بچه هایی که در مقایسه با هم سن و سال های خود بهتر و براحتی دروغ می گویند، قطعا کار نادرستی انجام می دهند، اما از قدرت حافظه خوب خود استفاده می کنند.
پژوهشگران دانشگاه فلوریدای شمالی در پژوهش های خود به این نتیجه دست یافته اند که کودکان دروغگو به دلیل این که اطلاعات را به خوبی در حافظه خود ذخیره می کنند از حافظه بهتری برخوردار هستند.
نتیجه ی این پژوهش پیشتر هم در یک مقاله ای از نشریه ی روان شناسی تجربی کودک Experimental psychology children منتشر شد.
دکتر النا هویکا در این رابطه گفته است:«درست است که والدین معمولا از دروغگویی فرزندانشان خیلی خوشحال نمی شوند، اما دست کم می توانند دلخوش باشند که کودکانشان در روند فکر کردن و همین طور مهارت های مربوط به حافظه، بهتر از دیگران عمل می کنند.»
در این پژوهش فرصت تقلب در بازی و دروغ گفتن درمورد رفتار کودکان فراهم شد و سپس مطالعه ای روی رفتار آن ها صورت گرفت.
پژوهشگران با استفاده از دوربین مخفی در جریان یک بازی پرسش و پاسخ، کودکانی را که به طور مخفیانه به جواب ها نگاه می کردند، تحت نظر قرار دادند و سرانجام به این نتیجه رسیدند کودکانی که راحت تر دروغ می گویند،در امتحان های شفاهی حافظه و به خاطر سپردن کلمات بهتر عمل می کنند؛ در واقع آن ها می توانند با وجود گفتن دروغ های کوچک، به خوبی از پس مخفی کردن آن بربیایند و خود را لو ندهند.
نکته ی جالب و قابل تأمل در این مورد این بود که که تنها یک چهارم کودکان با نگاه کردن به جواب ها تقلب کردند و سوال و جواب های بیشتر این امکان را برای پژوهشگران فراهم آورد که متوجه شوند کدام یک از کودکان دروغگو های خوبی هستند و کدام یک از آن ها نمی توانند خوب دروغ بگویند.
