سلام نو – سرویس اقتصادی: در حال حاضر آمار و ارقام حکایت از آن دارد که نزدیک به نیم میلیون خانه خالی در تهران وجود دارد. این در حالی است که در پایتخت بنا بر آمار سال 95 سه میلیون و هشتصد هزار مسکن وجود دارد.
به گزارش سلام نو، بر اساس جدیدترین آمارها تقریبا 11 درصد خانه های تهران خالی است و می توان گفت به ازای هر ده خانه یکی از آنها خالی است. بیشتر این خانه ها هم در شمال و غرب تهران وجود دارد. آمار خانه های خالی از سکنه در کل کشور هم عددی برابر 2.5 میلیون است.
در یک مقایسه از سال 85 تا 95 می توان متوجه افزایش 17 درصدی خانه های خالی تهران شد. تعداد خانه‌های خالی در سال 85 معادل 633 هزار واحد بوده که در سال 90 به 1.6 میلیون و در سال 95 به 2.5 میلیون واحد افزایش پیدا کرده است
نکته قابل تامل در این باره فاصله قابل توجه ما با استانداردهای جهانی است. چنانچه 4 تا 6 درصد از خانه های یک شهر به دلایل مختلفی از جمله نقل و انتقال مسکن، مهاجرت و ... خالی بماند قابل قبول است اما اختلاف تقریبا دو برابری با استانداردهای جهانی را نمی توان پذیرفت.
نادر محمدزاده، مدیر کل راه و شهرسازی استان تهران در این باره معتقد است: در هیچ کجای دنیا ۱۰۰ درصد واحدهای مسکونی ساخته شده پُر نیست. اساساً به طور طبیعی اگر می‌خواهید بازار مسکن را متعادل نگه دارید باید حدود ۴ تا ۵ درصد واحد مسکونی اضافه‌تر از خانوار داشته باشیم، اما اینکه در تهران ۵۰۰ هزار واحد مسکونی خالی از سکنه داشته باشیم و عموماً هم واحدهای مسکونی لوکس‌اند، این نشان می‌دهد که هدف‌گذاری یک مقدار اشکال دارد.
موجودی مسکن کشور نیز در سال 90 نزدیک به 21 میلیون و 663 هزار واحد بوده که با رشد 17 درصدی به ۲۵ میلیون و ۴۱۲ هزار واحد در سال 95 رسیده است. در عین حال آمار خانه‌های خالی از یک میلیون و ۶۶۳ هزار واحد در سال 90 به ۲ میلیون و ۵۸۷ هزار واحد در سال 95 افزایش یافته و در واقع ۵۵ درصد رشد کرده است. نگاهی گذرا به این دو آمار و مقایسه این پنج سال نشان از اتلاف سرمایه ساختمانی به ویژه در سال‌های 90 تا 92 یعنی دو سال آخر دولت احمدی نژاد دارد. به عبارتی می توان این طور نتیجه گرفت که بخش قابل توجهی از ساخت‌وسازها در این فاصله غیرمصرفی، لوکس و با متراژ بالا بوده که این امر با جنس خانوارها سازگار نبوده و منجر به خالی از سکنه ماندن بخش زیادی از این مسکن ها مانده است.
مهدی روانشادنیا، کارشناس اقتصاد مسکن نیز معتقد است تقاضا برای واحدهای کوچک و عرضه واحدهای بزرگ، موجب گرانی شدید و کمبود واحدهای کوچک از یک سو و و این تعداد واحد خالی در استان تهران شده است.
برخی مازاد عرضه و برخی رکود تقاضا را عامل این اتفاق می دانند اما مولفه های دیگری هم در خالی ماندن خانه های کشور و به ویژه پایتخت دخیل است. سیاستگذاری های غلط در حوزه مسکن مهم ترین دلیل وضعیت این روزهای مسکن است. مشکل به چند سال اخیر هم بر نمی گردد و خطا در سیاستگذاری سال های سال است که صورت می گیرد.
سال های میانی دهه 80 بود که یک تصویر غلط در بین بسیاری رواج یافت. بر مبنای این تصور نادرست مسکن و آپارتمان‌ها و ویلاهای لوکس، بازاری پرسود و جذاب به نظر می رسید.همین دلیل کافی بود تا در سال‌های بعد افزایش عرضه این واحدها نسبت به تقاضا شدت بگیرد. از سوی دیگر، برخی صاحبان مسکن واحدهای خود را نگه داشته و به نوعی احتکار می کردند تا زمانی که رونق به بازار مسکن برگردد و بیشتر سود کنند.
