به باور اکثریت قریب به اتفاق کارشناسان اقتصادی، سال ۹۸ سال سختی برای کشور خواهد بود و گویا افزایش حقوق و بسته‌های حمایتی هم نمی‌تواند مرهمی بر لطماتی که زندگی مردم در سال ۹۷ خورده است، باشد.
پیش از سال ۹۷ تحلیل ها حکایت از آن داشت که در این سال، اقتصاد ایران وضعیت دشواری را تحمل خواهد کرد و با تشدید تحریم ها ـ در پی خروج آمریکا از برجام ـ این تحلیل ها بیش از پیش رنگ واقعیت به خود گرفت. صندوق بین المللی پول که در ماه مارس میلادی سال جاری، رشد اقتصادی کشور را 4 درصد پیش بینی کرده بود، در سپتامبر از نظر خود عقب نشینی و برآوردش از رشد اقتصادی کشور به منفی 1.5 درصد تغییر پیدا کرد. در ارزیابی جدید این نهاد مالی بین‌المللی ـ که اواسط ماه نوامبر منتشر شده ـ برای سال ۲۰۱۹ میزان تورم ایران ۳۴.۱ درصد و میزان رشد اقتصادی منفی ۳.۶ درصد گمانه زنی شده است.
کاهش خرید مردم، مهم ترین معضلات اقتصاد ایران در سال 98 خواهد بود؛ این را اسحاق جهانگیری، معاون اول رئیس جمهور گفته و هشدار داده، در دوران اعمال تحریم های جدید، کاهش قدرت خرید مردم در کنار بیکاری، کشور را جدا تهدید می کند. جهانگیری رفع این مشکلات را از اولویت های اصلی دولت دانسته و ابراز امیدواری کرده دولت با اولویت قرار دادن این امور بتواند اقتصاد را در ماه های پیش روی مدیریت کند.
این در حالی است که برخی نمایندگان مجلس با نظریات معاون اول و برخی دیگر از اعضای کابینه روحانی، موافق هستند و سال 98 را سال سختی پیش بینی کرده اند.
محمود صادقی، نماینده مردم تهران اظهار داشت: طلیعه سختی سال 98 از سال 97 پیدا بود. من در نطق مخالفت خود از لایحه بودجه سال 98 هم گفتم که سال سختی در پیش خواهیم داشت. البته این به معنای آن نیست که ما در مقابل فشارها و تنگناها برنامه نداشته باشیم، ولی این نیازمند یک انسجام بیشتر در مجموعه دستگاه های نظام است و باید تا حد ممکن تنش ها و درگیری ها بین قوا را کاهش داد. همچنین برخوردهای فرسایشی که زمان و وقت زیادی را هدر می دهد، کامل حذف کنیم؛ بنابراین برای رویارویی با چالش ها باید هم در درون دولت انسجام بیشتری داشت و هم در میان قوا همبستگی ایجاد شود.
صادقی در ادامه گفت: من نمی گویم امیدی نیست. به هر حال، ما تجارب بسیاری برای برون رفت از مشکلات داریم، ولی باید از این تجربه ها استفاده مفید شود؛ برای مثال، در موضوع دور زدن تحریم ها ما پرونده های بسیاری با اعداد نجومی کلانی داریم که حکایت از ضعف خاص مدیریتی دارد. ما باید از این موارد درس بگیریم. ما می توانیم دو کار بکنیم: یا باید خود را برای تحریم ماده کنیم و برای شرایط تحریم برنامه ریزی داشته باشیم و یا اینکه کاری کنیم تحریم نشویم که این به نظر من، نکته مهمی است. خیلی وقت ها شده که ما خودمان فرصت های زیادی را سوزانده و خودمان را خود تحریمی کرده ایم.
این نماینده در ادامه یادآور شد: مثلا در موضوع لوایح اخیر که در مجلس مطرح شد، ما می توانستیم آنها را به یک فرصت خوب برای خروج از تحریم قرار دهیم، ولی این فرصت ها اکنون به تحدید تبدیل شده و ممکن است کشور را در تنگنای جدید قرار دهد. یا در موضوع سیاست خارجی، به نظر می رسد انسجام لازم میان دستگاه ها وجود ندارد و بخش قابل توجهی از مشکلات نیز از همین جناح وارد می شود. مشکلات داخلی ما هم البته وجود دارد.
وی همچنین افزود: وزرای اقتصادی در دولت اول بهتر بودند و انتظار بر این بود، در دولت بعدی تقویت شود، ولی این گونه نشد. به حاشیه رانده شدن معاون اول و تقویت برخی اشخاص از جمله رئیس دفتر روحانی در داخل دولت باعث شد که از هم گسیختگی زیادی در داخل دولت پدید آید. در کل سال 98 را سال سختی می بینم و عمده دلیل آن را نیز وابستگی به نفت و مشکلاتی که برای فروش نفت داریم، می دانم. فروش نفت کشور که چیزی حدود 2.5 میلون بشکه بوده، در حال رسیدن به زیر یک میلیون است و اگر در اردیبهشت ماه، معافیت برخی کشورها پایان یابد، برای ما مشکل ساز خواهد بود./تابناک
