روایت "پولیتیکو" از سناریوی احتمالی دموکرات‌ها برای عبور از بایدن در انتخابات

به گزارش سلام نو به نقل از ایرنا از این نشریه آمریکایی، تا کنون، دموکرات ها به شدت از هرگونه بحث در مورد طرح جایگزین (Plan B) برای بایدن، ‌نامزد ریاست جمهوری این حزب، ‌ اجتناب کرده اند. از طرفی به دلیل موانع رویه ای و سیاسی، جایگزین کردن شخص دیگری به جای این چهره به سادگی امکان پذیر نخواهد بود.

محتمل ترین نتیجه این است که بایدن در جایگاه خود به عنوان نامزد دموکرات ها باقی می ماند. اما می توان سناریوهای مختلفی را نیز متصور شد که در آن حزب دموکرات فردی غیر از او را در کنوانسیون ماه اوت (مرداد) نامزد کرده و یا حتی گزینه دیگری را برای رقابت در یک انتخابات عمومی تاریخی انتخاب کند.

پولیتیکو افزود: حقیقت این است که یک راهبرد پشتیبان تنها در صورتی می‌تواند به کار گرفته شود که بایدن داوطلبانه کناره‌گیری کرده و یا از نظر فیزیکی نتواند نامزد شود. در حال حاضر، با وجود نگرانی‌های درون حزبی، بایدن در مسیر نامزدی دموکرات‌ها قرار دارد.

رقیب دیرینه او، نماینده دین فیلیپس، ماه ها در مورد خطرات نامزدی بایدن هشدار داده، اما نه تنها نتوانسته تغییری در تصمیم حزب در مورد نامزدی بایدن ایجاد کند بلکه خودش به دلیل مطرح کردن این موضوع حساس تا حد زیادی از حزب طرد شده است.

پولیتیکو می افزاید: در حال حاضر با وجود این که تنها حدود سه درصد از کل نمایندگان (دلیگیت ها) تا کنون مشخص شده اند نمی توان بر روی یک گزینه دیگر پافشاری کرد. احتمال می رود که بایدن در پنج مارس (اسفند)، روز سه‌شنبه فوق‌العاده، در ایالت کالیفرنیا نمایندگان بیشتری جمع خواهد کرد.

در این گزارش آمده است: صرف نظر از شورش بسیار بعید در سطح کنوانسیون از سوی نمایندگانی که پیشتر قول وفاداری به بایدن داده و به او وفادار هستند، تنها یک طرح عملی جایگزین وجود دارد و آن موافقت خود بایدن با واگذاری این جایگاه است.

این در حالی است که بایدن مردی مغرور است که منیت و خودخواهی‌اش با تجربه پیروزی در انتخابات سنا در ۲۰ سالگی شکل گرفته است. وی پس از آن چندین بار از رسیدن به پست ریاست جمهوری محروم شده اما سرانجام آن را به دست آورده است.

متقاعد کردن بایدن به کناره گیری از انتخابات به دلیل موقعیت بحرانی و غیرقابل دفاعی که دارد، آسان نخواهد بود. اما راهی وجود دارد که او را قادر می‌سازد تا با شروطی از مقام خود دست بکشد. این کار با شروع مبارزات مقدماتی دموکرات آغاز می شود و در چهارم ژوئن (خرداد)، تاریخی که آخرین گروه از ایالت ها انتخابات مقدماتی خود را برگزار می کنند، به پایان می رسد.

بایدن می تواند با بیش از یک هزار و ۹۶۸ رای از سوی نمایندگان (دلیگیت‌ها) برای ادعای نامزدی، به عنوان پیروز مسلم حزب معرفی شود. در این صورت وی می تواند اعلام کند که نامزدی را نمی پذیرد و نمایندگان خود را برای حمایت از نامزد دیگری آزاد بگذارد.

بایدن می‌تواند اصرار داشته باشد که هنوز هم برای یک دوره دیگر ریاست جمهوری مناسب است، اما نگرانی‌های مردم را در مورد رئیس‌جمهوری که در پایان دوره دوم ۸۶ ساله خواهد شد را درک می کند.

پولیتیکو در ادامه نوشت: پس از تکمیل پروسه کناره گیری بایدن تا این مرحله، تقابل میان جانشینان بالقوه آغاز خواهد شد. اندکی پس از اعلام کناره گیری، موجی از نظرسنجی‌های تخصصی، توان نامزدهای مختلف انتخابات عمومی را با دونالد ترامپ، ‌رییس جمهوری سابق و نامزد احتمالی جمهوری خواهان به چالش می کشند. دموکرات‌های ارشد هم برای جانشینی بایدن در نبردی که در دهه‌های گذشته در سیاست آمریکا تجربه نشده، به جان هم خواهند افتاد.

این مقاله به پیش بینی مراحل بعدی طرح جایگزین احتمالی دموکرات ها پرداخته و نوشت: در این صورت بایدن همچنان تصمیم ساز اصلی حزب خواهد بود. اگر بقیه انتخابات مقدماتی نیز مانند کارولینای جنوبی و نوادا برگزار شود، اکثریت قریب به اتفاق نمایندگان کنوانسیون که به بایدن متعهدند به نامزد مورد حمایت او رای می دهند.

