به گزارش سلام نو، سیروس الوند در گفت وگو با خبرنگار سینمایی ایرنا و در پاسخ به این پرسش که سینمای مستقل در ایران تا چه اندازه تحقق یافته یا امکان تحقق دارد، گفت: مستقل را باید تعریف کرد؛ مستقل بودن زمانی به معنی جدا کار کردن از وزرات فرهنگ و ارشاد اسلامی یا مراجعی است که باید این فیلم را تایید کنند و وقتی که فرد به صورت پنهانی فیلمی را می سازد یا مثلا زمانی که فرد از خارج از ایران سفارش می گیرد و دست به تولید فیلم می زند را مستقل عنوان می کنند اما کار این فیلمساز هم ورای تولید خوب یا بدی که داشته است، مستقل محسوب نمی شود چراکه او در وابستگی به یک جریان اقتصادی خارج از کشور فیلم ساخته است.
نویسنده و کارگردان فیلم سینمایی دست‌های آلوده (۱۳۷۸) تاکید کرد: اگرچه بسیاری از این فیلم ها در جشنواره ها هم موفق بوده اند اما در نهایت مستقل محسوب نمی شوند.
الوند تصریح کرد: بر این اساس «مستقل از چه» بودن مهم است؛ فیلمساز مستقل به این معناست که اگر سفارشی هم می گیرد، به صورت غیرمستقیم از مخاطب بگیرد. یعنی صدای مردم باشد و آنچه مردم می خواهند را بسازد و در درجه اول هم آنچه مردم مملکت خودش خواهان آن هستند را بسازد.
یک فیلم پرفروش با فیلم پرفروش بعدی فراموش می شود
نویسنده و کارگردان فیلم سینمایی فریاد زیر آب (۱۳۵۶) با تاکید بر لزوم توجه فیلمساز به صدا و خواسته مردم در زمان تولید فیلم، اظهار داشت: طبیعتا ما در ایران هستیم و برای ایرانیان مهم است که ما چه می سازیم.
الوند خاطرنشان کرد: یک زمانی قد سینما با جشنواره های خارجی بالا می رود و لزوما نمایش های داخلی و فروش های آن اثری در جایگاه فیلم ندارد.
نویسنده و کارگردان فیلم سینمایی یکبار برای همیشه (۱۳۷۱) ادامه داد: نکته مهمی که باید همیشه در خاطرمان باشد این است که یک فیلم پرفروش با فیلم پرفروش بعدی فراموش می شود اما یک فیلم خوب با فیلم خوب بعدی فراموش نمی شود.
جنبه کیفی و هنری فیلم‌ها از رقم فروش آن‌ها ماندگارتر است
این کارگردان با اشاره به شاهکارهای سینمای ایران که گذشت زمان اثری در فراموشی آنان ندارد، بیان کرد: فیلم هایی مانند گاو، دایره مینا، گوزن‌ها، رگبار که در دوره قبل از انقلاب ساخته شدند، همچنان به عنوان یک فیلم خوب مطرح هستند و اهمیت دارند؛ پس از انقلاب هم فیلم هایی چون ناخدا خورشید یا باشو غریبه کوچک ساخته شد که همچنان اهمیت دارند. فیلم باران ساخته مجید مجیدی از جمله فیلم های بعد از انقلاب است که شخصا آن را دوست دارم.
کارگردان فیلم سینمایی زن دوم (۱۳۸۵) اظهار داشت: ولی ما تنها چند هفته بعد، فیلم هایی با رکودهای فروش میلیاردی را فراموش می کنیم. در نتیجه نیاز به فروش داخلی نداریم بلکه نیاز به فیلم‌هایی داریم که به لحاظ کیفی و هنری محک زده شوند و اینجاست که نیاز به رسانه های بی طرف و مطبوعات مستقل داریم.
سینما در درجه اول، هنر و پس از آن صنعت است
نویسنده و کارگردان فیلم سینمایی این سیب هم برای تو (۱۳۹۳) با اشاره به تمرکز جشنواره فیلم فجر بر اهمیت کیفی آثار به جای ظرفیت فروش آنان، خاطرنشان کرد: یکی از نقاط قوت جشنواره فیلم فجر این است که در ۱۰ روز برگزاری، وجوه فرهنگی فیلم ها مطرح می شود و پس از آن باز موضوع نمایش (اکران) است و فروش و گیشه موضوعیت می‌یابد.
وی ادامه داد: به همین دلیل است که در این شرایط شاهد تولید فیلم های سفارشی هستیم. چون بسیاری از مراکز بودجه می گیرند و فیلم می سازند؛ کمااینکه روزنامه منتشر می کنند و برخی جنبه رسانه ای سینما را نگاه می کنند؛ در صورتی که سینما رسانه نیست. بلکه در درجه اول هنر و پس از آن صنعت است و در نهایت خاصیت رسانه ای هم دارد ولی این که سینما را در کنار مطبوعات قرار بدهیم و بگوییم رسانه است، در واقع وظیفه سینما را به خبررسانی محدود کرده ایم در حالی که سینما وظایف گسترده تری دارد.
نظر شما