مبانی ژنتیکی و محیطی

کروموزوم های انسان به صورت ۲۳جفت همانند دریافت می شوند. (بجز دو کروموزوم X , Y )

هر عضو از یک جفت کروموزوم از نظر اندازه، شکل، و عملکرد ژنتیکی با دیگری مطابقت دارد، به طوری که یکی از مادر و یکی از پدر به ارث می رسد.

کد ژنتیکی

کروموزوم ها از ماده ی شیمیایی به نام اسید دزوکسی ریبونوکلئیک یا DNAساخته شده اند.

DNAمولکول بلند و دو رشته ای است که به نردبان پیچ خورده شباهت دارد.

هر پله ی این نردبان از یک جفت ماده ی شیمیایی خاص به نام باز تشکیل شده است که بین دو طرف، به هم متصل شده اند.

همین زنجیره ی بازهای جفتی است که دستورالعمل های ژنتیکی را تامین می کند.

ژن قسمتی ازDNAدر طول کروموزوم است. ژن ها طول های متفاوتی دارند – شاید به طول ۱۰۰تا چند هزار پله ی نردبان.

تقریبا ۲۰۰۰۰تا۲۵۰۰۰ژن در طول کروموزوم های انسان قرار دارند.

ما از نظر ساخت ژنتیکی تا اندازه ای با ساده ترین ارگانیزم ها مثل باکتری ها و پستانداران دیگر، مخصوصا پریمات ها سهیم هستیم. بین ۹۸تا ۹۹ درصد DNAشمپانزه و انسان همانند هستند.

این بدان معنی است که فقط بخش کوچکی از وراثت ما مسبب صفاتی است که ما را انسان می کنند، از شیوه ی راه رفتن ایستاده گرفته تا توانایی های زبان و شناختی فوق العاده ی ما.

تنوع کلی در زنجیره هایDNA، از یک انسان به انسانی دیگر، خیلی کمتر است اما تغییر در فقط یک جفت باز، بر صفات و توانایی های انسان تاثیر می گذارد و این تغییرات جزئی می توانند به صورت منحصربفردی در چندین ژن ترکیب شوند و بدین وسیله تنوع در گونه ی انسان را افزایش دهند.

ویژگی منحصربفرد DNAاین است که می تواند از طریق فرایندی به نام میتوز تکثیر شود. این توانایی خاص، به تخمک بارورشده ی تک سلولی امکان می دهد تا به صورت انسان پیچیده ای که از تعداد زیادی سلول تشکیل شده است، رشد کند.

ژن ها با فرستادن دستورالعمل هایی برای ساختن پروتئین های متنوع به سیتوپلاسم، منطقه ای که هسته ی سلول را احاطه کرده است، وظیفه ی خود را انجام می دهند.

پروتئین ها که واکنش های شیمیایی را در سرتاسر بدن راه اندازی می کنند، شالوده ی زیستی هستند که ویژگی های ما بر مبنای آن ها استوارند.

سلول های جنسی

انسان های جدید زمانی آفریده می شوند که دو سلول خاص به نام گامت یا سلول های جنسی – اسپرم و تخمک – با هم ترکیب شوند.

سلول جنسی فقط ۲۳کروموزوم دارد، یعنی نصف تعداد سلول های معمول بدن.

سلول های جنسی از طریق فرایند تقسیم سلولی به نام میوز تشکیل می شوند که تعداد کروموزوم هایی را که به طور طبیعی در سلول های بدن وجود دارند، نصف می کند.

وقتی اسپرم و تخمک موقع لقاح به هم می پیوندند، سلولی که حاصل می شود، تخمک بارور(زیگوت) نامیده می شود که دوباره ۴۶کروموزوم دارد.

میوز تضمین می کند که مقدار ثابتی از مواد ژنتیکی از یک نسل به نسل بعدی منتقل می شود.

در جریان میوز، کروموزوم ها جفت می شوند و قسمت هایی را مبادله می کنند، به طوری که ژن های یکی جایگزین ژن های دیگری می شوند. بعدا شانس تعیین می کند که کدام عضو از هر جفت به دیگران ملحق شود و به صورت سلول جنسی یکسانی درآید.

این رویدادها احتمال این که همشیرهای غیر دو قلو از لحاظ ژنتیکی همانند باشند را بسیار کاهش می دهد: تقریبا ۱در ۷۰۰تریلیون. بنابراین، تنوع ژنتیکی که میوز ایجاد می کند، انطباقی است: احتمال این که حداقل برخی اعضای یک گونه با محیط های همواره در تغییر سازگار شوند و زنده بمانند را افزایش می دهد.