فرامرز پایور از سال ۱۳۳۳در وزارت فرهنگ و هنر آن زمان فعالیت کرد و یک سال پس از آن در هنرستان عالی موسیقی ملی به تدریس سنتور پرداخت.
وی نخستین نوازنده ی سنتور بود که بر روی این ساز نواسازی می کرد و صرفا بداهه نوازی نمی کرد.
فرامرز پایور جزء نخستین آهنگسازانی بود که سنتور،ساز تخصصی اش بود.
امانوئل ملیک اصلانیان استاد برجسته ی آن زمان بود که پایور دوره های هارمونی و کمپوزیسیون را از او یاد گرفت.در اوایل دهه ی ۴۰بود که وزارت فرهنگ و هنر او را به انگلستان فرستاد تا به صورت آکادمیک ادامه تحصیل دهد.
پایور توانست در رشته ی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه کمبریج ادامه تحصیل دهد و دانشنامه خود را از این دانشگاه اخذ نماید.
او در تمام سال هایی که در انگلستان بود برای معرفی و اعتلای موسیقی ایرانی و ساز سنتور تلاش بسیاری کرد به طوری که بسیاری از برنامه های ضبط شده این موزیسین بزرگ ایرانی در آرشیو رادیو بی بی سی موجود است.
در آن سال ها،دانشگاه لندن و کمبریج از پایور خواستند تا برای معرفی و شناساندن موسیقی اصیل ایرانی کنفرانس ها و اجراهایی برگزار کند و در آن ها،اجراهایی با ساز خود داشته باشد که این هنرمند برجسته این کار را با موفقیت انجام داد و توانست به جوایز متعددی دست پیدا کند.
او جزء نخستین موزیسین های ایرانی ست که به گروه نوازی با ساختار سازهای ایرانی پرداخت و با تلاش و علاقه ی بسیاری که داشت، توانست تمامی علم موسیقایی خود که برگرفته از استادان یگانه ای چون ابوالحسن خان صبا،عبدالله دوامی و نورعلی برومند بود را در قالب کتاب درآورد که از جمله ی آن ها می توان به ردیف فرامرز پایور برای سنتور و نت نویسی حدود ۲۰۰ تصنیف به روایت استادش عبدالله خان دوامی اشاره کرد.
فرامرز پایور پس از سال ها تلاش بی وقفه برای موسیقی سنتی ایران به ویژه ساز سنتور سرانجام در ۱۸ آذرماه سال ۱۳۸۸درگذشت.
فرامرز پایور، در ۲۱بهمن ماه سال ۱۳۱۱به دنیا آمد.او علاوه بر این که یکی از نوازندگان برجسته ی ساز سنتور بود،ردیف دان،موسیقی دان و آهنگساز بسیار توانمندی نیز بود.
خانواده هنرمند فرامرز پایور
پدرش،علی پایور و‌پدربزرگش مصورالدوله نیز هم دستی بر هنر داشتند به طوری که هردوی آن ها نقاشان توانمندی بودند و پدرش در دانشگاه تهران نیز زبان فرانسه تدریس می کرد و‌پدربزرگش هم با سازهای ویولن،سنتور و سه تار آشنا بود.
فرامرز پایور تحصیل کرده ی دبیرستان دارالفنون تهران بود و در اوایل دهه ی ۳۰به خدمت نظام رفت و سپس در وزارت دارایی استخدام شد.
شروع موسیقی از سن هفده سالگی با کلاس های استاد ابوالحسن خان صبا
در هفده سالگی برای یادگیری موسیقی به کلاس های ابوالحسن صبا رفت و در طول شش سال تمامی ردیف های موسیقی را فرا گرفت.
او توانست ساز سنتور را از ابوالحسن صبا یاد بگیرد و این در زمانی اتفاق افتاد که حبیب سماعی آخرین بازمانده ی سنتورنوازان نسل گذشته،سه سال پیش از آن فوت کرده بود.
ابوالحسن صبا هم استادی بود که ساز سنتور را در سنین نوجوانی اش از علی اکبرخان شاهی یاد گرفته بود و شیوه ی تدریس و تکنیک های او طبق خاندان سماعی بود.
علی اکبرخان شاهی با حبیب سماعی رفت و آمد بسیاری داشت و سماعی توانسته بود برخی از بداهه نوازی های او را نت نویسی کند و سپس او نیز دانش سازیِ خود را به صبا،شاگرد با استعدادش منتقل کرده بود و او هم به دیگر شاگردانش همچون فرامرز پایور یاد داد.
فرامرز پایور به خوبی از کلاس استادش استفاده کرد و یکی از شاگردان با استعداد ابوالحسن خان صبا شد و تا سال ۱۳۳۶که این موزیسین بزرگ ایرانی درگذشت، شاگردی او را می کرد.
پس از آن،فرامرز پایور به کلاس استادان بزرگی چون عبدالله دوامی،نورعلی خان برومند و موسی خان معروفی رفت و ردیف درویش خان و میرزاعبدالله را فرا گرفت.
فعالیت حرفه ای فرامرز پایور
