به گزارش سلام نو، برخی نوروز ۹۸ را «نامبارک» دانستند؛ آئینی جهانی که یونسکو هم آن را چند سال قبل در فهرست میراث جهانی ناملموسش ثبت کرد و حتی روز نخست فروردین ایرانی در تقویم جهانی «روز بین‌المللی نوروز» نام‌گذاری شد و از مهمترین معیارهایش برای ثبت جهانی به جا آوردن صله رحم بود.
اما حالا استفاده از این صفت را به باران‌های سیل‌آسا در حدود ۲۰ استان کشور نسبت می‌دهند، آن‌هم بعد از انتشار تصاویر و اعلام تعداد کشته‌شدگان!
ولی این اتفاق، در کنار همه‌ی تلخی‌هایش صفت «مهمان‌نوازی» ایرانی‌ها را بیش از پیش شهره کرد و این‌بار مهمان‌نوازی مردم شیراز اشک شوق را به دیده‌ها آورد.
به گزارش ایسنا، برخلاف آنچه که در سال‌های گذشته به مردم شیراز نسبت دادند و آن‌ها را مردمی خونسرد نامیدند که حال و حوصله انجام خیلی کارها را ندارند و حتی جوک‌هایی هم برایشان ساختند، اما مردم این سرزمین کهن بار دیگر رسوم مهمان‌نوازی خود را به رخ کشیدند و نشان دادند که هنوز فرهنگ غنی خود را حفظ کرده‌اند.
برخی از تلاش‌های نیروهای امدادی، دستگاه‌ها و اماکن عمومی شهری برای استقرار مردم و مسافران و مردمی که خانه و زندگی‌شان را از دست دادند و در خانه‌ی شیرازی‌ها مستقر شدند تا رضا سرلک‌ها که خانه‌شان را رایگان در اختیار مسافران قرار دادند و مهدی جمشیدی‌ها که همقدم با دیگر مردم شیراز با اطلاع‌رسانی به مسافران و ارسال لوکیشن مکان‌یابی، برخی مسافران نوروزی را به مکان‌های دیگر راهنمایی کرده‌اند تا مهمان سایر شیرازی‌ها باشند، از جمله این اقدامات است.
رضا سرلک، جوان شیرازی که در زمان وقوع سیل، با پلاکاردی مردم را به خانه خود دعوت کرد
مردم شیراز در همان روز با راه‌انداختن کمپین «#مهمان_من» از هیچ کمکی برای مسافران و آسیب‌دیدگان دریغ نکردند.
اما تقدیر از قدم‌هایی که مردم شیراز در این چند روز برای کمک به مسافران نوروزی برداشتند را نه تنها در رسانه‌ی ملی، بلکه بیش از آن در بین صفحات مجازی از اینستاگرام گرفته تا توئیتر و گروه‌های دیگر به وفور می‌توان دید.
پرویز پرستویی در صفحه شخصی خود نوشت: «مردم شیراز انسانیت را به رخ مردم جهان کشیدند. در پی سیل ناگهانی بلافاصله جان خود را خطر انداختند و از همه طرف به کمک شتافتند، مردم درهای منازلشان را به روی آسیب‌دیدگان باز گذاشتند. هتلداران شیرازی، هتل‌ها و غذاهای خود را مجانی در اختیار مهمانان نوروزی گذاشتند و …»
پژمان بازغی هم این طور از شیرازی‌ها تشکر کرد: «بی دلیل نیست که شیراز را پایتخت فرهنگی ایران می‌نامند. به نقل از شاهدان عینی کلیه هتلداران شیراز اسکان و غذای مجانی در اختیار مسافران سیل‌زده قرار دادند حتی مردم در خانه شخصی پذیرای مسافران بودند و جالب حتی فروشگاه‌های موبایل هم به صورت رایگان خدمات ارائه دادند.»
رضا کیانیان نیز مهمان‌نوازی مردم شیراز را این طور به رخ کشید: «چند سال پیش که در تهران برف شدیدی بارید، کرایه تاکسی سر به فلک زد و از فرودگاه تا تهران به یک میلیون تومان رسید.
