سلام نو - سرویس گردشگری: دزفول با پیشینه‌ای چندهزار ساله در استان خوزستان، یکی از باستانی‌ترین شهرهای ایران به شمار می‌آید. جاذبه‌های طبیعی و تاریخی بسیاری در داخل شهر و مناطق اطراف آن وجود دارند که در سفر به این منطقه حیرت‌انگیز، به‌هیچ‌وجه نباید فرصت بازدید از آن‌ها را از دست داد.
دژ طبیعی محمدعلی خان و جاده زیبای منتهی به آن، یکی از تماشایی‌ترین جاهای دیدنی دزفول است. این دژ که با نام دژ علی مردان خان نیز شناخته می‌شود، یکی از باشکوه‌ترین و قدیمی‌ترین مکان‌هایی است که در سفر به دزفول می‌توان از آن دیدن کرد.
با کجارو همراه شوید و به سفری در جاده‌ای پر پیچ‌وخم و سرسبز بیایید تا چشم‌اندازی بی‌نظیر و رویایی، مجموعه‌ای از آبشارها و جویبارها و دژی عظیم و با ابهت به نام دژ محمدعلی خان را با ما تماشا کنید. دژی طبیعی در دیواره‌های کوه در ارتفاع ۱,۵۵۰ متر و شانه‌به‌شانه کوه هفت‌تنان در خوزستان که با زیبایی خود، شما را شگفت‌زده خواهد کرد. جالب است بدانید که این دژ فقط یک راه ورود و خروج دارد.
ویژگی گیاهی
در اطراف دژ تا چشم کار می‌کند تپه‌های سرسبز و درخت‌های تنومند است. تپه‌های رو به آبشار بهترین جا برای کمپینگ و شروع یک روز تفریحی است. می‌توانید توقفگاه خودتان را مشخص کنید و سراغ طبیعت گردی بروید.
اگر یک دل سیر صخره نوردی می‌خواهید، بالارفتن از دژ انتخاب خوبی برایتان می‌شود؛ اما برای این کار راهنما هم لازم دارید. بهتر است از یکی از محلی‌ها کمک بگیرید که مسیر دژ تا قله را بداند. دیدن منظره زیر پاهایتان از بالای دژ حتی اگر در قاب دوربینتان ننشیند، در قاب چشم‌هایتان خاطره‌ساز می‌شود.
در سمت دیگر دژ ممدعلی خان هم دره‌ای هست که از مسیری باریک و پاکوب می‌توانید به آن برسید. این مسیر پوشیده از درخت‌های بلوط و بادام کوهی است. بهتر است بی‌هوا سراغ خوردن بادام و بلوط‌ها نروید. خیلی از میوه‌های جنگلی ممکن است سمی یا مضرر باشند.
گل‌های زرد خاکشیر هم در فصلی از سال مهمان دشت‌های اطراف قلعه محمد علی خان است. دشتی پر از گل‌های زرد تصویر زیبایی از طبیعت پیش چشمتان می‌گستراند. چند لحظه‌ای بمانید و عکاسی کنید.
مناسب‌ترین زمان سفر
اواخر آذر تا اوایل اردیبهشت از بهترین زمان‌های سفر به این منطقه است. دشت‌های مملو از گل‌های زرد و وحشی خاکشیر در بهار تماشایی است. یادتان نرود که جنوب در تابستان گرمای طاقت‌فرسایی دارد.
پاییز این منطقه هم هوش را از سر می‌پراند. درخت‌هایی که غرق در رنگ‌های زرد و نارنجی در اطراف آبشار منظره‌ای تماشایی را به تصویر می‌کشند. هوای مه‌آلود اطراف آبشار و دژی نیمه‌پیدا در مه چشم‌اندازی دیدنی دارد. صدای پرنده‌ها در مه کوهستان راز دیگری از طبیعت را در گوش‌هایتان زمزمه می‌کند. بهتر است در روزهای پاییزی قبل از رفتن به این منطقه حواستان به هواشناسی هم باشد. مبادا باران غافلگیرتان کند.
نحوه دسترسی
برای رسیدن به دژ محمدعلی خان، در جاده سردشت، پس از عبور از روستای «گوروی» یا «توت علیا» به‌سمت چپ و یک جاده فرعی به نام «احمد فداله» بروید. در این جاده فرعی، در ابتدا به روستای «لب سفید» می‌رسید. از آنجا به بعد، جاده ارتفاع بیشتری می‌گیرد و کم‌کم بلوط‌های زاگرس، پدیدار می‌شوند. روستای بعدی، «ابوالحسن» است که باید از آن هم عبور کنید و حدود ۶ کیلومتر دیگر رانندگی کنید تا به این دژ باشکوه در سمت چپ خود برسید که قطعا در نگاه اول، میخکوبتان خواهد کرد. ارتفاع جاده در نزدیکی دژ محمدعلی خان از سطح دریا، ۸۵۰ متر است.
روبه‌روی دژ محمدعلی خان، یک دره در زیر پایتان وجود دارد که راه باریک پاکوب آن، شما را تا پایین دره می‌برد. این مسیر کوتاه و پر از درختان بلوط و بادام کوهی، تنها ۱۵ دقیقه به طول می‌انجامد. ادامه راه از انتهای مسیر پاکوب تا پای کوه، کاملا مشخص است
در ابتدای مسیر حرکت به‌سمت دژ با ابهت محمدعلی خان، می‌توانید سری هم به منطقه شگفت‌انگیز گاومیر بزنید؛ منطقه‌ای بزرگ که از روی بلندی‌های جاده، چشم‌اندازی فراموش‌نشدنی در اختیار شما قرار می‌دهد. پس از آن به دل جاده‌های پرپیچ‌وخم و سرسبز بزنید تا دژ عظیم محمدعلی‌خان را از پشت کوه‌ها ببینید. دژی طبیعی روی یکی از کوه‌ها که عظمت دوران گذشته خود را به تماشاچیان نشان می‌دهد.
نظر شما