اتفاقاً این دومی را بیشتر می‌توانم درک کنم، چون به هرحال خودرا موظف به پیشبرد رسالتشان میدانند، صرف نظر از اینکه مردم در نتیجه سیاست‌های آنان گرفتار چه وضعیتی شده‌اند. ۴۶ سال است که آن سیاست‌ها ادامه داشته و ۴۶ سال دیگر هم اگرعمری باشد بایستی ادامه پیدا کند. این را میتوان فهمید. آنچه فهمش دست کم برای من ثقیل است، آنست که نکند اصلاً خبر ندارند که درمملکت چه میگذرد و مردم در چه وضعیتی بسرمیبرند؟ غایت تصورشان آنست که مشکلاتی هست ولی انشالله به همت این مردم فداکار و مومن ومسئولین متعهد و انقلابی، مشکلات حل می‌شوند و جای نگرانی نیست.
بعید به نظرم میرسد که رئیس‌جمهور مملکت نداند کشور و مردم درچه وضعیتی هستند. اینکه جنابعالی در سخنرانی‌تان بمناسبت ۲۲ بهمن بفرمایید که ما کشورثروتمندی هستیم؛ ما می‌توانیم؛ ما باید بتوانیم؛ کلید حل مشکلات وفاق ملی است؛ کشور ما سرشار از منابع طبیعی و خداداد است، ایران کشور ثروتمندی است، سرشار از منابع طبیعی و این دست سخنان که خلاصه‌اش آن است که ما می‌توانیم یا ما باید بتوانیم و سایر مطالبی که ۴۶ سال است داریم تکرار می‌کنیم. جناب پزشکیان، مصیبت ازجایی شروع شد که ما بعد ازانقلاب، استکبارستیزی، دشمنی با آمریکا، خصومت با اروپا، نابودی اسرائیل و صدور انقلاب را جایگزین اهداف دمکراتیک انقلاب همچون حاکمیت قانون، انتخابات آزاد، پاسخگو بودن حاکمیت، آزادی بیان، نبود زندانی سیاسی، امکان انتقاد ازحکومت و آزادی مطبوعات کردیم.
نظر شما