سلام نو-سرویس گردشگری: نازنین سفرش در هیندوکش رو از دره زیبای «گیزر» شروع می‌کنه و مسیر کوهستانی پر پیچ‌وخم و بدون گاردریل رو به سمت گذرگاه شاندور ادامه می‌ده و «دریاچه شاندور» که یکی از زیباترین جاهایی که در عمرش باهاش مواجه شده رو می‌بینه، اینطور که مشخصه این دریاچه که به نحوی مرز بین دو ایالت «گیلگیت-بَلتیستانه» و «خیبر پختونخواه» هست و هر سال در ماه آگوست درش فسیتوال جهانی چوگان برگزار می‌شه.
نازنین توصیفات جالبی از این نقطه زمین داره: "گذرگاه شاندور یکی از قسمت‌های مورد علاقه من در پاکستان هست؛ مرز دو ایالت گیلگیت-بالتیستان و خیبر پختونخواه با ارتفاع بیش از سه‌هزار متر و محصور در میان هیندوکش زیبا. در زمستان جاده یخ می‌زند و فقط با جیپ می‌شود رد شد، بار اول اواخر اردیبهشت اینجا بودم، دریاچه یخزده بود و تصویر کوه برف‌پوش کنارش را مثل آینه منعکس می‌کرد. این بار در بهمن ماه که داشتم همان مسیر را رد میشدم، کوه را شناختم و دریاچه‌ای روبرویش ندیدم. چاچایی(عمو) که کنارم نشسته‌بود به زمین پوشیده از برف اشاره کرد و گفت: شاندور لیک. برف چنان روی دریاچه یخزده را پوشانده بود که با زمین اطرافش یکدست شده بود. همه چیز سفید سفید سفید بود، مثل کیشلوفسکی"
نازنین مسیرش در میان هیندوکش رو با هیچهایک ادامه می‌ده تا وارد استان خیبر پختونخواه بشه، اون که سفرهاش با دیدن حیات وحش منطقه‌ای که بهش سفر کرده معنا پیدا می‌کنه، «کَل مارخور»؛ یکی از زوج سُم‌ها مناطق کوهستانی پاکستانه رو می‌بینه که گویا به لطف حفاظت درست، جمعیت خوبی داره. اون خودش رو به قدیمی‌ترین قوم پاکستان یعنی «کَلاش» زیبا و آزاد در نزدیکی مرز افغانستان می‌رسونه، کَلاش تنها نقطه پاکستان هست که در اون از دیرباز ازدواج عاشقانه رایج بوده. نازنین درباره پوشش زنان کلاشی می‌گه: "لباس زنان کلاشی یکی از زیباترین لباس‌های محلی هست که تا به حال دیدم."
نظر شما