به گزارش سلام نو ، اینک که نتانیاهو بار دیگر به نخست وزیری انتخاب شده است؛ شرایط ایجاب می کند اتحادیه اروپا وارد میدان شود و برای نتانیاهو روشن کند که اگر کرانه باختری را تصرف کند، این یک موضوع عادی تلقی نخواهد شد.
مسلما نخست وزیر اسرائیل این تصمیم را تحت تاثیر تغییراتی که در سیاست های آمریکا بوجود آمده اتخاذ کرده است.
'دونالد ترامپ' رئیس جمهوری آمریکا اخیرا اعلام کرد که 'ارتفاعات جولان' را قلمرو خاک اسرائیل می شناسد. این درحالیست که جامعه بین الملل جولان را به عنوان خاک اشغال شده کشور سوریه مورد شناسایی قرار داده است.
اتحادیه اروپا به عنوان بزرگ ترین شریک تجاری رژیم صهیونیستی و بزرگ ترین کمک کننده به حکومت خودگردان فلسطین؛ این حق را دارد که او هم بر رژیم اسرائیل تاثیرگذار باشد.
اروپا در ماه های اخیر فقط نشسته تا ببیند طرح صلحی که ترامپ و دامادش 'جرد کوشنر' برای صلح میان اسرایئل و فلسطین ریخته اند و آن را 'توافق قرن' می نامند، چگونه خواهد بود.
نکته این است؛ فارغ از اینکه شما یک دیپلمات باشید و یا بازرگان، شرط اول توافق؛ مذاکره است. آمریکا و فلسطینیان امروز رسما در موقعیت گفت و گو قرار ندارند.
دولت ترامپ نمی تواند فقط با یک طرف مناقشه توافق صلح امضا کند، به خصوص آنکه اخیرا سیاست هایی را اتخاذ کرده است که فقط منافع یک طرف مناقشه را تامین می کند.
اروپا و اعراب باید این نکته را برای آمریکا تفهیم کنند که در هر روند صلحی، موضوع اصلی که منازعه مورد نظر است باید به هر طریق ممکن حل و فصل شود نه اینکه موضوع به زیر فرش جاروب شود.
اروپا باید اهمیت این نکته را برای آمریکا روشن کند که اروپا اولین همسایه اسرائیل است و بی ثباتی این رژیم به قیمت بی ثباتی اروپا تمام خواهد شد. البته از جهاتی هم می توان آمریکا را در این قائله ذیحق دانست. تا به حال هر تلاشی برای ایجاد صلح میان اسرائیل و فلسطینیان به انجام رسیده شکست خورده است. این موضوع نیازمند یک رویکرد تازه است.
مشکل فقط در اصل 'تشکیل دو دولت' نیست، بلکه در نحوه اجرای این اصل است. مشکل دیگر این است که هیچیک از طرفین واقعا طالب یک مذاکرات سازنده نیست.
اروپا که 25 سال است با هردو طرف مناقشه رابطه دارد همواره خواهان راه حل تشکیل دو دولت بوده است.
متاسفانه 'توافق اسلو' به سال 1993میلادی که در زمان نخست وزیری من (نگارنده مطلب) امضا شد؛ هرگز اجرا نشد.
'اسحاق رابین' که طرف اسرائیلی توافق بود در سال 1995 ترور شد و پیرو آن این رژیم شهرک سازی در مناطق اشغالی 1967 را توسعه داد در حالیکه قرار بود کرانه باختری را به فلسطینیان منتقل کند و درگیری ها در این منطقه افزایش یافت.
از آن تاریخ تاکنون هرچه تلاش برای برقراری صلح میان این دو انجام گرفته؛ به شکست انجامیده است.
نه آمریکا و نه اتحادیه اروپا هیچکدام در طول 40 سالی که بعد از پیمان صلح 'کمپ دیوید' میان اسرائیل و مصر می گذرد؛ نه آمریکا و نه اتحادیه اروپا هیچکدام موفق نشده اند دو طرف را وادار به صلح کنند.
این رویکرد نامتعادل امروز آمریکا در قبال مسئله هم کمکی به حل آن نکرده است.
'کوفی عنان' دبیرکل پیشین سازمان ملل هم گفته است:' آمریکا با استناد به تاریخ خودش خوب می داند؛ کسی که آزادی و کرامتش از او سلب شده است؛ هرگز آرام نخواهد نشست'./ایرنا
