزندانش و امّتش برکت نهادی.
اَللّهُمَّ وَ کَمَا غِبْنَا عَنْ ذَلِکَ وَ لَمْ نَشْهَدْهُ وَ آمَنَّا بِهِ وَ لَمْ نَرَهُ صِدْقاً وَ عَدْلاً، أَنْ تُصَلِّیَ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ أَنْ تُبَارِکَ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ تَرَحَّمَ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، کَأَفْضَلِ مَا صَلَّیْتَ وَ بَارَکْتَ وَ تَرَحَّمْتَ عَلَی إِبْرَاهِیمَ وَ آلِ إِبْرَاهِیمَ، إِنَّکَ حَمِیدٌ مَجِیدٌ، فَعَّالٌ لِمَا تُرِیدُ، وَ أَنْتَ عَلَی کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ [شَهِیدٌ]
خدایا! و چنان که از آن رخدادها بدور بودیم و آن وقایع را شاهد نبودیم و به آن‌ها درحالی که ندیدیم ایمان آوردیم، ایمان از روی راستی و درستی، از تو خواستارم بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستی، و بر محمّد و خاندان محمّد برکت دهی، و بر محمّد و خاندان محمّد بسیار مهر ورزی، همچون بهترین درود و برکت و رحمتی که بر ابراهیم و خاندان ابراهیم فرستادی، تو ستوده و والایی، هرچه را بخواهی انجام می‌دهی، و تو بر هر چیز توانایی.
پس حاجت خود را ذکر می‌کنی و می‌گویی :
اَللّهُمَّ بِحَقِّ هَذَا الدُّعَاءِ، وَ بِحَقِّ هَذِهِ الْأَسْمَاءِ الَّتِی لا یَعْلَمُ تَفْسِیرَهَا وَ لا یَعْلَمُ بَاطِنَهَا غَیْرُکَ، صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ افْعَلْ بِی مَا أَنْتَ أَهْلُهُ، وَ لا تَفْعَلْ بِی مَا أَنَا أَهْلُهُ، وَ اغْفِرْ لِی مِنْ ذُنُوبِی مَا تَقَدَّمَ مِنْهَا وَ مَا تَأَخَّرَ، وَ وَسِّعْ عَلَیَّ مِنْ حَلالِ رِزْقِکَ، وَ اکْفِنِی مَئُونَهَ إِنْسَانِ سَوْءٍ، وَ جَارِ سَوْءٍ، وَ قَرِینِ سَوْءٍ، وَ سُلْطَانِ سَوْءٍ، إِنَّکَ عَلَی مَا تَشَاءُ قَدِیرٌ، وَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ، آمِینَ رَبَّ الْعَالَمِینَ.
خدایا! به حق این دعا و به حق این نام‌هایی که تفسیر و باطن آن‌ها را جز تو کسی نمی‌داند، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و با من چنان کن که شایسته توست، نه آنچه را من سزاوارم، و از گناهانم آنچه را گذشته و آنچه را خواهد آید بیامرز، و بر من وسعت بخش از روزی حلالت، و مرا از رنج انسان بد و همسایه بد و همنشین بد و پادشاه بد کفایت کن، همانا تو بر هرچه بخواهی توانایی و به همه چیز دانایی، دعایم را اجابت کن ای پروردگار جهانیان.
مولف گوید که در بعضی نسخه‌ها پس از:
وَ أَنْتَ عَلَی کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ.
تو بر هر چیز توانایی.
آمده: هر حاجت که داری ذکر کن و بگو:
یَا اللَّهُ، یَا حَنَّانُ، یَا مَنَّانُ، یَا بَدِیعَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ، یَا ذَا الْجَلالِ وَ الْإِکْرَامِ، یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ، اَللّهُمَّ بِحَقِّ هَذَا الدُّعَاءِ...
ای خدا، ای بسیار مهربان، ای بخشایشگر، ای پدید آورنده آسمانها و زمین، ای دارنده هیبت و شکوه، ای مهربان‌ترین مهربانان، خدایا! به حق این دعا...
تا آخر آنچه گذشت.
و علّامه مجلسی از کتاب «مصباح» سیّد ابن باقی نقل کرده اند که بعد از دعای سمات این دعا را بخواند:
اَللّهُمَّ بِحَقِّ هَذَا الدُّعَاءِ، وَ بِحَقِّ هَذِهِ الْأَسْمَاءِ الَّتِی لا یَعْلَمُ تَفْسِیرَهَا وَ لا تَأْوِیلَهَا وَ لا بَاطِنَهَا وَ لا ظَاهِرَهَا غَیْرُکَ، أَنْ تُصَلِّیَ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ أَنْ تَرْزُقَنِی خَیْرَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَهِ .
خدایا! به حق این دعا، و به حق این نام‌هایی که نه تفسیر و تأویلش و نه باطن و ظاهرش را کسی جز تو نمی‌داند، از تو خواستارم که بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستی و خیر دنیا و آخرت را روزی‌ام گردانی.
