آداب هندی ها
هندی ها آداب خاصی در مصرف غذا دارند، آن ها در غذا خوردن اسراف نمی کنند، زیرا معتقد هستند با افراط در غذا دچار تنبلی شده و این امر مانع رشد فکری و جسمانی شان می شود. از سویی دیگر سعی می کنند غذای مصرفی شان به چرخه طبیعت بسیار نزدیک باشد. به همین دلیل غذاهایی چون ماهی و گوشت را که برای به دست آوردن آن باید موجود زنده ای را کُشت و در نتیجه باعث بر هم زدن چرخه طبیعت می شود را مانع آرامش روح و نیایش با خداوند مهربان می دانند. آن ها با دست غذا می خورند که هیچ طبقه ی خاصی را هم شامل نمی شود، هندی ها معتقدند برای غذا خوردن نباید واسطه ای وجود داشته باشد تا انرژی بین غذا و انسان در تعامل باشد. شبیه گستره جغرافیایی ایران، عادات غذایی در هر منطقه هند متفاوت است. به طور مثال در جنوب شهرهایی چون حیدرآباد، شانل و...غذاهای تند مصرف می کنند، در غرب مثل کلکته غذای شیرین و در شمال مثل دهلی غذای تند و روغنی.
اما در کل برخی غذاهای مشترک را در همه مناطق هند می توان دید. به طور مثال «دال» که از حبوبات است و معمولا آن را بر روی برنج می ریزند و میخورند، در تمام هندوستان بسیار رایج است.
«دال» را با عدس، لوبیا و نخود می پزند؛ ولی هر کدام از این حبوبات به طور جداگانه پخته می شوند و همین باعث تنوع در غذا می شود. «دوساسامبار» با این که غذای مخصوص جنوب هند است، اما مصرف آن در همه جای هند بسیار رایج است. این غذا از یک تکه نان بلند و نازک تشکیل شده که وسط آن را سیب زمینی، پیاز و فلفل می گذارند و می پیچند و برای چاشنی هم از سس خاصی استفاده می کنند، که «چتنی» نام دارد و با نارگیل و خود سس «سامبار» که حاوی سبزیجات مختلف است، درست شده است.
باتورا هم یکی از نان های معروف در هند است (البته بعد از نان چاپاتی)که همراه با غذایی به نام چولا خورده می شود. چولا از نخود، گوجه فرنگی، پیاز و فلفل و ادویه تشکیل شده و همانند خورشت درست می شود و آن را با نان باتورا که روغنی و پفی شکل است می خورند.
سمبوسه نیز غذایی آشنا و پرطرفدار است که بیشتر به صورت عصرانه مصرف می شود و در خیابان ها می توان شاهد دستفروش هایی بود که سمبوسه می فروشند. در کل این گونه معروف است که طبقات محروم و پایین غذاهای تندتری مصرف می کنند و غذاها در طبقات بالا از درجه تندی کمتری برخوردار است.
عادت های غذایی مردم هندوستان
ذائقه مردم کشور هندوستان، با غذاهای تند عجین است و تا از غذاهای مخصوص آن ها کسی نخورده باشد، عمق این مطلب را کمی سخت دریافت خواهند نمود.
نه تنها خود غذاهای هندی، بلکه چاشنی های غذاهای هندی نیز تند است و سس هایی که به غذا می زنند، تندتر اما نکته ای که در آشپزی هندی ها چشمگیر است، این است که آن ها بعد از پخت غذا و موقع خوردن آن، دیگر فلفل به آن نمی زنند و معتقدند که مصرف فلفل به این شکل به قلب و معده صدمه می زند هندی ها می گویند فلفل باید با غذا پخته شود تا مضراتش ازبین برود در ضمن غذا را خوشمزه می کند. یکی دیگر از عادات غذایی هندی ها شیرینی خوردن آن هاست. یکی از معروف ترین شیرینی هایی که در هند وجود دارد، گلاب جامون است؛ چیزی شبیه بامیه که با شربت مخصوصی سرو می‌شود. مصرف زیاد شیرینی، آمار ابتلا به دیابت را در این کشور به شدت بالا برده است.
هندی ها علاقه فراوانی نیز به استفاده از سبزیجات دارند در صورتی که خیلی اهل خوردن گوشت قرمز هستید، در هند به سختی می توانید زندگی کنید؛ چرا که هندی ها، گاو را ذبح نمی‌کنند و اگر هم گوشت قرمزی ببینید، باید مطمئن باشید که گوشت بز است. در شمال هند، نان جای برنج را در سفره هندوها می گیرد بهترین برنج هندی «باسماتی» نامیده می شود که برنجی مرغوب است. هندی ها چلو را «چاول» می نامند و در پخت آن انواع ادویه، گوشت، مرغ، ماهی و تره بار به کار می برند. تدبیر هندی ها برای رهایی از این همه تندی و تعویض طعم دهانشان، مصرف خوراکی های عجیب و غریب بعد از غذاست؛ خوراکی هایی که عموما شیرین هستند. آن ها معتقدند که این عادت باعث خوشبو شدن دهان می شود و در ضمن به هضم غذایشان هم کمک می‌کند و درواقع، مانند خوردن آدامس عمل می کند.
