قانون جدید پلاستیک در کالیفرنیا چه تاثیری بر محیط زیست خواهد گذاشت؟

سلام نو-فاطمه عرب‌زاده: چندین سال طول می‌کشد تا مطمئن شویم، اما پنجمین اقتصاد بزرگ جهان احتمالا تغییراتی را فراتر از مرزهای ایالت ایجاد خواهد کرد.

ایالات متحده بیش از هر کشور دیگری زباله‌های پلاستیکی ایجاد می‌کند و در میان کشورهای ساحلی رتبه سوم را برای مشارکت در زباله‌های ریخته‌شده غیرقانونی و سایر زباله‌های بد مدیریت شده در سواحل خود را دارد. با این حال، حتی با وجود چنین وفور پلاستیک یکبار مصرف دانشمندان در سال ۲۰۱۶ ۴۶ میلیون تن را اندازه‌گیری کردند، ایالات متحده موفق می‌شود هر سال کمتر از ۹ درصد بازیافت کند.

بنابراین، هنگامی که هفته گذشته قانون گسترده کالیفرنیا در مورد زباله‌های پلاستیکی توسط فرماندار گاوین نیوسام امضا شد، این لحظه به‌عنوان یک تغییر دگرگون‌کننده اعلام شد که ممکن است نحوه برخورد کشور را به طور کلی با میزان فزاینده زباله‌های پلاستیکی دوباره تعریف کند.

میزان این قانون واقعا قابل اغراق نیست. این اولین قانونی در سراسر جهان است که نیاز به کاهش ساده در میزان پلاستیک دارد.

قانون جدید قصد دارد چندین کار بزرگ را به طور همزمان انجام دهد. مهمتر از همه، نیاز به کاهش ۲۵ درصدی پلاستیک در محصولات یکبار مصرف در کالیفرنیا تا سال ۲۰۳۲ دارد، اولین بار در تلاش‌های نظارتی در ایالات متحده برای مهار رشد تولید پلاستیک، که پیش بینی می‌شود در اواسط قرن سه برابر شود و به ۳۲ میلیون برسد. این کاهش را می‌توان با کوچک کردن اندازه بسته بندی و انتقال به ظروف قابل پر کردن مجدد یا بسته بندی‌های ساخته شده از مواد دیگر مانند کاغذ قابل بازیافت یا آلومینیوم به دست آورد. بر اساس محاسبات Ocean Conservancy، این کاهش بسته بندی باعث حذف نزدیک به ۲۳ میلیون تن پلاستیک یکبار مصرف در دهه آینده خواهد شد. طبق گزارش CalRecycle، آژانس مدیریت زباله این ایالت، کالیفرنیایی‌ها سالانه حدود ۴.۵ میلیون تن پلاستیک را دور می‌ریزند.

قانون جدید همچنین باید ۳۰ درصد از پلاستیک را تا سال ۲۰۲۸ بازیافت کند و تا سال ۲۰۳۲ به ۶۵ درصد افزایش یابد، یک جهش بزرگ! علاوه بر این، صنعت باید یک صندوق ۵ میلیارد دلاری در دهه آینده ایجاد کند تا به جوامع کم درآمدی که تحت تأثیر آلودگی پلاستیکی قرار دارند کمک کند.

در نهایت، هزینه بازیافت را از شهرداری‌ها و مالیات دهندگان آن به صنعت منتقل می‌کند. این روش که به عنوان مسئولیت توسعه یافته تولیدکننده EPR شناخته می‌شود، از دهه ۱۹۹۰ در اتحادیه اروپا مورد استفاده قرار گرفته است و به دلیل افزایش نرخ بازیافت در غرب اروپا، که حدود ۴۰ درصد است، اعتبار دارد.