پولیتیکو افزود: مشکل ساز ترین فرد در این زمینه، کامالا هریس، ‌معاون رئیس جمهوری خواهد بود. محبوبیت ضعیف و عملکرد بد او در انتخابات مقدماتی ۲۰۲۰ موجب شده تا نمایندگان انتخاباتی اعتماد چندانی به هریس نداشته باشند. اما در عین حال اعضای حزب از خطر از دست دادن رأی دهندگان سیاه پوست نیز آگاه بوده و مجبور هستند او را در معادلات خود به حساب آورند.

این در حالی است که دیگر افراد بالقوه پیش از این در انتظار چنین فرصتی بوده اند. آن ها برندهای ملی خوبی ایجاد کرده و شهرت خود را به عنوان بازیگران بالقوه برای پذیرفتن چنین نقشی پررنگ کرده اند. گاوین نیوسام، ‌ فرماندار ایالت آبی کالیفرنیا و جی بی پریتزکر فرماندار ایلینوی از جمله پرانرژی ترین جانشینان بالقوه برای بایدن هستند.

گرچن ویتمر، ‌فرماندار میشیگان نیز از مدافعان سرسخت بایدن بوده و از او در مقابل آمریکایی‌های عرب در میشیگان حمایت و در آنجا به عنوان رئیس مشترک ستاد انتخاباتی بایدن خدمت کرده است.

هر جناح حزبی تلاش می کند تا از وضعیت بی سابقه به وجود آمده به نفع خود استفاده کند و این میدان رقابت ها برای جایگزینی بایدن را گسترده می کند. اما این فرصتی است که ممکن است تا ۲۰۳۲ تکرار نشود.

پولیتیکو به بررسی هرج و مرج پس از کنوانسیون پرداخته و می نویسد: اگر بایدن تردیدها در مورد شرایط سنی و کفایت ذهنی خود را برطرف کند و در اواخر مرداد در کنوانسیون نامزد شود، اما پس از آن قادر به رقابت در انتخابات نوامبر نباشد روند نامزدی او وارد مرحله دیگری از سر در گمی می شود.

طبق قانون کنوانسیون در صورت «مرگ، استعفا یا ناتوانی» نامزد، جیمی هریسون، رئیس حزب دموکرات، باید با رهبر دموکرات کنگره و انجمن فرمانداران دموکرات مشورت کرده و نامزد جدیدی را معرفی کنند.

این مقاله کناره گیری دیرهنگام بایدن از نامزدی حزب دموکرات را یک کابوس لجستیکی برای ایالت ها توصیف کرد و افزود: قرار است برگه‌های رای خارج از کشور در برخی مکان‌ها تنها چند هفته پس از پایان کنوانسیون منتشر و رای‌گیری حضوری زودهنگام از ۲۰ سپتامبر در مینه‌سوتا و داکوتای جنوبی آغاز شود.

هرچند آمریکایی‌ها از نظر فنی به انتخاب‌کنندگان (الکترول ها) رأی می‌دهند نه نامزدهای ریاست‌جمهوری، اما هرگونه تلاش برای جایگزینی بایدن پس از کنوانسیون اگر رأی‌هایی با نام "جوزف آر. بایدن جونیور" روی برگه رای نوشته شده باشد احتمالاً به دادگاه ختم می‌شود.

اگرچه در حال حاضر نگاه‌ها به ضعف و پیری بایدن معطوف است، اما جمهوری‌خواهان نیز با نگرانی های مشابهی روبرو هستند. دونالد ترامپ، نامزد احتمالی این حزب، خودش ۷۷ سال سن دارد و مستعد گاف‌های کلامی است. از طرفی وی با مسائل حقوقی بی‌شماری مواجه است که پرسش‌هایی را در مورد عملی بودن نامزدی او ایجاد کرده اند.

این گزارش می افزاید: اما از یک جهت، پذیرش ترامپ به عنوان نامزد جمهوری‌خواهان ممکن است قوی‌تر از بایدن در سمت دموکرات‌ها باشد. نمایندگان کنگره جمهوری‌خواهان در واقع به نامزد خود در اولین رای‌گیری متعهد و وفادار مانده اند. بنابراین، اگر ترامپ اکثریت نمایندگان را پیش از کنوانسیون میلواکی به دست نیاورد و یا حتی اگر پرونده‌های قضائی اش در ماه جولای (تیر ماه) او را به یک یا چند جنایت محکوم کند، تا زمانی که خودش بر ادامه مبارزات انتخاباتی اصرار داشته باشد، هیچ راهی برای کنار زدن ترامپ وجود نخواهد داشت.

پولیتیکو در پایان به عنوان نتیجه گیری مقاله خود نوشت: آنچه هر ۲ موقعیت نشان می‌دهند این است که به جز ۲ حزب اصلی دموکرات و جمهوری خواه، احزاب ملی ضعیف و افراد کمی در آمریکا وجود دارند که مناسب ریاست جمهوری بوده و از منافع حزب و آمریکایی ها محافظت کنند. تا زمانی که بایدن و ترامپ خودشان تصمیمی برای کناره گیری از نامزدی حزبشان نداشته باشند، مکانیسم واقعی برای کنار زدن آنها وجود ندارد.