آیت الله احمد جنتی اخیرا در نشست اعضای اصلی ستاد احیاء امر به معروف و نهی از منکر کشور گفته است: کارمندان باید یاد بگیرند جلوی فساد رئیس خود بایستند.
به گزارش سلام نو، آیت الله جنتی در نشست مذکور تصریح کرده است که «امر به معروف خیرخواهی است. این کار نیاز به فرهنگ‌سازی دارد. کارمندان در ادارات باید این را یاد بگیرند که چنانچه در اداره ای رئیس دارد بیت المال را حیف و میل می کند وظیفه کارمندان است که به وی تذکر بدهند. اگر قاضی رشوه گرفت کارمندان موظف به امر به معروف و نهی از منکر هستند. فقط در این صورت است که فرد خلافکار متوجه میشود که در همه جا از جانب همه افراد تحت نظارت است.»
فارغ از مباحثی که در خصوص موضوع امر به معروف و نهی از نکر وجود دارد و اختلاف نظرهایی که در مورد محدود کردن آن به برخی موضوعات اجتماعی خاص، وجود دارد، اظهارات دبیر شورای نگهبان درباره لزوم ایستادن کارمند در مقابل فساد رئیس قابل توجه است.
چنین اظهارنظری با یک نگاه منطقی قابل قبول به نظر می رسد و در دورانی که فساد در بسیاری از حوزه ها رخنه کرده و دستگاه های مسئول هنوز نتوانسته اند به صورت ریشه ای آن را برطرف کنند، چنین راه حل هایی مثمرثمر و منطقی به نظر می رسد.
نکته ای که باید به آن توجه کنیم آن است که حرف درست و حق، از زبان هر کسی بیان شود قابل قبول است و قطعا مورد توجه و استقبال مردم قرار خواهد گرفت. در این بین موضوعات سیاسی و دسته بندی های جناحی نیز رنگ خواهد باخت و تفاوتی نمی کند که حرف حق را هاشمی یا خاتمی بزنند یا آیت الله جنتی.
با این وجود، پیشنهاد آیت الله جنتی خود پیش نیازهایی دارد که بدون برآورده شدن آن نمی توان آن را پیاده سازی کرد. فرض کنیم کارمندی بخواهد دروغ گویی و یا تخلف رئیس خود را گزارش کند. با توجه به اینکه رفتار و منش حاکم بر ارگان های دولتی و غیردولتی چنین موضوعی را در دل خود هضم نکرده، آیا چنین کارمندی مورد تشویق قرار خواهد گرفت یا با او برخورد خواهد شد؟
اگر تضمین های لازم برای چنین کارمندانی وجود داشته باشد، احتمالا تعداد این افراد که بخواهند گزارش تخلف رئیس خود را بدهند، کم نیست. البته این موضوع نباید موجب رواج تهمت زدن و ترویج شایعات و شنیده ها و بدنام کردن افراد شود اما سوال اینجاست که اگر آن کارمند با دلیل و مدرک تخلف رئیس خود را برملا کرد، آیا دستگاه های نظارتی از او حمایت می کنند و یا چنین فردی باید به انتظار عواقب اقدام خود از جمله محکومیت و یا از دست دادن شغل خود بنشیند؟
نکته دیگر اینکه دستگاه نظارتی مربوطه در هر ارگان، این شهامت را دارد مطابق قانون با مسئول متخلف که تخلف او از سوی کارمند زیردستش گزارش شده، برخورد کند؟ و یا اینکه به بهانه مصلحت اندیشی، جلوگیری از سیاه نمایی و یا همفکر بودن با آن مسئول از برخورد لازم سرباز خواهد زد؟
واقعیت آن است که چنین سازوکاری در قریب به اتفاق ارگان های دولتی ما وجود دارد و می توان تخلف هر مدیر را گزارش داد اما چنین فرهنگی در این ارگان ها هرگز دیده نمی شود. این موضوع نشان می دهد اجرایی شدن پیشنهاد آیت الله جنتی چه بسا پیش نیازهای فراوانی داشته باشد و قبل از هر چیز، باید مسیر را برای آن هموار کرد.
انتخاب/
