سلام نو – سرویس بین‌الملل: بمباران بیمارستان در غزه چنان دیوانه‌وار بود که بسیاری توان باور آن را ندارند و می‌پرسند اسرائیل در حالی که همدلی جهان غرب را داشت چرا باید دست به چنین عمل ضد انسانی بزند، عملی که می‌تواند غرب را هم در حمایت از این رژیم کودک‌کش مردد کند؟ چرا باید ۱۰۰۰ نفر در بیمارستان المعمدانی سلاخی شوند؟
برای درک این عمل رژیم صهیونیستی به جز توجه به دلایل سیاسی – امنیتی چنین جنایتی باید به سابقه خون‌بار این رژیم در تخریب یا بمباران مواضع زیر نظر سازمان ملل، بیمارستان‌ها و اردوگاه‌های پناهندگان نیز دقت کرد.
با هم مرور داریم بر رد خونی که اسرائیل در این سال‌ها از خود به جا گذاشته است.
در جنگ غزه (۲۰۰۸–۲۰۰۹) که در ایران به آن جنگ ۲۲ روزه، در میان اعراب به آن کشتار غزه و در اسرائیل به آن عملیات سرب گداخته می‌گویند اسرائیل به مراکز درمان با فسفر سفید حمله کرد و از جمله بیمارستان القدس و بیمارستان الوفا را هدف قرار داد. در این دوره ۱۵ بیمارستان از ۲۷ بیمارستان عزه آسیب دیدند.
از جولای تا اکتبر ۲۰۱۴ نبردی بین اسرائیل و نیروهای مقاومت در غزه رخ می‌دهد. فلسطینی‌ها به این نبرد می‌گویند عملیة البُنیان المرصوص و اسرائیلی‌ها آن را عملیات تیغه حفاظتی می‌نامند. این عملیات با بمباران غزه توسط نیروی هوایی رژیم صهیونیستی آغاز شد.
در ۱۸ جولای بیمارستان الوفا، تنها بیمارستان توانبخشی غزه و کرانه باختری توسط اسرائیل گلوله باران شد. در زمان حمله، بیمارستان مملو از بیمارانی بود که فلج، بیهوش و قادر به حرکت نبودند. مدیر اجرایی بیمارستان، بسمان آلاشی می گوید بیمارستان قبل از حمله یک تماس هشدار دریافت کرده است. آلاشی می‌گوید: «نمی‌فهمم چرا ما را زدند. ما از سال ۱۹۹۶ در این مکان بوده ایم، اسرائیل ما را می‌شناسند.
بیمارستان تخریب شد، اما خوشبختانه کسی آسیب ندید، اما کشتار در راه بود.
از صبح روز ۲۰ام ژوئیه، توپخانه «نیروی دفاعی اسرائیل» شهر شجاعیه را مورد بمباران قرار داد که منجر به شهادت ۷۴ نفر شد. این بزرگترین کشتار از زمانِ ۱۹۶۷ بود. در میان شهدا ۱۷ کودک و ۱۴ زن و ۱۲ فرد کهنسال نیز بودند. و صدها غیرنظامی نیز زخمی شدند. «نتانیاهو» گفت: «اهداف ما نظامی است که متأسفانه در این میان غیرنظامیان نیز آسیب می‌بینند».
۲۴ جولای یکی از موشک‌های اسرائیل به مدرسه سازمان ملل متحد در غزه برخورد کرد که دست کم ۱۰ شهید بر جای گذاشت. این حمله اعتراض سازمان ملل را در پی داشت.
در جنگ ۱۱ روزه سال ۲۰۲۱ ۴۰ مدرسه و ۴ بیمارستان به طور کامل یا جزئی تخریب شد. همچنین اردوگاه پناهندگان الشاطی مورد حمله قرارگرفت. علاوه بر این، حداقل ۱۹ مرکز پزشکی در اثر بمباران اسرائیل آسیب دیده یا ویران شدند.
با نگاهی به تاریخ متوجه می‌شویم که مثلا تنها در یک نمونه در سال ۱۹۸۲ شبه‌نظامیان فالانژ لبنانی (متحد با اسرائیل) برای انتقام‌گیری از فلسطینیان به‌خاطر ترور بشیر جمیل، رئیس‌جمهور لبنان و رهبر حزب فالانژ (معروف به کتائب)، به دو اردوگاه صبرا و شتیلا در بیروت غربی وارد شدند و بین ۷۰۰ تا ۳٬۵۰۰ نفر از فلسطینیان را به شهادت رساندند.
مقامات ارتش اسرائیل، از جمله ژنرال آموس یارون فرمانده این نیروها در لبنان، بر بالای بام ساختمانی ۷ طبقه در ۲۰۰ متری اردوگاه مستقر شده بودند و از نزدیک بر این فاجعه نظارت می‌کردند. آریل شارون که در آن زمان وزیر دفاع اسرائیل بود و بعدها به قَصّاب صبرا و شتیلا معروف شد، دستور مستقیم این حمله را به فالانژها داده بود و سایر یگان‌های صهیونیست نیز مانع از آمد و شد به اردوگاه‌ها می‌شدند.
بعدها دادگاه رژیم صهیونیستی شارون در این کشتار مقصر (!) اعلام کرد، اما این اعلام قصور هیچ تاثیر بر زندگی او نداشت و شارون از مارس ۲۰۰۱ تا آوریل ۲۰۰۶ نخست وزیر اسرائیل شد، آن هم در حالی که در بین مسلمانان به قصاب صبرا و شتیلا مشهور بود.
نظر شما