همانطور که میدانید این ترکیبات در واقع یک زنجیر طویل از کربن هستند که در صورت قرارگیری در مایعات می توانند ذرات را به یکدیگر متصل کنند تا جداسازی آنها بسیار تسهیل گردد، در این مقاله به شرح انواع فلوکولانت ها خواهیم پرداخت.
شاید در هنگام شرح این ترکیبات شباهتی بین عملکرد آنها و کاتالیزورها بیابید اما پس از مطالعه کامل آنها به این مسئله خواهید رسید که عملکرد فلوکولانت ها ورای نقش یک کاتالیزور است و به علت نقش مفیدی که دارند ممکن است طیف عملکردی بسیار گسترده تری را نیز نسبت به کاتالیزورها شامل شوند یعنی به عبارتی نقش آنها محدود به یک پروسه یا ترکیب خاص نمی شود و می توانند بسیار کارآمدتر ایفای نقش نمایند.
اما اگر بخواهیم انواع این ترکیبات را نام ببریم می توانیم آنها را در سه دسته اصلی به شرح زیر طبقه بندی کنیم.
آشنایی با انواع فلوکولانت :
Ø فلوکولانت های آنیونی :
اغلب ترکیبات منعقد کننده که در صنایع از آنها استفاده می شود از نمونه های اکریلیک اسید و یا کوپلیمرهای آکریل آمید هستند، ترکیبات کوپلیمرها و اکریلیک آمیدها واجد گروه های کربوکسیلی می باشند که شامل بار منفی اند، لذا هر چه از این ترکیبات بیشتر استفاده کنیم بار منفی مایعات یا پروسه بیشتر خواهد شد، به همین دلیل است که آنها را در گروه نمونه های آنیونی طبقه بندی می کنند. فلوکولانت FL۱۰۰ در این دسته قرار میگیرند.
این نمونه ها عموماً در قیاس با سایر فلوکولانت های خنثی و کاتیونی دارای وزن مولکولی بیشتری هستند، وزن آنها چیزی حدود ۱۴ الی ۱۸ میلیون گرم بر مول تخمین زده شده است.
به علت وزن بیشتر و دارا بودن بار منفی می توانند سبب جذب ذرات و تشکیل یک کلوئید بزرگتر شوند به همین دلیل سرعت رسوب ذرات با کمک گرفتن از این ترکیبات بسیار بیشتر خواهد شد.
Ø انواع فلوکولانت های کاتیونی :
این گروه از ترکیبات Flocculant عموما در ساختمان خود واجد گروه های فسفونیوم، آمونیوم و یا سولفات آمونیوم هستند لذا بار کلی ساختار شیمیایی آنها مثبت خواهد بود، این ترکیبات نیز می توانند به منظور رسوب پروسه های شیمیایی در صنایع کاربرد داشته باشند، البته موارد کاربردی آنیون ها بیشتر از این نمونه ها می باشد.
Ø فلوکولانت های خنثی :
این نمونه ها در ساختمان خود واجد گروه یا عنصری که بار مثبت و منفی داشته باشد نیستند لذا در گروه ترکیبات بدون بار و یا خنثی طبقه بندی می گردند، از رایج ترین و پر استفاده ترین نمونه های آنها می توانیم پلی اتیلن اکساید و پلی آمید را نام ببریم.
نظر شما