سلام نو – سرویس سیاسی: سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران تازه‌ترین نتایج نظر سنجی این سازمان درباره خودش را اعلام کرد و تاکید کرد که "براساس نظرسنجی جدید سازمان صداوسیما 81.9 درصد از مردم سراسر کشور بیننده برنامه‌های تلویزیون بوده‌اند."
پیش از این و در مهر ماه نیز مرکز تحقیقات سازمان صداوسیما اعلام کرد که ۸۱ درصد از مردم کشور، بیننده فیلم و سریال‌های تلویزیونی از شبکه‌های داخلی و خارجی هستند که در این میان، جمعیت تماشاگران سیمای جمهوری اسلامی، تقریبا ۴ برابر کسانی است که شبکه‌های ماهواره‌ای را دنبال می‌کنند و 50 درصد مردم فقط فیلم‌ها و سریال‌های داخلی را دنبال می‌کنند.
آمارهای چند ماه اخیر صدا و سیما مصداق دقیق این ضرب المثل است که خود گویی و خود خندی، عجب مرد هنرمندی! واقعیت‌های موجود در جامعه و واکنش‌های مردم نشان می‌دهد که شاهکارهای آماری صدا و سیما با واقعیت‌های کف جامعه فاصله‌ای غیرقابل باور دارد، فاصله‌ای که حتی خوش‌بین‌ترین ناقدان رسانه ملی هم آن را باور نمی‌کنند.
اگر صدا و سیما این چنین پربیننده و قدر قدرت و قوی شوکت بود که برای متوقف کردن کلاسیکوی دو ساعته عادل فردوسی‌پور این‌چنین به در و دیوار نمی‌زد.
اگر صدا و سیما این قدر پربیننده بود و همه‌ی برنامه‌هایش این قدر خواهان داشت که آنتن مهم‌ترین کانال‌های تلویزیون خود را به موسسات و اساتید ریز و درشت کنکور اجاره نمی‌داد و به جای آن از برنامه‌های جذاب و تبلیغات بین آن کسب در آمد می‌کرد.
اگر صدا و سیما این قدر پر بیننده بود و البته مورد اعتماد مردم بود که یک کانال تلگرام دروغ پرداز به نام آمدنیوز به این سادگی نمی‌توانست منبع اخبار مردم کوچه و بازار شود.
اگر صدا و سیما این قدر پر بیننده و متنفذ بود که کمیت اخبارش در برابر بی بی سی و ایران اینترنشنال لنگ نمی‌زد و هر خبر دروغی به سادگی نقل دهان‌ها نمی‌شد.
مسئولین مرکز تحقیقات سازمان صداوسیما البته احتمالا حالا خیلی هم خوشحال هستند و با سری بالا این آمارها را تحویل مسئولین ارشد رسانه ملی می‌دهند و آن‌ها هم با لبی خندان دنبال بودجه اضافه می‌روند و از خودشان نمی‌پرسند اگر ما 81 درصد بینننده و بیش از 50 درصد مخاطب اختصاصی سریال داریم چرا این چنین ورشکسته و در هم کوبیده هستیم و کسری بودجه‌هایی چنین سرسام آور داریم.
مسئولین صدا و سیما به این فکر نکردند که رسانه‌ای با 81 درصد مخاطلب که ریزش هم ندارد(!) چرا هیچ مدافع جدی و شناخته شده‌ای در بین اساتید دانشگاه، منتقدان، اهالی سیاست و دیگران ندارد؟ شاید پاسخ این باشد که رسانه ملی محبوب دل ملت است نه خواص مغرور ولی بالاخره این خواص بخشی از بدنه اجتماعی را نمایندگی می‌کنند که در مجموع بیش از بیست درصد خواهد بود.
در آخر باید به چنین آمار بازی‌های کودکانه‌ای گفت که اگر این صدا و سیما این قدر پر قدرت و شکوه و نفوذ بود امروز لباس سریال‌های ترکیه‌ای شبکه‌های جم مد اول بازار لباس نبود و سریال سازان شبکه خانگی به در دیوار نمی‌زدند که سریال‌های خوش آب و رنگ و سوپر لاکچری شبیه آن سریال‌ها بسازند! اگر صدا و سیما 81 درصد بیننده داشت امروز مثل وارش سریال ساختن مد بود و به جای لباس‌های طرح ترکی لباس‌های سریال‌های ایران در ویترین‌ها دیده می‌شد.
