سلام نو – سرویس سیاسی: فرقی نداشت مسئله مورد بحث چه باشد؛ برجام یا تماس با رئیس جمهور فرانسه، هر گام حسن روحانی با مخالفت اصولگرایان مدعی انقلابی بودن روبهرو میشد.
تماس روحانی با امانوئل مکرون مصداق گفتوگو با شیطان فرانسوی بود، تلاشش برای واردات واکسن مصداق بیتوجهی به تولید ملی بود و تاکیدش بر احیای برجام نیز تلاشی برای زنده کرد یک جسد ارزیابی میشد.
در دوران رئیسی اما همه چیز آزاد شد و هر کنش و واکنشی مصداق عزت، حکمت و مصلحت گشت. نه تنها تمام سدها از پیش روی واردات واکسن برداشته شد، بلکه فایزر هم به هر شکل به ایران رسید. جار و جنجالهای برکت و ادعاهای مدیرانش فرونشست. توافق دولت روحانی با آژانس انرژی اتمی تمدید شد و در نهایت رئیسی حرفی از آتش زدن برجام نزد.
واکنش مخالفان دیروز روحانی چه بود؟ سیل واکسن، که سفارشهایش در دولت روحانی و توسط وزارت خارجهاش ثبت شد، تبدیل مصداق توانمندی رئیسی شد. توافق با آژانس در راستای منافع ملی ارزیابی گشت و پایبندی به برجام ضروری تلقی شد.
البته همین مسئله درباره زاکانی هم مصداق پیدا کرد. او نه تنها با مدرک غیرمرتبط بر کرسی شهرداری کلان شهر تهران تکیه زد بلکه گفت که با این پول بلیت و بودجه نمیشود مترو را توسعه داد. حرفی که اگر پیروز حناچی میزد باعث بلند شدن داد اصولگرایان میشد.
نقد دولت مستقر توسط رقبای سیاسی اصلا چیزی عجیبی نیست. اینکه اصولگرا بخواهد دولت اصلاحطلب را چنان نقد کند که خودش به قدرت برسد هم چندان عجیب نیست. قاعده سیاست این است که اپوزسیون دولت برای نقد و حتی به زیر کشیدن قانونی آن و رسیدن خودش به دولت تلاش کند.
کاش آنهایی که از زمین سوخته دولت روحانی و مینگذاری کشور توسط دولت قبل برای دولت جدید حرف میزنند حداقل در خفا به لیست سفارشهای واکسن وزارت خارجه، صورت مذاکرات وین و تلاش ظریف برای پیوستن ایران به پیمان شانگهای نگاه کنند و بدانند تخم بسیاری از چیزهایی که امروز دست آورد دولت رئیسی است در دولت روحانی کاشته شده است.
نظرات