یک کشف در اقیانوس آرام در نزدیکی کالیفرنیا!
به گزارش سلام نو، یک ماموت ماده جوان مدتها پیش در نزدیکی سواحل مرکزی کالیفرنیا سرگردان بود که زندگی او پایان یافت. اگرچه او در خشکی جان خود را از دست داد، اما بدن عظیم او به اقیانوس آرام راه یافت. بقایای او که توسط جریان‌ها حمل می‌شد، بیش از ۱۵۰ مایل از ساحل منحرف شد و سپس در ۱۰۰۰۰ فوت زیر سطح آب در کنار یک کوه دریایی مستقر شد. او هزاران سال آنجا نشست، وجود او برای هیچ کس شناخته شده نبود.
با این حال، همه چیز در سال ۲۰۱۹ تغییر کرد، زمانی که دانشمندان مؤسسه تحقیقاتی آکواریوم خلیج مونتری هنگام استفاده از وسایل نقلیه از راه دور برای جستجوی گونه‌های جدید در اعماق دریا در سواحل مونتری، کالیفرنیا، به یکی از عاج های او برخورد کردند.
عاج پیدا شده از چه حیوانی و چه دوره زمانی؟ هنوز مشخص نبود.
کشف چنین نمونه‌ای در اعماق دریا غیرعادی است. عاج ها و سایر بقایای اسکلت موجودات ماقبل تاریخ معمولا در اعماق زمین یا در یخبندان دائمی در نزدیکی دایره قطب شمال یافت می‌شوند. اگرچه برخی از نمونه‌ها در آب‌های کم عمق دریای شمال اروپای غربی یافت شده‌اند، بقایای یک ماموت یا هر پستاندار باستانی در این زمینه هرگز در آب‌هایی به این عمق یافت نشده است.
تحقیقات اولیه نشان می‌دهد که ممکن است در دوران پارینه سنگی پایین مرده باشد، عصری که ۲.۷ میلیون تا ۲۰۰۰۰۰ سال پیش ادامه داشت.
مطالعه بیشتر این نمونه ممکن است به پاسخگویی به سوالات طولانی مدت در مورد تکامل ماموت‌ها در آمریکای شمالی کمک کند. این کشف همچنین نشان می‌دهد که کف اقیانوس می‌تواند با گنجینه‌های دیرینه‌شناسی پوشانده شود که به دانش ما درباره گذشته عمیق می‌افزاید.
پیشرفت‌های اخیر در زمینه DNA باستانی امکان مطالعات ژنتیکی روی حیوانات تا یک میلیون سال را فراهم کرده است.
عاج که تقریبا سه فوت طول داشت، با پوسته ضخیم آهن و منگنز پوشیده شده بود. اعماق دریا سرشار از این فلزات است و در برخی مکان‌ها پوسته‌ای از آهن و منگنز در اطراف هر جسمی که به اندازه کافی در یک مکان باقی بماند، حداقل چند هزار سال تشکیل می‌شود. ضخامت پوسته نشان می‌دهد که عاج قدیمی است، اما برای اینکه بفهمند دقیقا چند سال سن دارد، تجزیه مواد رادیواکتیو را در نمونه‌هایی از نوک عاج اولیه شروع کردند.
تخمین زده شد که عاج بیش از ۱۰۰۰۰۰ سال در کف دریا نشسته است، اگرچه این یافته‌ها هنوز مورد بررسی همتایان قرار نگرفته و قطعی نیستند.
عاج‌های ماموت که بیش از ۱۰۰۰۰۰ سال قدمت دارند"بسیار کمیاب" هستند و مطالعه می‌تواند بینش‌های جدیدی درباره دوران پارینه سنگی پایین به دانشمندان بدهد، دوره‌ای که تاریخ زمین را درک نکرده است.
دانشمندان می‌دانند که حدود ۲۰۰۰۰۰ سال پیش زمین در حال تجربه یک دوره یخبندان بود و اجداد ما در حال مهاجرت به خارج از آفریقا بودند. اما آنها دقیقا نمی‌دانند که چگونه تغییر آب و هوای سیاره ماموت‌ها و سایر حیوانات بزرگ در این مدت تأثیر گذاشته است. آنچه همچنین نامشخص است این است که چگونه ورود به آمریکای شمالی تنوع ژنتیکی ماموت‌ها را تغییر داده است.
ماموت‌ها، خویشاوندان پشمالو و گوش کوچک فیل‌های امروزی، برای اولین بار حدود پنج میلیون سال پیش ظاهر شدند و حدود ۴۰۰۰ سال پیش منقرض شدند. اولین ماموت‌ها از آفریقا بیرون آمدند و به شمال گسترش یافتند و در طول مسیر به گونه‌های متمایز تکامل یافتند، تا اینکه بیشتر نیمکره شمالی را مستعمره کردند.
اولین ماموت‌هایی که وارد آمریکای شمالی شدند به عنوان ماموت‌های استپی یا کرستوفکا شناخته می‌شدند. این ماموت‌ها ۱.۵ میلیون سال پیش از اوراسیا آمده‌اند و این کار را با راهپیمایی از طریق تنگه برینگ انجام دادند، ولی تنگه برینگ که مانند امروز پوشیده از آب نبود. صدها هزار سال بعد، گونه دیگری از ماموت به نام ماموت پشمالو نیز از تنگه برینگ گذشت و به پسرعموهای خود در آمریکای شمالی پیوست. این دو برای تولید ماموت کلمبیایی هیبرید شدند، اما هیچ کس دقیقا نمی‌داند چه زمانی. یک مطالعه اخیر تخمین زده است که رویداد هیبریداسیون حداقل ۴۲۰۰۰۰ سال پیش رخ داده است، اما تحقیقات بیشتری برای تأیید این موضوع مورد نیاز است.
اگر عاج به اندازه ای که دانشمندان گمان می کنند قدیمی باشد، واقعا می‌تواند به روشن شدن زمان این رویداد هیبریداسیون کمک کند.
اگرچه قرار گرفتن در معرض آب شور می‌تواند برای بافت بیولوژیکی مخرب باشد، اما اعماق دریا می‌تواند برای حفظ DNA ایده آل باشد.
بهترین بقایای حفظ شده معمولا از یخبندان و غارها به دست می آیند که مانند دریای عمیق دمای پایین و پایدار دارند و نور ندارند.
عاج توسط گره‌های چند فلزی احاطه شده بود که به طور طبیعی خوشه‌هایی از مواد معدنی را که فقط در اعماق دریا یافت می‌شوند تشکیل می‌دادند که سرشار از عناصر ارزشمندی مانند منگنز، آهن، نیکل، تیتانیوم و کبالت هستند.
اعماق دریا بزرگترین زیستگاه زمین است و اکثریت قریب به اتفاق آن محافظت نشده است. دانشمندان می‌گویند حفظ این قلمرو وسیع و مرموز نه تنها می‌تواند آینده‌ای را برای موجودات بی‌شماری که در آنجا زندگی می‌کنند تضمین کند، بلکه می‌تواند تضمین کند که گنجینه‌های طبیعی و باستانی هنوز هم قابل یافتن هستند.
نظر شما