به گزارش سلام نو به نقل از تجارت‌نیوز، پس از ماجرای پس گرفتن پرچم‌های پاناما از 136 نفتکش ایرانی، این بار چین، به‌عنوان بازار اصلی نفت ایران، مورد هدف آمریکا قرار گرفته است.
رابرت مالی، نماینده ویژه آمریکا در امور ایران، اخیرا اعلام کرد: چین مقصد اصلی صادرات غیرقانونی نفت ایران است. بنابراین آمریکا برای اعمال تحریم‌های بیشتر، قصد دارد پکن را وادار به توقف واردات نفت ایران کند.
نوبلیست‌های اقتصادی هم از پس شرایط ایران بر نمی‌آیند
حال باید دید چین به خواسته آمریکا تن می‌دهد یا خیر؟ در صورت توقف صادرات نفت ایران به چین، آثار اقتصادی آن برای کشور چیست؟
مهدی پازوکی، کارشناس مسائل اقتصادی، در این باره به تجارت‌نیوز گفت: مشکل اصلی اقتصاد ایران عدم تعامل با جامعه جهانی است که نتیجه آن به گرفتن پرچم‌های پاناما از نفتکش‌های ایران، تحریم‌های اخیر و تهدید فعلی ختم می‌شود. حتی اگر نوبلیست‌های اقتصادی دنیا وارد ایران شوند باز هم با چنین شرایطی کاری از دستشان برنمی‌آید.
او ادامه داد: سیستم بانکی ایران با بانک‌های جهان همخوانی ندارد، بنابراین هزینه تعاملات تجاری کشور بشدت افزایش پیدا می‌کند. برجام راه‌حل چالش‌های مذکور بود که به سرانجام نرسید. علی باقری کنی، رئیس تیم مذاکره‌کننده ایران در مذاکرات برجام، خود یکی از مخالفان برجام به‌حساب می‌آید؛ بنابراین به نتیجه نرسیدن این معاهده قابل پیش‌بینی بود.
پازوکی درباره تحریم‌های نفتی علیه ایران و تاثیر آن بر بازار ارز توضیح داد: یکی از دلایل افزایش قیمت دلار محدودیت واردات ارز از طریق کانال‌های غیربانکی است. بنابراین وقتی سخت‌گیری‌ها علیه کالاهای صادراتی کشور نظیر نفت تشدید شود قاعدتا ارزآوری غیررسمی محدودتر و دلار گران‌تر می‌شود.
چین، در دوراهی انتخاب ایران و آمریکا
چین که با خوش‌خیالی دولتمردان ایرانی بر پایه فرضیه «استحکام رابطه با شرق» قرار بود تبدیل به مدافع ایران در برابر آمریکا شود با تحرکات اخیر خود در کشورهای عربی منطقه مواضع خود را شفاف کرد.
شی جین پینگ، رئیس جمهوری چین، در نشست سیاسی مشترکی با سلمان بن عبدالعزیز، پادشاه عربستان سعودی، بیانیه‌ای علیه ایران امضا کرد. در محتوای این بیانیه، به دخالت نکردن ایران در امور داخلی کشورها تاکید شده است. به نظر می‌رسد چین دیگر عربستان را شریک سیاسی قابل اتکاتری نسبت به ایران می‌داند.
این کشور حتی با امضای قراردادی ۶۰ میلیارد دلاری با قطر مشارکت اقتصادی خود را با شیخ‌نشینان استوار کرد و اجرای قرارداد 25 ساله برای سرمایه‌گذاری در ایران را نادیده گرفت. 400 میلیارد دلار از قرارداد مذکور به بخش‌های نفت و گاز اختصاص داشت. با این حال تاکنون سرمایه‌گذاری از سوی چین در ایران انجام نشده است.
گویی با توجه به شرایط تحریم سیاسی و اقتصادی ایران چرخش چین به سمت کشورهای همسایه نظیر عربستان و قطر طبیعی تلقی شود. ضمن آنکه با تحریم‌های اخیر محدودیت‌ها برای تعامل ایران با دیگر کشورها تشدید شده و منطق سیاست بین‌الملل حکم می‌کند که هر کشور در راستای منافع خود حرکت کند. حال باید منتظر ماند و دید واکنش دولت چین به فشارهای تحریمی علیه ایران چیست؟
نظر شما