پس حاجات خود را بخواهد و بگوید:
وَ افْعَلْ بِی مَا أَنْتَ أَهْلُهُ، وَ لا تَفْعَلْ بِی مَا أَنَا أَهْلُهُ، وَ انْتَقِمْ لِی مِنْ فُلانِ بْنِ فُلانٍ
با من آنچه شایسته تو است انجام ده، نه آنچه سزاوار من است، و انتقام مرا از فلان فرزند فلان بگیر
و نام دشمن را بگوید، سپس بگوید:
وَ اغْفِرْ لِی مِنْ ذُنُوبِی مَا تَقَدَّمَ مِنْهَا وَ مَا تَأَخَّرَ، وَ لِوَالِدَیَّ وَ لِجَمِیعِ الْمُوْمِنِینَ وَ الْمُوْمِنَاتِ، وَ وَسِّعْ عَلَیَّ مِنْ حَلالِ رِزْقِکَ، وَ اکْفِنِی مَئُونَهَ إِنْسَانِ سَوْءٍ، وَ جَارِ سَوْءٍ، وَ سُلْطَانِ سَوْءٍ، وَ قَرِینِ سَوْءٍ، وَ یَوْمِ سَوْءٍ، وَ سَاعَهِ سَوْءٍ، وَ انْتَقِمْ لِی مِمَّنْ یَکِیدُنِی، وَ مِمَّنْ یَبْغِی عَلَیَّ، وَ یُرِیدُ بِی وَ بِأَهْلِی وَ أَوْلادِی وَ إِخْوَانِی وَ جِیرَانِی وَ قَرَابَاتِی مِنَ الْمُوْمِنِینَ وَ الْمُوْمِنَاتِ ظُلْماً، إِنَّکَ عَلَی مَا تَشَاءُ قَدِیرٌ، وَ بِکُلِّ شَیْ ءٍ عَلِیمٌ، آمِینَ رَبَّ الْعَالَمِینَ .
گناهانم را آنچه بوده و آنچه خواهد بود بیامرز، و پدر و مادرم و همه مردان و زنان با ایمان را مشمول آمرزشت قرار داده، و بر من از روزی حلالت وسعت عنایت کن، و مرا از شرّ انسان بد و همسایه بد و پادشاه بد و همنشین بد و روز بد و ساعت بد کفایت فرما، و از کسی که بر من حیله می‌ورزد و بر من ستم می‌کند انتقام بگیر، و هم انتقام بگیر از آن که بخواهد بر من و خانواده‌ام و فرزندانم و برادرانم و همسایگانم و نزدیکانم از مردان و زنان با ایمان ستم روا کند، همانا تو بر آنچه بخواهی توانایی و به هر چیز دانایی، دعایم را اجابت کن ای پروردگار جهانیان،
بعد بگوید:
اَللّهُمَّ بِحَقِّ هَذَا الدُّعَاءِ تَفَضَّلْ عَلَی فُقَرَاءِ الْمُوْمِنِینَ وَ الْمُوْمِنَاتِ بِالْغِنَی وَ الثَّرْوَهِ، وَ عَلَی مَرْضَی الْمُوْمِنِینَ وَ الْمُوْمِنَاتِ بِالشِّفَاءِ وَ الصِّحَّهِ، وَ عَلَی أَحْیَاءِ الْمُوْمِنِینَ وَ الْمُوْمِنَاتِ بِاللُّطْفِ وَ الْکَرَامَهِ، وَ عَلَی أَمْوَاتِ الْمُوْمِنِینَ وَ الْمُوْمِنَاتِ بِالْمَغْفِرَهِ وَ الرَّحْمَهِ، وَ عَلَی مُسَافِرِی الْمُوْمِنِینَ وَ الْمُوْمِنَاتِ بِالرَّدِّ إِلَی أَوْطَانِهِمْ سَالِمِینَ غَانِمِینَ، بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ، وَ صَلَّی اللَّهُ عَلَی سَیِّدِنَا مُحَمَّدٍ خَاتَمِ النَّبِیِّینَ، وَ عِتْرَتِهِ الطَّاهِرِینَ، وَ سَلَّمَ تَسْلِیما کَثِیراً.
خدایا! به حق این دعا بر تهیدستان از مردان و زنان با ایمان توانگری و ثروت عطا فرما، و بر بیماران اهل ایمان از مردان و زنان بهبودی و تندرستی ببخش، و بر مومنین و مومنات در قید حیات با لطف و کرامت، و بر مومنین و مومنات از دنیا رفته با آمرزش و رحمت، و بر مومنین و مومنات سفر کرده با برگشت به وطن‌های خویش در لباس سلامت و بهره‌مندی عنایت فرما، به رحمتت ای مهربان‌ترین مهربانان و درود خدا بر سرور ما محمّد، پایان بخش پیامبران و بر خاندان پاکش و هم سلام بسیار خدا بر ایشان،
ابن فهد حلّی فرموده است: پس از دعای سمات مستحب است بگویی:
اَللّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِحُرْمَهِ هَذَا الدُّعَاءِ، وَ بِمَا فَاتَ مِنْهُ مِنَ الْأَسْمَاءِ، وَ بِمَا یَشْتَمِلُ عَلَیْهِ مِنَ التَّفْسِیرِ وَ التَّدْبِیرِ، الَّذِی لا یُحِیطُ بِهِ إِلّا أَنْتَ، أَنْ تَفْعَلَ بِی کَذَا وَ کَذَا
خدایا! از تو درخواست می‌کنم به احترام این دعا و به آنچه از نام‌هایت که در آن نیامده و به آنچه در بردارد از تفسیر و تدبیری که جز تو کسی بر آن احاطه ندارد، که با من چنین و چنان کنی.
و به جای (کذا و کذا) حاجت خود را بخواهد.
