به گزارش سلام نو، استان آذربایجان شرقی بعد از استان‌های کرمان، اصفهان و فارس در رتبه چهارم کشوری از لحاظ سطح زیر کشت در رتبه پنجم تولید گل محمدی قرار گرفته است. در مجموع هزار و ۴۲۵ تن گل‌تر از کشتزارهای شهرستان اسکو برداشت میشود که این میزان گل‌محمدی پس از برداشت به مراکز گلاب و اسانس‌گیری و خشک‌کنی اسکو و شهرستان‌های همجوار انتقال می‌یابد. اسکو در تولید این محصول رتبه نخست استانی را دارد و بیشترین سطح زیر کشت گل‌محمدی با ۱۸۸ هکتار متعلق به روستای گنبرف است. در این روستا هر سال در اواسط تیر ماه جشنواره گل سرخ برگذار میشود.
درفاصله ۱۰ کیلومتری جنوب شهرستان اسکو، آنجا که رود و کوه به هم می رسند، دست طبیعت یکی از شاهکارهای ممتاز خود را آفریده است و روستای گنبرف دردامن طبیعت آرمیده است. روستای گنبرف که بین اهالی این روستا و روستاهای تابعه آن به "گون بر" شناخته می شود، در زبان فارسی مترادف با "آفتاب گیر" است، به عنوان یکی از زیباترین روستاهای آذربایجان شرقی شناخته می شود. رود فصلی "سئل چایی" ، واقع شدن در دامنه کوه سهند، طبیعتی بکربرای این منطقه به ارمغان آورده است و بستری مساعد برای رشد و بالندگی این روستا را فراهم کرده است. گلهای محمدی با عصاره های بهشتی به عنوان یکی از نمادهای هویتی این روستا شناخته می شود و این موهبت الهی را به عنوان منبعی برای در آمد اهالی این روستا قرار داده است. روستای گنبرف، با چهارهزار نفرجمعیت، از روستاهای پرجمعیت آذربایجان شرقی شناخته می شود که بر اساس اعلام نظر برخی از مقامات محلی قرار است زمینه های تبدیل این روستا به شهر فراهم شود. این اعلام نظر، براساس مصوبه ای است که طی آن روستاهای بین چهار تا شش هزار نفر جمعیت زمینه تبدیل شدن به شهر را در تقسیمات کشوری خواهند داشت.
پتانسیلهای کشاورزی، جاذبه های گردشگری و صنایع دستی روستای گنبرف، به رغم استعداد و زیبایی تاکنون آنگونه که باید و شاید شناخته نشده است و بسیاری از اهالی این روستا و مقامات محلی آن بر این مساله اذعان دارند. علاوه بر گل سرخ، باغات گردو و فرش دستبافت نیز نیاز اقتصادی این منطقه را تامین میکند. جاده اسکو به گنبرف، پیچ‌درپیچ و پر از تپه و ماهور است. همان اول راه که از اسکو بیرون می‌آیید درخت‌های گردو روی جاده سر خم کرده و نه فقط سایه بلکه شاخه‌هایشان را تا کناره‌های جاده رسانده‌اند. جاده خیلی باریک است و بعضی جاها وقتی به پیچ‌هایی می‌رسد که از تپه‌ای بالا می‌روند، هیچ نمایی از ادامه مسیر را نمی‌توان دید و تنها چیزی که جلوی رویتان قرار می‌گیرد، آسمان آبی است با ابرهایی که در آن بالاها دنبال هم ردیف شده‌اند. دو طرف جاده زمین‌های پراکنده کشت دیم گندم وجود دارد و خود جاده مثل پازلی است که تکه‌هایی از آن گمشده‌اند و نمی‌توان حدس زد امتداد آن به کدام طرف می‌رود. از ۵ سال پیش این منطقه ناشناخته از اسکو با برگزاری «جشنواره گل محمدی»، کمی به شهرت رسید و دست کم در یک ماهی که کشاورزان گلهای سرخ باغ‌های خود را می‌چینند، کسانی از شهرهای اطراف سری به گنبرف می‌زنند. از روی آخرین تپه‌های جاده میشود دره سرسبزی را دید که روستاهای گنبرف، کردآباد و مجارشین در آن قرار دارند. وقتی دوباره سایه درخت‌های گردو روی جاده می‌افتد و باغ‌های روستا شروع میشود، می‌توان آرام‌آرام بوته‌های گل سرخ را هم دید. روی دیوارهای کوتاه سنگی باغ‌ها در کناره جاده، بوته‌های گل سرخ پشت سر هم در یک صف ایستاده‌اند.
باغ‌های پلکانی گل محمدی
باغ‌های گل گنبرف هیچ شباهتی به باغ‌های کاشان و قمصر ندارد؛ آنها روی دامنه تپه‌ها قرار دارند و به شکل پله‌ای ساخته شده‌اند. در حاشیه هر باغ و زیر درختان گردو، سیب و گیلاس ردیف‌هایی از بوته‌های گل‌سرخ دیده میشود. فقط در بخش‌هایی از هر باغ، بوته‌های گل سرخ کاشته شده و فضای بین هر ردیف گل یا خالی است یا در آنها، درخت‌های دیگری کاشته‌اند. در روزهای پایانی تیر کشاورزان روستای «گنبرف» از توابع اسکو، گلهای سرخ را می‌چینند و می‌فرستند به شهرها و استان‌های دیگر تا گلهای سرخشان به اسم گلاب کاشان و دیگر جاها برسد به دست مردم. بر اساس آزمایشات انجام شده کیفیت گل سرخ اسکو از گل‌سرخ‌های کاشان و کرمان بهتر است، مشکل اصلی در نبود امکانات برای تولید فرآوده های این محصول در اسکو است.
منبع: تریپ یار
نظر شما