سلام نو - سرویس گردشگری: کشور عزیزمان ایران درطول تاریخ، همواره مهد پرورش بزرگان و نام آوران بسیاری بوده است. این بزرگوران در شهرهای مختلف ایران به دنیا آمده‌اند و عمر پربرکتشان را در راه ترقی علم، هنر و فرهنگ این سرزمین سپری کردند. استان خراسان رضوی و شهر مشهد زادگاه بسیاری از این مشاهیر است.
از شخصیت‌های معروف شعر و ادب فارسی، شاعر بلند آوازه ایرانی و سراینده شاهنامه معروف، حکیم ابوالقاسم فردوسی است. تاریخ تولد او را سال ۳۱۹عنوان کرده‌اند. فردوسی در روستای پاژ که از توابع شهر طوس است به دنیا آمد. نام اصلی فردوسی در بعضی منابع ابوالقاسم حسن پور علی طوسی نوشته شده است و گفته شده شاید تخلص فردوسی را سلطان محمود غزنوی در دیداری که با او داشته، به وی نسبت داده است.
شاهنامه حاصل سی سال تلاش حکیم فردوسی برای سرودن این شاهکار ادبیات کهن پارسی است. این شاعر بزرگ از کودکی علاقه زیادی به داستان‌های گذشته ایران داشته و با جستجوی فراوان، کتاب‌هایی از ایران کهن را به دست آورده است که گفته می‌شود شاهنامه بر اساس اطلاعات همین داستان‌ها و افسانه‌ها سروده شده.
ابوالقاسم حسن منصور بن محمد بن اسحاق شرفشاه در سال ۳۱۹ خورشیدی در روستای باژ از توابغ بلوک طابران طوس در دوران سلطنت سامانیان متولد شد. روستای پاژ (زادگاه فردوسی)، امروزه با نام روستای فاز شناخته می شود. این روستا امروزه در ۲۸ کیلومتری آرامگاه او قرار گرفته است.
نام پدر او ابومنصور و نام مادرش گردویه زهرا بوده است. پدر از کشاورزان بزرگ خراسان و مادرش یکی از شاهزادگان مازندرانی به نام اسپهبدان بود. او دارای سه خواهر بوده است.
مهم‌ترین اثر فردوسی
شاهنامه مهم ترین اثر فردوسی و یکی از بزرگ ترین آثار ادبیات کهن فارسی می باشد که نزدیک به پنجاه هزار بیت دارد که در آن داستان های ملی و تاریخ باستانی پادشاهان قدیم ایران و پهلوانان بزرگ سرزمین ما نوشته شده است.
سرودن شاهنامه سی و پنج سال طول کشید، فردوسی اوایل از ثروت و دارایی قابل توجهی برخوردار بود و برخی از بزرگان علاقمند به تاریخ باستان نیز او را از نظر مالی یاری می کردند. اما به تدریج فردوسی دچار فقر و تنگدستی شد.
حکیم ابولقاسم فردوسی سی و پنج سال را صرف سرودن شاهنامه کرد آن را به سلطان محمود غزنوی که تازه به سلطنت رسیده بود، برای دریافت پاداش اهدا نمود.
سلطان محمود در ابتدا به عنوان پاداش و جایزه به فردوسی وعده داد شصت هزار دینار به او پرداخت کنداما خلف وعده کرد و تنها شصت هزار درم یعنی یک دهم مبلغی را که وعده داده بود برای فردوسی فرستاد و او را رنجیده خاطر نمود.
علت پیمان شکنی سلطان محمود این بود که فردوسی پیرو مذهب تشیع بود و اشعار زیادی در ستایش یزدان سروده بود اما سلطان محمود پیرو مذهب تسنن بود. حکیم ابوالقاسم فردوسی به دلیل رنجش خود از غزنین پایتخت غزنویان خارج و به زادگاه خود بازگشت.
سلطان محمود پس از چندی از کرده خود پشیمان شد و فرمان داد شصت هزار دینار را به طوس ببرند و به فردوسی تقدیم کنند اما زمانی هدیه به طوس رسید که فردوسی حیات فانی را بدرود گفته بود. فرمانبرداران سلطان محمود هدیه را به دختر فردوسی تقدیم نمودند اما دختر فردوسی از پذیرفتن هدیه پادشاه خودداری نمود و آن را پس فرستاد.
زمان فوت و محل دفن
تاریخ وفات این شاعر بزرگ‌سال ۴۱۱هجری قمری عنوان شده و بنابرگفته ها به دلیل اینکه فردوسی شیعه بوده است، اجازه دفن وی را در قبرستان مسلمانان ندادند و درنهایت جسد وی را در باغ شخصی‌اش در نزدیکی روستای محل تولدش در اطراف مشهد دفن کردند.
آرامگاه این شاعر بزرگ در طوس مشهد سالانه میزبان مسافران زیادی است که پس از زیارت امام هشتم، این مکان را به عنوان یکی از اصلی‌ترین گزینه‌های گردشگری خود در مشهد انتخاب می‌کنند.
فردوسی در سال ۴۱۶ هجری قمری از دنیا رفت و مرگ او در دورانی سخت و در شرایط نا به سامان مالی بوده است. پیکر فردوسی را در حیاط خانه خودش دفن کردند زیرا در آن زمان دفن مسلمانان شیعه در قبرستان توس ممنوع بود بنابراین با دفن فردوسی در قبرستان توس ممانعت شد.
یکی از حاکمان محلی غزنویان، بنایی در محل مقبره فردوسی ساخت که به تدریج این آرامگاه ویران شد. در طی سال های ۱۳۰۷ تا ۱۳۱۳ رضا شاه پهلوی دستور داد بنای آرامگاه فردوسی را کامل بازسازی کردند و هم زمان با آیین هزاره فردوسی از بنای جدید آرامگاه فردوسی رونمایی شد. کار تکمیل طراحی آرامگاه در سال ۱۳۴۸ و به دست هوشنگ سیحون، معمار برجسته ایرانی انجام شد.
آرامگاه فردوسی در ۲۰ کیلومتری شمال غربی شهر مشهد، در مسیر عبوری به سمت کلات نادری و در نزدیکی شهر تاریخی طبران و بقعه تاریخی هارونیه واقع است. در۱۹ مهرماه سال ۱۳۹۹ در محوطه آرامگاه فردوسی پیکرمحمدرضا شجریان، خسرو آواز ایران به خاک سپرده شد.
نظر شما