همان برف، در شمالِ کشور بر زمین نشست و برخی از راه‌ها را بست، سوپر مارکت‌ها، یک بسته نان لواش را تا بیست و پنج هزار تومان و یک بطری آب معدنی یک و نیم لیتری را تا دوازده هزار تومان، به همشهریان خودشان فروختند.
امسال در شیراز سیل ویرانگری آمد، درست در فصلی که آنجا پر از مسافران نوروزی بود. اما، در شیراز مثل تهران و شمال، هیچ جنسی گران نشد و درست برعکس.
کلِّ هتل‌ها، رستوران‌ها، باغ‌ها، سالن‌ها و مساجد، درب‌ها را به روی سیل زدگان گشودند و رایگان از همه پذیرایی کردند، حوله و البسه توزیع کردند، ناهار و شام، میوه و شیر و چایی رایگان توزیع می‌کردند.
مردم درب‌های منازلشان را به روی مسافران و سیل زدگان گشودند و رایگان در اختیار آنان گذاشتند.
تعمیرکاران برای تعمیر رایگان ماشین‌های صدمه دیده، تعمیرکاران موبایل برای تعمیر رایگان گوشی‌های همراه سیل‌زدگان و مسافران اعلام آمادگی کردند و فراخوان زدند، قالیشویی‌ها، قالی‌های همشهریان را رایگان شستند و شهر در کمترین زمان ممکن، پاکسازی شد.
ماشین‌های آسیب‌دیده، کمتر از دوازده ساعت به پارکینگ‌های رایگان و مکان‌های امن منتقل شدند و چند نفر از اهالی شیراز برای نجات جان مسافران، جان خودشان را از دست دادند.
در شیراز هیچ حسابی برای کمک به سیل زدگان گشوده نشد، بلکه انبوه شماره تلفن بود، که در اختیار همه سیل‌زدگان قرار می‌گرفت، برای برآوردن احتیاجاتشان. همه اینها یعنی رشد فرهنگی، انسان‌دوستی و بزرگ منشی.
همانطور که در دوران جنگ، شیرازی‌ها، جنگ زدگانِ سراسر کشور را، با آغوشِ باز پذیرفتند و به بهترین شکلِ ممکن، پذیرایی کردند، تا جایی که بسیاری از جنگ‌زدگان برای همیشه و مادام العمر در شیراز ماندند.
و زیباتر، روز بعد از سیل، مهمانان نوروزی که قصد ترک شیراز را داشتند، با هزاران شاخه گل، توسط شیرازی‌ها بدرقه شدند؛ چقدر زیبا، چقدر باسلیقه.
من به شیراز افتخار می‌کنم، بیخود نیست، که شیراز را پایتخت فرهنگی ایران می‌نامند.
بیخود نیست که تا قدم به شیراز می‌گذارم، حالم خوب می‌شود، نه من که همه خانواده و دوستانم، حتی همه ایرانیان فهیم، هم نسبت به شیراز چنین حسی دارند.
درود بر شیرازی‌های با شرافت، عزیز، بزرگوار، مهربان، مهمان نواز و با صفا و با فرهنگ. "درود بر شَرَفَتان"»
هر چند این نکته را نباید از نظر دور داشت که کیانیان در پست بعدی اینستاگرام خود مطلب قبلی‌اش را نقد هم کرد، او نوشت: «اول از پست قبلی خودم انتقاد کنم، یکی از دوستان در پی‌نوشتی مطرح کرده بود «چرا وقتی می‌خواهی از کسی تعریف کنی به دیگری نیش می‌زنی؟» کاملاً درست است و همین جا عذرخواهی می‌کنم.»
اما همه تقدیرها به این تشکرهای مجازی ختم نمی‌شوند، بلکه در کنار شاخه گل‌هایی که مردم شیراز با آن مسافران را بدرقه کردند، مسافران نوروزی نیز با نصب پلاکاردهایی پشت اتومبیل‌های خود به از آن‌ها تقدیر کردند: «درود بر مردم عزیز شیراز»/ایسنا
ماشین‌هایی که با پلاکارد از مردم شیراز تقدیر کردند
