سلام نو - سرویس سیاسی: این روزها هر اتفاق تروریستی در ایران میافتد همه یاد یک جمله معرف از بن سلمان، ولیعهد عربستان سعودی، میافتند که گفت"جنگ را به داخل ایران میکشیم."
واقعیت است بن سلمان و عربستان مدتها قبل از حوادث تروریستی اهواز جنگ را به داخل ایران کشیدند، وقتی که آرایش رسانهای خود را تغییر دادند و با هزینههایی سرسام آور رسانههای جدیدی ساختند و از قاب تلویزیون چشم در چشم مخاطبان ایرانی دوختند.
از ایران اینترنشنال تا ایندیپندنت
عربستان چند سال هست که در حال سرمایه گذاری در رسانههای مختلف است، سرمایه گذاریای که مدتی پیش و با موضع گیری خاص ایران اینترنشنال در حمایت از گروه تروریستی الاهوازیه و تریبون دادن به سخنگوی این گروه مورد توجه قرار گرفت.
ایران اینترنشنال حامی مالی جدی و خصوصیای دارد که سعودی است و توان مالی عجیبیای را به این شبکه بخشیده، توانی که صادق صبا را از بی.بی.سی به این شبکه آورد و دو برابر حقوق معمول را به تمام خبرنگاران خود پیشنهاد میداد.
هزینه چند ده میلیون دلاری برای ایران اینترنشنال
چندی پیش گاردین در گزارشی به قلم سعید کمالی دهقانی به این رسانه پرداخت، گزارشی که با انتقاد تند مدیران این رسانه مواجه شد. گاردین با اشاره به تحریکات این شبکه تلویزیونی نوشته بود که درحال حاضر سوال هایی درباره منابع مالی ایران اینترنشنال و ارتباط های آن با عربستان سعودی مطرح شده است.
ایران اینترنشنال فعالیت خود را چندی پیش از انتخابات ریاست جمهوری در ایران آغاز کرد و به مجموعه بی بی سی فارسی و شبکه من و تو اضافه شد. صادق صبا و علی اصغر رمضان پور دو چهره آشنای بی.بی.سی فارسی از نیروهای ارشد این رسانه نوپا بودند.
به نوشته گاردین ایران اینترنشنال برای کارمندان خود میانگین حقوقی بسیار بالایی در نظر گرفته و برخی از کارمندان آن می گویند که حقوق دریافتی آنها دو برابر حقوق رسانه های مشابه است.
عادل عبدالکریم یکی از دو مدیر ایران اینترنشنال سعودی است و سابقه کار با رسانه های سعودی را نیز در کارنامه خود دارد. گاردین در بخش های دیگری از این گزارش به نقل از منبعی که با محمد بن سلمان ولیعهد سعودی کار کرده می نویسد: پول مورد نیاز ایران اینترنشنال که رقمی حدود 250 میلیون دلار است از طرف سعودی پرداخت می شود.
همین بخش گزارش گاردین البته با انتقاد ایران اینترنشنال مواجه شد و این رسانه چنین رقمی را تکذیب کرد و گاردین نیز یکی_دو اصلاحیه را در گزارش خود انجام داد که البته در محتوای آن تغییری ایجاد نکرد.
ایندیپندنت فارسی
نقشه رسانه ای عربستان سعودی علیه ایران با اعلام قرارداد همکاری روزنامه اینترنتی ایندیپندنت، مستقر در بریتانیا با شرکت پژوهش و بازاریابی عربستان سعودی (SRMG) وارد فاز جدیدتری شد و البته بازتاب بیشتری هم در رسانه ها پیدا کرد.
ریاض اعلام کرده که ثمر این همکاری ، وبسایتهای جدیدی به چهار زبان عربی، اردو، ترکی و فارسی خواهد بود. غسان بن عبدالرحمن الشبل، رئیس گروه رسانهای «SRMG» با خاندان سلطنتی عربستان سعودی ارتباط نزدیکی دارد و دارای نشریاتی است که برای دولت سعودی تبلیغ میکنند.
به مرور شبهاتی درباره بی طرفی رسانههای جدید ایندیپندنت از جمله ایندیپندنت فارسی مطرح شد که باعث شد ناظرانی که برای بخش فارسی درخواست کار داده بودند درخواست خود را پس بگیرند.
به نظر میرسد عربستان مایل است استانداردهای خاص خود را در قالب نام تجاری ایندیپندت رعایت کند و برای همین اهالی رسانه زیاد به این مسئله خوشبین نیستند.
این را در کنار راه اندازی مجدد شبکه mbc فارسی قرار دهید که خبر از بازگشت سعودیها به بازار سرگرمی ایران میدهد.
برای مقابله با جنگ رسانهای چه میکنیم؟
اما پرسش اینجاست ایران در برابر این جنگ تمام عیاری که اکنون به خانههای مردم رسیده است چه میکند؟ با صراحت میتوان گفت تقریبا هیچ چیز!
صدا و سیما که پر بودجهترین سازمان رسانهای کشور است عملا در بسیاری از موارد، خود بر آتش اختلاف میدمد و به طور جدی برخلاف منافع و حتی امنیت ملی گام بر میدارد.
به جای تعیین استراتژی و خلاقیت برای مبارزه و مصرف هدفمند بودجه خود، دست به تاسیس شبکههای بی مصرف و بدون مخاطب میزند و برگهای برندهای مثل عادل فردوسیپور را نیز روز به روز گوشه گیرتر میکند.
شبکهای مثل پرز تی.وی که قرار بود تریبون بین المللی ایران باشد، هرچند همچنان از شبکههای داخلی استانداردتر است، اما به شدت از روزهای اوج خود فاصله دارد.
از سوی دیگر نیروهای اصلاح طلب و اصولگرا با هدر دادن منابع خود به جنگ بیهوده خود مشغولند و به یکدیگر اجازه تناور شدن مطبوعات رقیب را نمیدهند، رفتاری که به شدت در طرف اصولگرا قوی است.
مجموعههایی مثل افق نیز که اهداف خارجی دارند با وجود رعایت بخشی از موارد فرمی، چنان محتوای ایدئولوژیک زدهای تولید میکند که عملا کارآیی خود را از دست میدهد.
با همه اینها جنگ امروز داخل ایران و داخل خانه همه ماست و ما هیچ ابزاری برای مبارزه نداریم. همین میشود که شبکه بی منش و زردی مثل منوتو چنان به خود مطمئن میشود که صراحتا نسخه سیاسی آن هم از جنس سلطنت طلبی برای کشور میپیچید. باید اندیشید و کاری کرد، پیش از آن که دیر شود.