پرکاری تیروئید یکی از بیماری های شایع دنیای امروز است به طوری که پزشکان هرساله بیماران متعددی را جهت تست پرکاری تیروئید راهی آزمایشگاه ها می کنند تا از تشخیص خود اطمینان قطعی حاصل کنند و امروزه سن بیماران مبتلا به تیرویید محدود به افراد میانسال و کهنسال نیست و در میان جوانان نیز فراگیر شده است.
پرکاری تیرویید یا هیپر تیروییدی یا تیروتوکسیکوز زمانی به وجود می آید که هورمون های تیرویید T3 وT4 بیش از اندازه تولید شود.
در برخی از بیماران مبتلا به پرکاری تیرویید این مشکل به این خاطر به وجود می آید که یک آنتی بادی تحریک کننده در خون به وجود می آید که نه تنها موجب افزایش ترشح هورمون های تیرویید می گردد بلکه غده تیرویید را بزرگتر کرده و گواتر را پدید می آورد.
در اصطلاح این نوع از بیماری پرکاری تیرویید را «بیماری گریوز » می نامند.
برخی به خاطر ژن های خاصی به این بیماری مبتلا می شوند و برخی دیگر بر اثر عوامل محیطی.
از عواملی که باعث به وجود آمدن و یا تشدید این بیماری می شود می توان به استرس های بسیار شدید ناشی از طلاق یا مرگ اشاره کرد.وقتی فردی یکی از اعضای نزدیک خود را ازدست دهد به خاطر پیامدهای ناشی از این اتفاق ناگوار در معرض این بیماری خواهد بود.
برخی از افرادی که به بیماری گریوز مبتلا می باشند دارای چشم های بزرگ و در اصطلاح از حدقه بیرون زده هستند و برخی دیگر هم علائمی چون متورم شدن،سرخ شدن و خارش های پوستی در قسمت جلوی ساق پا دارند.
در این حالت، اختلالاتی در سیستم ایمنی فرد ایجاد شده و برخی معتقدند که علت دقیق آن مشخص نیست.
اغلب بیمارانی که مبتلا به پرکاری تیرویید می باشند دارای گواتر هستند که یک یا چند ندول یا گِره درون آن می باشد که تولید بیش از حد هورمون تیرویید در این تحت کنترل هورمونTSHنمی باشد.
