سفری به دل تاریخ ایران با دیدن پرسپولیس

سلام نو _ سرویس گردشگری: پیش از آنکه وارد سفر تاریخی‌مان شویم بهتر است چند کلمه‌ای برای‌تان از این جاذبه سخن بگوییم. تخت جمشید نام یکی از شهرهای باستانی ایران در مرودشت استان فارس است که داریوش بزرگ آن را بنیان نهاد. این شهر در سالیان متمادی توسط پادشاهان دیگر هخامنشی همچون خشایارشا و اردشیر اول گسترش یافت و تا سال‌ها پایتخت باشکوه و تشریفاتیِ امپراتوری هخامنشیان بود.

همه، این شهر را به واسطه ستون‌های سربه‌فلک‌کشیده و سرستون‌های تماشایی‌اش می‌شناسند و ردپایی از تاریخ را در نقش‌ونگارهای آن جست‌وجو می‌کنند. در این شهر باستانی، کاخی به نام تخت جمشید وجود دارد که در نخستین روز سال نو میزبان مقامات امپراتوری هخامنشیان بود و تقدیم پیشکشی‌های آنان را به پادشاه نظاره می‌کرد.

هر تکه از این شهر ۱۲۵ هزار متر مربعی حرفی برای گفتن دارد. نقش‌ونگارها و کتیبه‌ها از آنچه بر سر این ستون‌ها و دیوارها گذشته سخن می‌گویند و داستان‌هایی از تاریخ را روایت می‌کنند.

آشنایی با پرسپولیس

پرسپولیس، نام مشهور برجسته ترین اثر معماری هخامنشیان است که در جلگه مرودشت قرار دارد و نام های دیگر آن پارسه، تخت جمشید، پرسه پلیس، هزار ستون و یا چهل منار، پایتخت باشکوه و تشریفاتی پادشاهی ایران در زمان امپراتوری هخامنشیان و مرکزی برای برگزاری مراسم آیینی و جشن‌ها به ویژه نوروز بود. از قرون میانه اسلامی چون ساخت ارگ پارسه را به جمشید پادشاه افسانه ای ایران نسبت می دادند، این بنا تخت جمشید خوانده شد.

آنگونه که در منابع متعدد و گوناگون تاریخی آمده‌است ساخت پرسپولیس در حدود ۲۵ قرن پیش در دامنه غربی کوه رحمت، به عبارتی میترا یا مهر و در زمان داریوش کبیر آغاز گردید و سپس توسط جانشینان وی با تغییراتی در بنای اولیه آن ادامه یافت. بر اساس خشت نوشته‌های کشف شده در پرسپولیس، در ساخت بنای پرسپولیس معماران، هنرمندان، استادکاران، کارگران، زنان و مردان بی‌شماری شرکت داشتند که علاوه بر دریافت حقوق از مزایای بیمه کارگری نیز استفاده می‌کردند. ساخت پرسپولیس این مجموعه بزرگ و زیبا بنا به روایتی ۱۲۰ سال به طول انجامید. اسکندر مقدونی سردار یونانی به ایران حمله کرد و پرسپولیس را به آتش کشید. اما ویرانه‌های این مکان هنوز هم در مرودشت در نزدیکی شیراز مرکز استان فارس برپا است.

در داخل محوطه تخت جمشید، موزه ای جذاب از آثار دوره هخامنشی مانند گل نبشته‌های تخت جمشید، سرستون ها، سرنیزه و پیکان، گل میخ طلا، کتیبه حرم خشایار شاه، مجسمه سنگی کوچک نیمه تمام، خمره‌های بزرگ سفالی وجود دارد. بنای این موزه در اصل کاخ ملکه بوده که ساخت آن به فرمان خشایارشاه و در زمان اردشیر یکم به پایان رسید.

پرسپولیس هم‌اکنون یکی از آثار جهانی ثبت شدهٔ ایران در یونسکو است.

معماری پرسپولیس تماشایی

نخستین بنای این شهر بر روی سکویی سنگی در نزدیکی کوه رحمت بنا شده است. این قصر شاهی شامل چهار قسمت مهم کاخ های رسمی و تشریفاتی، سراهای نشیمن و کاخ های کوچک اختصاصی، خزانه شاهی و دژ حفاظتی است.

در جنوب و شمال این سکو دو دره وجود داشته. در سمت غرب، جنوب غربی و شمال غربی نیز شهر پارسه شکل گرفته است. جنس خانه ها از خشت خام بود و به همین دلیل در برابر آتش سوزی اسکندر دوام نیاوردند و طعمه آتش شدند.

معماران، هنرمندان و متخصصان از ملل مختلف برای ساخت این بنای عظیم انتخاب شده بودند که از میان آنها می توان به آشوریان، مصریان، بابلیان، لودیان، ایونیان، هندوان، سکاها اشاره کرد. در ساخت این بنای زیبا اصولی به کار رفته است؛ مانند استفاده از نسبت طلایی که یکی از اصول شگفت انگیز در معماری تخت جمشید است.

نسبت طلایی در واقع نسبت ارتفاع سردرها به عرض آنها و نسبت ارتفاع ستون ها به فاصله بین دو ستون گفته می شود. نسبت طلایی نسبت مهمی در هندسه محسوب می شود و استفاده از آن در Persepolis نشان دهنده هنر ایرانیان باستان در معماری است. استفاده از سرب نیز در این مجموعه برای افزایش مقاومت بنا بوده است؛ به طوری که به دلیل وجود سرب در میان ستون ها در زلزله مقاومت خود را از دست نداده اند.

شاید در نگاه اول گمان کنید که سازه ها به صورت یکپارچه ساخته شده اند؛ اما در حقیقت تکه تکه هستند و این تکه ها بر روی یکدیگر قرار داده شده اند.

دو تکه ستون با سرب مذاب به هم وصل شده اند و همین عامل مقاومت ستون ها به شمار می رود. در ساخت این بنای باشکوه تزییناتی نیز به کار رفته است؛ نقوش زیادی در دیوار و ستون های تخت جمشید دیده می شوند که توجه همگان را به سوی خود جلب می کنند. این نقش ها فقط برای زیباسازی رسم نشده اند، بلکه ویژگی های مردم را در گذشته نیز نشان می دهند. حجاری هایی از تصویر سران اقوام، سر ستون های افسانه ای و ... برای همگان جذاب به نظر می آید. حتی نقوش برجسته کاخ های تخت جمشید جزو با اهمیت ترین آثار باستانی محسوب می شوند، زیرا علاوه بر کندن و ایجاد نقش معماران به این قسمت ها زینت نیز بخشیده اند، مانند چسباندن فلزهای گرانبها به صورت رویه تاج، گوشوار، گردنبند یا کنده کاری هایی برای تزیینات اصلی لباس، تاج و کلاه با سوزن، در نهایت نیز استفاده از رنگ برای زیباسازی نقوش بوده است.