سلام نو - سرویس بین الملل: انتخابات زود هنگام پارلمانی در بریتانیا در حالی قرار است در میانه دسامبر برگزار شود که بوریس جانسون، نخست وزیر فعلی و رهبر حزب محافظه‌کار، اعتقاد دارد با حمایت هوداران دو آتشه بریگزیت می‌تواند اکثریت پارلمان را به دست بگیرد و آن طور که دوست دارد یک خروج محکم و سخت از اتحادیه اروپا را در ژانویه سال بعد انجام دهد.
اما این امید شخصی جانسون است و او و حزبش بازیکنان از پیش برنده رقابت دسامبر نیستند. در سوی دیگر میدان جرمی کوربین و حزب کارگر با تمام قوا در حال مبارزه هستند و نه تنها دنبال حضوری قوی در پارلمان هستند بلکه نیم نگاهی هم به برنده شدن در انتخابات زود هنگام دارند تا شاید بتوانند وضعیت بریگزیت را تغییر دهند.
اما شانس پیروزی حزب کارگر از کجا سرچشمه می‌گیرد و کوربین چطور می‌تواند چشم به تشکیل دولت داشته باشد؟ اگر شکست جانسون و پیروزی کوربین در انتخابات زودهنگام مجلس عوام رخ دهد این اتفاق بیش از همه مدیون یک نفر است؛ دونالد ترامپ، رئیس جمهور جنجالی ایالات متحده.
دونالد ترامپ تنها دو روز پس از قبول درخواست جانسون توسط پارلمان برای برگزاری انتخابات زودهنگام به عنوان یک شنونده با برنامه رادیویی نایجل فاراژ تماس گرفت و با تمجید از جانسون او را "مرد فوق‌العاده" خواند. او در ادامه کوربین را گزینه‌ای "بد" برای بریتانیا دانست و از معاهده تجارت آزاد با بریتانیا پس از خروج از اتحادیه اروپا حمایت کرد.
او در ادامه در اقدامی تعجب برانگیز فاراژ را به اتحاد و ائتلاف با بوریس جانسون فراخواند، حرفی که دخالت صریح و غیرقابل انکار رئیس جمهور آمریکا در امور داخلی کشوری دیگر است.
هرچند فاراژ به عنوان رهبر یکی از رادیکال‌ترین رهبران بریگزیت توصیه ترامپ را نپذیرفت، اما توصیه ترامپ توصیه‌ای منطقی بود چون ائتلاف فاراژ با جانسون باعث می‌شد حزب محافظه‌کار بیش از 50 درصد مجلس را فتح کنند.
با وجود اختلاف فاراژ و جانسون درباره شیوه خروج از اتحادیه اروپا و تاکید جانسون بر حفظ روابط تجاری و بخشی از روابط سیاسی، این دو در نهایت مدتی بعد از تماس ترامپ به توافق رسیدند و حامیان فاراژ گفتند که در برابر نامزدهای حزب محافظه کار قرار نمی‌گیرند.
اما این دو رهبر عجیب و غریب سیاسی چطور به چنین توافقی رسیدند؟ نشنال اینترست می‌نویسد که در برابر ائتلاف با فاراژ جانسون به او قول داده تا با "الگو کانادایی" از اتحادیه اروپا خارج شود. این به آن معنا است که اتحادیه اروپا و انگلیس با توافق تجارت آزاد از هم جدا می‌شوند و هیچ توافق سیاسی دیگری در کار نیست و این یعنی جانسون از الگوی مدنظر خود که جدایی با توافق اقتصادی و حداقلی از ارتباطات سیاسی بود کوتاه آمده است.
سیر حوادث باعث شده تا رسانه‌های انگلیسی به نوعی از توطئه علیه سیستم مدیریتی بریتانیا به خصوص ان اچ اس یا سرویس سلامت همگانی بپردازند، توطئه‌ای که به باور آن‌ها توسط ترامپ، جانسون و فاراژ سامان داده شده و در نهایت به خصوصی سازی ان اچ اس و فروش آن به ترامپ منجر می‌شود.
کوربین و حزب کارگر با توسل به همین نقطه ضعف می‌توانند فاصله خود با جانسون را کم کنند، کاری که در مناظره اول بین جانسون و کوربین کردند. در نخستین مناظره کوربین دست به روی همین نقاط ضعف گذاشت و به خصوص طرح جانسون را زمینه ساز جدایی ایرلند شمالی از بریتانیا دانست، مسئله‌ای که جانسون آن را تکذیب کرد و طرح خود را بهترین طرح ممکن قلمداد کرد.
کوربین هم‌چنین در سخنانی تاکید کرد که حزب محافظه‌کار دو سال است که دنبال فروش خدمات درمانی این کشور است و گفت: اسناد و شواهد نشان می‌دهد که مذاکرات مقدماتی با آمریکایی‌ها بر سر قیمت داروها و نظام خدمات درمانی بریتانیا انجام شده است.
رهبر حزب کارگر در این باره گفت که اسنادی بالغ بر ۴۵۱ صفحه از ۲ سال مذاکرات تجاری حزب محافظه‌کار با ایالات متحده در دست دارد که نشان می‌دهد بقای این نظام خدمات درمانی به نتیجه انتخابات ماه آینده مرتبط است.
جانسون هرچند در تلاش است نقاط ضعف خود را کتمان کند اما خود بهتر از هرکسی از آن‌ها مطلع است. نخست وزیر انگلیس که از تاثیر منفی اظهارات ترامپ بر انتخابات و حزبش مطلع است به تازگی گفته بهتر است که دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا زمانیکه برای شرکت در نشست رهبران ناتو به لندن می‌آید، در موضوع انتخابات قریب‌الوقوع انگلیس درگیر نشود و ادامه داد: آنچه ما به عنوان دوستان و متحدان دوست انجام نمی‌دهیم این است که در انتخابات یکدیگر درگیر نمی‌شویم.
حالا باید دید جانسون آن‌چنان که آمار می‌گوید پیروز می‌شود یا مانند ترزا می بعد از یک شروع خوب یک شکست تلخ را در انتخابات تجربه می‌کند و نخست وزیری را به کوربین می‌بازد؟
