این روزها شاید بیشترین تبلیغات معطوف به نحوه سبک زندگی سالم و رعایت نکات پزشکی و سلامت در فعالیت های روزمره می باشد.علی الخصوص این روزها که زمینه غالب بیماری ها در نحوه تغذیه،خواب کافی و ... یافت می شود.
به گزارش سلام نو،مشکلات گوارشی،کبد چرب،نارسایی کلیوی و چند بیماری دردسرساز دیگر، همه و همه نتیجه همین بی ملاحظگی ها در شیوه تغذیه و سبک زندگی ست.
طب سنتی،طب اسلامی،طب ایرانی و ... واژه هایی برای رهایی از این معضلات هستند که ورود بی محابا به این حوزه هم چالش های خاص خود را خواهد داشت.
اینکه هرچیزی طبیعی یا گیاهی باشد الزاما بدون ضرر است، گزاره‌ی صحیحی نیست.اگر همین مواد گیاهی هم سرخود و به صورت نادرست مصرف شوند، خود عامل بیماری و مسبب اختلالات پیچیده تری خواهند شد.
حتی در منبع خرید و تهیه این مواد طب سنتی هم باید ریزبینانه نگاه کرد.چرا که روش تهیه ی یک داروی گیاهی می تواند باعث خنثی شدن اثرات مفید آن و یا حتی زیاد شدن آثار منفی آن شود.
طب سنتی، طب ایرانی یا طب اسلامی؟
در چند سال اخیر و با گرایش بیشتر مردم به سمت مصرف داروهای گیاهی، همچون سایر بازارها این اقلام نیز درگیر سوداگری و چرخه اقتصادی هنگفتی شده است.
رویش گاه و بیگاه عطاری هایی که بدون نشان و مجوز اقدام به تجویز نسخ دارویی و درمانی می کنند تا محلول ها و موادی که با تبلیغ گسترده در فضای مجازی اقبال خوبی در بازار پیدا کردند.
در همین راستا مدیرکل طب ایرانی وزارت بهداشت می گوید: "معتقدیم ظرفیت طب مکمل در کنار طب رایج می تواند کمک کننده باشد. معتقدیم ظرفیت طب مکمل در کنار طب رایج می تواند کمک کننده باشد. در استراتژی سازمان WHO در سال های ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۵ تاکید شده بود که که طب سنتی در نظام سلامت ادغام شود و ما نیز در سال ۲۰۰۷ به همین منظور رشته طب ایرانی را ایجادکردیم. طب ایرانی با توجه به قدمت چند هزار ساله و ریشه دار بودن در کشورمان از قابلیت پذیرش بالایی در جامعه برخوردار است و این ظرفیتی برای نظام سلامت برای ارتقا سلامت مردم محسوب می شود."
وی همچنین گفت: با اشاره به انجام مطالعه‌ای در خصوص صحت ادعاهایی درباره "طب اسلامی" گفت: کارگروه نظام سلامت در اسلام که مدتی است در دفتر طب ایرانی وزارت بهداشت تشکیل شده، مدت سه سال روی موضوع طب ایرانی بررسی کارشناسی انجام داده است. ما برای تعیین تکلیف این موضوع به مراجع تقلید و حدیث شناسان پژوهشکده علوم قرآنی مراجعه کردیم. نتیجه تمام این بررسی‌ها این بود که ما موضوعی به نام طب اسلامی نداریم.
بنابراین بازی با لغات و جو روانی مفید بودن بودن هر داروی گیاهی، جز یک دام اقتصادی آن هم به قیمت جان و سلامت مردم نیست.
اصلا چیزی به نام طب سنتی وجود دارد؟
حالا شاید برای شما این سوال پیش آمده باشد که اصلا چیزی به نام طب سنتی وجود دارد یا خیر؟ پاسخ مثبت است. طبق تعریف سازمان بهداشت جهانی طب سنتی مجموعه‌ای است از دانسته‌ها، مهارت‌ها و اعمال که بر پایه نظریه‌ها، باورها و تجربه‌های بومی فرهنگ‌های مختلف است، خواه که قابل شرح باشد یا نباشد، که در بهداشت و نیز پیشگیری، تشخیص، بهبود و مداوای بیماری‌های جسمی و ذهنی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
نمونه طب سنتی در شرق دور طب سوزنی و دارویی چینی است که با استقبال خوبی هم مواجه شده است، اما باید توجه کرد هر طب عجیبی طب سنتی نیست و طب سنتی هم به خودی خود شفا بخش نیست.
محققان اثر طب سنتی در این روزگار را بیشتر روانی و در جهت به دست آوردن حال خوب دانسته‌اند، حرفی که منطقی به نظر می‌رسد و اگر چنین نبود این طب امروز جای خود را به طب مدرن نمی‌داد.
ماجرای طب سنتی ایرانی هم امروز چنین است و هرچند مسئله‌ای مثل طبع غذاها چندان هم بی ربط نیست ولی واقعیت این است که امروز دلایل دقیق‌تری برای خوردن یا نخوردن یک قضا و تنظیم حال و احوال بدن وجود دارد و طبع گرم و سرد به خودی خود دیگر کفایت نمی‌کند.
آنچه امروزه در ایران به عنوان طب سنتی شناخته می‌شود آموزه‌هایی است که ریشهٔ آن را می‌توان در قرن سوم هجری و غالباً در ترجمه‌های عربی از آثار بقراط و جالینوس یافت و باید دانست امروز دیگر کاربرد ندارد.
