سلام نو – سرویس فرهنگ و هنر: ابراهیم حاتمی کیا به طور قطع از مهم‌ترین کارگردان‌های سینمای ایران است، کسی که برای ثبتش در تاریخ سینمای ایران یک آژانس شیشه‌ای کافی بود.
ابراهیم در دوران جنگ مدتی در تیم سید مرتضی آوینی حاضر بود و مشق سینما را در مکتب آوینی آموخت. او بعدها با شرکت در یک دوره نویسندگی به جز کارگردانی به سمت فیلم سازی هم رفت.
حاتمی کیا در سال ۱۳۶۴ فیلم بلند هویت را برای شبکه دوم سیما ساخت. پس از ساخت این فیلم، او مورد حمایت بخشی از منتقدان آن زمان سینما از جمله خسرو دهقان قرار گرفت که از او به عنوان استعداد جدید سینمای ایران نام می‌بردند. این کارگردان پس از گرفتن مدرک خود از دانشگاه هنر تهران در رشته فیلمنامه نویسی، دومین فیلم بلند خود بنام دیده بان را در سال ۱۳۶۷ ساخت.
هرچند دیده‌بان حاتمی کیا را در سینما رشد داد، اما این دو فیلم بعدی او بودند که از بهترین فیلم‌هایش حساب می‌شدند. از کرخه تا راین، محصول ۱۳۷۱ به نویسندگی و کارگردانی ابراهیم حاتمی کیا است که به سرنوشت قربانیان بمب های شیمیایی در جنگ ایران و عراق می پردازد. این فیلم با هنرمندی علی دهکردی و هما روستا همراه بود و موسیقی درخشان مجید انتظامی برای آن به یکی از ماندگارترین آثار سینمای ایران تبدیل شد.
جدای از فیلمسازی و در زمینه جوایز، ابراهیم حاتمی کیا کوله باری از جوایز مختلف جشنواره فیلم فجر را در کارنامه خود دارد. اولین جایزه وی مربوط به فیلم دیده بان است که جایزه ویژه هیئت داوران بهترین کارگردانی هفتمین دوره جشنواره فیلم فجر را از آن خود کرده است. در زیر می توانید لیست کامل جوایز ابراهیم حاتمی کیا و لیست فیلم هایی را که وی کارگردانی کرده است مشاهده کنیم.
او البته اظهار نظر حاشیه ساز هم کم نداشته، از جمله حمله به اصغر فرهادی و عباس کیارستمی تا افتخار به فیلم ساز وابسته بودنش! مثلا حاتمی کیا درباره عباس کیارستمی در ابتدا معتقد بود زنده یاد عباس کیارستمی فرد بزرگی است ولی پس از مدتی اعلام کرد که بزرگ شدن کیارستمی به لطف جشنواره‌های خارجی است.
عباسی کیارستمی تنها یک بار جواب حاتمی کیا را داد و گفت:
"یک هفته قبل از اینکه اینجا بیایم یکی از فیلمسازانی که سال‌ها فیلم جنگی ساخته فیلم‌های پرهزینه جنگی و البته با مخاطب کمتر- برای اینکه مخاطب ایرانی دیگر حوصله جنگ نداشت، بنابراین بودجه‌های خیلی سنگین می‌گیرد و فیلم‌های جنگی می‌سازد، گوش من را پیچانده بود که زمانی که ما داشتیم می‌جنگیدیم کیارستمی داشت دنبال دفترچه دوستش می‌گشت. خانه دوست کجاست یکی از پربیننده‌ترین فیلمهایی بود که من ساختم، درواقع همه جای دنیا آن را می‌شناسند. خانه دوست کجاست ماندگار شد چون راجع به یک ارزش انسانی صحبت می‌کرد اما فیلم‌های تو نماند چون تو راجع به یک پریودی از تاریخ ایران حرف زدی که تازه آن پریود هم بچه ها را به هیجان آورد. احمدپور (شخصیت فیلم خانه دوست کجاست) رفت دفترچه را پس داد، اما تو به هیجان آوردی و احمدپورهای دیگر رفتند در جنگ و کشته شدند و حالا پس از سال‌ها می‌شود راجع به آنها فکر کرد که چطوری از بین رفتند. در یک جنگی که هیچ مفهومی نداشت » . این اظهار نظر باعث شد تا ابراهیم حاتمی کیا از رئیس جمهور ، وزیران و مدیران وزارت ارشاد درخواست کند تا در خصوص صحبت های کیارستمی واکنش نشان دهندن و با آن برخورد کنند"
جوایز:
▪ برنده دیپلم افتخار بهترین فیلم مستند از سومین جشنواره فیلم فجر تهران ۱۳۶۳ برای فیلم کوتاه «صراط»
▪ جایزه ویژه هیات داوران در هفتمین جشنواره فیلم فجر تهران ۱۳۶۷ برای فیلم «دیده بان»
▪ جایزه بهترین فیلمنامه و فیلم از هشتمین جشنواره فیلم فجر تهران ۱۳۶۸ برای فیلم «مهاجر»
▪ جایزه بهترین فیلم از یازدهمین جشنواره فیلم فجر تهران ۱۳۷۱ برای فیلم «از کرخه تا راین»
▪ جایزه بهترین فیلم، بهترین فیلمنامه و بهترین کارگردانی از شانزدهمین جشنواره فیلم فجر تهران ۱۳۷۶ برای فیلم «آژانس شیشه ای»
▪ بهترین کارگردانی بخش بین الملل هفدهمین جشنواره فیلم فجر تهران ۱۳۷۷ برای فیلم «روبان قرمز» و …
