مناجات سیزدهم خمس عشر به مناجات الذاکرین یا مناجات یادکنندگان خدا مشهور است. این دعا در الصحیفة الثانیة السجادیة، بحارالانوار و مفاتیح الجنان آمده است. علامه مجلسی زمان قرائت این دعا را روز چهارشنبه تعیین کرده است.

دعای مناجات الذاکرین + ترجمه و مضامین

به گزارش سلام نو، مناجات الذاکرین یا مناجات یادکنندگان خدا، از مناجات های پانزده گانه است که از امام سجاد (ع) نقل شده و محور اصلی این مناجات این است که ما نمی توانیم حق ذکر و یاد خداوند را به جای آوریم.

مناجات الذاکرین از امام سجاد (ع) نقل شده است و در الصحیفة الثانیة السجادیة، بحارالانوار و مفاتیح الجنان آمده است. علامه مجلسی زمان قرائت این دعا را روز چهارشنبه تعیین کرده است.

مناجات ذاکرین مناجات و گفتگوی بنده با خداوند متعال و یاد کردن خداوند و بیان آثار و برکات یاد و ذکر خداوند و بیان اوصاف و کمالات الهی است و طبیعی است که در این مناجات خداوند مورد و گیرنده ذکر باشد. در این مناجات بر این مطلب تاکید شده است که ما نمی توانیم حق ذکر و یاد خداوند را به جای آوریم.

مضامین دعای مناجات الذاکرین عبارتند از:

• انسان در به جای آوردن حق ذکر و یاد خداوند ناتوان است.

• اگر خداوند فرمان نمی داد که او را یاد کنیم، ما او را منزه از یاد خود می دانستیم.

• ذکر خدا، منتی است از سوی او بر انسان و نعمتی بزرگ.

• درخواست توفیق ذکر و یاد خداوند.

• هیچ عقلی از معرفت خدا بی بهره نیست و خداوند عقل ها را چنان آفریده است که بتوانند او را بشناسند. «وَ عَلی‌ مَعْرِفَتِکَ جُمِعَتِ الْعُقُولُ الْمُتَبایِنَةُ».

• دل ها فقط با یاد خدا آرامش پیدا می کند. «نفوس جز با یاد تو آرامش و سکونت نمی یابند.»

• هدف نهایی زندگی انسان، لقاءالله و رسیدن به مرحله ای است که هیچ حائلی بین انسان و خدا نباشد.

• رسیدن به لقاء الله، هدف از خلقت است.

• هر لذت غیر الهی و هر لذتی که غیر ذکر خدا حاصل شده است، نادرست و نیازمند به استغفار است.

دعای مناجات الذاکرین, مضامین دعای مناجات الذاکرین, متن دعای مناجات الذاکرین

مناجات سیزدهم خمس عشر یا مناجات الذاکرین

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

إِلَهِی لَوْ لا الْوَاجِبُ مِنْ قَبُولِ أَمْرِکَ لَنَزَّهْتُکَ مِنْ [عَنْ‏] ذِکْرِی إِیَّاکَ

خدایا اگر پذیرش فرمانت بر من واجب نبود هر آینه پاک نگاه می ‏داشتمت از اینکه ذکر تو گویم

عَلَی أَنَّ ذِکْرِی لَکَ بِقَدْرِی لا بِقَدْرِکَ وَ مَا عَسَی أَنْ یَبْلُغَ مِقْدَارِی حَتَّی أُجْعَلَ مَحَلا لِتَقْدِیسِکَ

چه ذکر من تو را به اندازه کاستی من است نه برازنده کمال تو،شأن و اندازه من چقدر می ‏تواند بالا رود تا ظرف تقدیس تو قرار گیرم؟

وَ مِنْ أَعْظَمِ النِّعَمِ عَلَیْنَا جَرَیَانُ ذِکْرِکَ عَلَی أَلْسِنَتِنَا

از بزرگ‏ترین نعمتها بر ما جاری شدن ذکر تو بر زبان ماست

وَ إِذْنُکَ لَنَا بِدُعَائِکَ وَ تَنْزِیهِکَ وَ تَسْبِیحِکَ

و اجازه ‏ات به ماست که تو را بخوانیم و تنزیه و تسبیح گوییم

إِلَهِی فَأَلْهِمْنَا ذِکْرَکَ فِی الْخَلاءِ وَ الْمَلاءِ وَ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ

