سلام نو _ سرویس گردشگری: دشت مغان یکی از زیباترین جاذبه‌های دیدنی ایران است که در شمالی‌ترین قسمت استان اردبیل واقع شده است.
این دشت زیبایی خیره کننده‌ای دارد و از جنوب با مشکین شهر، از شمال و شرق با جمهوری آذربایجان و از غرب نیز با ارسباران همسایه است.
این دشت در واقع جلگه‌ای است که در ساحل جنوبی رود ارس و در غرب دریای خزر قرار گرفته است.
دشت مغان خاک حاصلخیز و ارزشمندی دارد. آب و هوای مناسب آن و بارش باران‌های پیاپی نیز سبب شده است تا به یکی از بهترین و غنی‌ترین مناطق ایران تبدیل شود.
دشت مغان یکی از مهم‌ترین مناطق کاشت و برداشت محصولات کشاورزی همچون هلو، شلیل، انجیر، هندوانه، ذرت، گندم، یونجه؛ نخود، زیتون، پنبه، سویا است.
درباره دشت مغان
از آثار تاریخی و جاذبه‌های طبیعی منطقه مغان که از سال‌ها پیش تا کنون به جای مانده است می‌توان به قلعه اولتان مغان، تپه خرمن، برج قارلوجا، تپه نادر اصلاندوز، زیستگاه خروسلوی مغان، پل تاریخی خمارلو مغان، زیستگاه آقابابا، گورستان اصلاندوزمغان، زیستگاه حسن دره سی و گورستان کولار کورعباسلوی مغان اشاره کرد.
گورستان‌های دشت مغان اغلب منسوب به هزاره اول و پیش از میلاد مسیح هستند البته اکثر آن‌ها در معرض حفاری قاچاق قرار گرفته‌اند. به عنوان مثال، منطقه مقصودلوی کورعباسلو پیکر شهدای جنگ‌های ۱۰ ساله روسیه و دولت قاجار به فرماندهی ژنرال عباس میرزا را در خود جای داده است.
این گورستان‌ها در دامنه‌های کوه و بخش‌هایی از رودخانه رو به مشرق و طلوع خورشید انتخاب شده‌اند. دلیل انتخاب این منطقه این است که آب و آفتاب در مذهب میترائیسم جایگاه ویژه‌ای دارد و مقدس شمرده می‌شود.
برخی از قسمت‌های این منطقه خاک‌های آهکی دارند و این عامل سبب از بین رفتن استخوان‌ها و بقایای اجساد شده است. با این حال، قسمت‌هایی از استخوان سر در این منطقه یافت شده است.
قلعه دختر (قیزقلعه سی) از سال ۶۲۶ تا امروز پابرجا مانده است. در ۱۷ کیلومتری شمال گرمی در مغان قیزقلعه سی همچون دژی محکم خودنمایی می‌کند.
علاوه‌بر قیزقلعه، قلعه‌های دیگری نیز در سراسر دنیا به نام قلعه دختر نامگذاری شده‌اند.
از سنگ، خاک، ساروج در ساخت این قلعه استفاده شده است. این بنای تاریخی به دوره اشکانی و ساسانی مربوط می‌شود و تنها دو دیوار و دو برج از این قلعه به جای مانده است.
این دشت از شهرهای بیله‌سوار، پارس‌آباد، انگوت، اسلام‌آباد، جعفرآباد، مغانسر، اصلاندوز و گرمی تشکیل شده است که گرمی قدیمی‌ترین شهر این دشت محسوب می‌شود.
چیزی در حدود یک سوم این دشت در جمهوری آذربایجان و مابقی آن در کشور ایران قرار گرفته است.
مغان تا سال ۱۳۵۵ یکی از بخش‌های مشکین شهر بوده است که پس از آن از این شهر جدا شد و یک شهرستان کاملاً مستقل به حساب آمد و گرمی نیز به عنوان مرکز منطقه تعیین شد.
فاصله اردبیل تا دشت مغان
دشت مغان از سه شهر گرمی، بیله‌سوار و پارس‌آباد تشکیل شده است. مغان که تا سال ۱۳۵۵ یکی از توابع مشگین شهر محسوب می‌شد، در این سال از شهرستان مشگین شهر جدا شد و به‌عنوان یک شهرستان مستقل در چارچوب تقسیمات کشوری به‌شمار آمد.
شهر گرمی نیز به مرکزیت آن تعیین شد. دشت مغان در قسمت شمالی این منطقه به دشت همیشه بهار ایران معروف است. دشت مغان یکی از قطب‌های مهم کشاورزی و دامپروری ایران است.
سراسر دشت مغان به‌علت حاصلخیزی خاک، دمای مساعد و موقعیت خاص منطقه‌ای زیر کشت اقسام غلات، حبوبات و علوفه قرار می‌گیرد و بی‌مناسبت نیست که مغان را «انبار غله آذربایجان» می‌نامند.
دشت مغان همانگونه که پیش‌تر گفته شد، مساحت وسیعی از نواحی شمال استان اردبیل و کشور آذربایجان را در بر می‌گیرد.
پیشنهاد می‌کنیم خود را به اردبیل برسانید و از آنجا با طی ۱۱۰ کیلومتر به گرمی، مرکز شهرستان مغان بروید. از گرمی می‌توانید جاذبه‌های گردشگری بی‌نظیر این دشت را از مردم محلی جویا شوید.
به‌طور کلی چهره طبیعی دشت مغان به سه قسمت کوهستانی، کوهپایه‌ای و جلگه‌ای تقسیم می‌شود:
- کوهستانی: نواحی کوهستانی دشت مغان، ارتفاعات جنوب، جنوب غرب و غرب منطقه را شامل می‌شوند که با شیب بیش از ۱۰ درصد، از ارتفاع حداقل ۱۰۰ متر به‌سمت جنوب و غرب بر میزان ارتفاع افزوده شده و تا حدود ۷۰۰ متر می‌رسند. دهستان قشلاق غربی، قسمت‌هایی از بخش اصلاندوز، بخش مرکزی و دهستان قشلاق شمالی در این نواحی قرار دارند.
- کوهپایه‌ای: به‌طور کلی زمین‌های کمتر از ۱۰۰ متر ارتفاع متصل به کوهستان تا نزدیک جلگه را می‌توان جزو نواحی کوهپایه‌ای دشت مغان به حساب آورد. شیب زمین در این نواحی حدود یک تا ۱۰ درصد است و این اراضی مساعد برای فعالیت‌های کشاورزی و دامپروری و سکونت انسانی محسوب می‌شوند. قسمت‌هایی از بخش تازه‌کند، بخش مرکزی، دهستان قشلاق شمالی و بخش اصلاندوز در این نواحی واقع شده‌اند.
- جلگه‌ای: نواحی جلگه‌ای دشت مغان، در شمال منطقه با شیب بسیار ملایم، کمتر از پنج درصد تا سواحل رود ارس گسترش دارد و به‌دلیل وجود خاک‌های آبرفتی دانه‌ریز و رسوبی و حاصلخیز، تماما زمین‌های عمده کشاورزی را تشکیل داده و از تراکم زیاد جمعیت برخوردار هستند. این نواحی تا ارتفاع حداقل ۳۰ متر از سطح دریا در منتهی‌الیه شمال شرق منطقه در دهستان ساوالان تداوم می‌یابد.
نظر شما