اغلب بچه ها از این سوالات خانواده ها ناراحت می شوند و برخی از آن ها می گویند این سوالات را دوست ندارند.
این موضوع وقتی مشکل ساز می شود که برخی از والدین می پرسند بقیه افراد کلاس نمره شان چند شد؟ و یا معدل کلاس چند بود؟ چه کسی بالاترین نمره را بدست آورد؟ معدل چه کسی از همه بالاتر شد؟ این ها سوالاتی است که ذهن فرزند را مشغول می کند و او آزرده خاطر می شود و به نوعی به دنبال مقایسه کردن است.
بسیاری از بچه ها هم که در مقایسه با دیگر افراد کلاس قرار می گیرند این طور پاسخ می دهند که نمره پایین تر از من هم وجود دارد و حتی بسیاری از بچه ها از این درس نمره پایینی کسب کردند.
این موضوع باعث می شود که فرزند توجیهی برای نمره یا معدل پایین خود داشته باشد به این خاطر که نمره ها و معدل های پایین تر از خودش هم وجود دارند و هنگامی که بزرگتر می شود رفتار نادرست والدین خود را بهانه ای برای انجام کارهای نادرست خود می داند زیرا یاد گرفته است که برای کارهای نادرست خود توجیه بیاورد.
مثلاً هنگامی که دروغ می گوید دروغ خود را با دروغ دیگر افراد مقایسه می کند و در جواب هم می گوید دیگران هم دروغ می گویند حتی بیشتر از من.
ممکن است بچه به این موضوع عادت کند و برای هر کار نادرست خود توجیه بیاورد و کار خود را در مقایسه با کارهای نادرست دیگران بهتر بداند و این کارها را تکرار کند.
والدین باید توجه کنند که به جای این که از فرزند خود درمورد نمره ها و معدل های دیگر افراد در کلاس و مدرسه سوال کنند نتیجه عملکرد فرزند خود را با آزمون های قبلی اش مقایسه کنند و در صورتی که پیشرفت داشت او را تشویق کنند که می تواند بهتر از این هم عمل کند.