خدایا پس ذکرت را به ما الهام کن در نهان و آشکار و شب و روز

وَ الْإِعْلانِ وَ الْإِسْرَارِ وَ فِی السَّرَّاءِ وَ الضَّرَّاءِ وَ آنِسْنَا بِالذِّکْرِ الْخَفِیِّ

و پیدا و پنهان، و در خوشی و ناخوشی و ما را به ذکر پنهان مأنوس فرما

وَ اسْتَعْمِلْنَا بِالْعَمَلِ الزَّکِیِّ وَ السَّعْیِ الْمَرْضِیِّ وَ جَازِنَا بِالْمِیزَانِ الْوَفِیِّ

و به عمل پاکیزه و کوشش پسندیده بکار گیر، و به میزان کامل پاداشمان ده

إِلَهِی بِکَ هَامَتِ الْقُلُوبُ الْوَالِهَةُ وَ عَلَی مَعْرِفَتِکَ جُمِعَتِ الْعُقُولُ الْمُتَبَایِنَةُ

خدایا دلهای عاشق شیفته تواند، و خردهای جدای از هم بر معرفتت‏ گرد آمده‏ اند

فَلا تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ إِلا بِذِکْرَاکَ وَ لا تَسْکُنُ النُّفُوسُ إِلا عِنْدَ رُؤْیَاکَ

بدین خاطر دلها آرام نگیرند جز به یاد تو، و جانها جز به هنگام مشاهده ‏ات راحتی نیابند

أَنْتَ الْمُسَبَّحُ فِی کُلِّ مَکَانٍ وَ الْمَعْبُودُ فِی کُلِّ زَمَانٍ وَ الْمَوْجُودُ فِی کُلِّ أَوَانٍ

تو تنزیه ‏شده‏ ای، در هرجا، و پرستیده گشته ‏ای در هرگاه و در همواره روزگار بوده ‏ای

وَ الْمَدْعُوُّ بِکُلِّ لِسَانٍ وَ الْمُعَظَّمُ فِی کُلِّ جَنَانٍ وَ أَسْتَغْفِرُکَ مِنْ کُلِّ لَذَّةٍ بِغَیْرِ ذِکْرِکَ

و به هر زبان‏ خوانده شده‏ ای، و در هر دلی بزرگداشت شده ‏ای از هر لذّتی به جز ذکر تو

وَ مِنْ کُلِّ رَاحَةٍ بِغَیْرِ أُنْسِکَ وَ مِنْ کُلِّ سُرُورٍ بِغَیْرِ قُرْبِکَ وَ مِنْ کُلِّ شُغْلٍ بِغَیْرِ طَاعَتِکَ

و از هر آسایشی‏ جز همدمی با تو، و از هر شادمانی به غیر قرب تو، و از هر شغلی جز طاعت تو پوزش می‏ جویم

إِلَهِی أَنْتَ قُلْتَ وَ قَوْلُکَ الْحَقُّ یَأَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُوا اذْکُرُوا اللَّهَ ذِکْرا کَثِیرا

تو گفتی‏ و گفتارت حق است که:ای کسانی که ایمان آورده ‏اید خدا را بسیار یاد کنید

وَ سَبِّحُوهُ بُکْرَةً وَ أَصِیلا وَ قُلْتَ وَ قَوْلُکَ الْحَقُّ فَاذْکُرُونِی أَذْکُرْکُمْ

و در بامداد و شامگاه او را تسبیح گویید و تو گفتی و گفتارت حق است: مرا یاد کنید تا شما را یاد کنم

فَأَمَرْتَنَا بِذِکْرِکَ وَ وَعَدْتَنَا عَلَیْهِ أَنْ تَذْکُرَنَا تَشْرِیفا لَنَا وَ تَفْخِیما وَ إِعْظَاما

ما را به یاد کردنت فرمان دادی، و وعده فرمودی که تو نیز از روی شرافت و عزّت و کرامت بخشیدن به ما، ما را یاد کنی

وَ هَا نَحْنُ ذَاکِرُوکَ کَمَا أَمَرْتَنَا فَأَنْجِزْ لَنَا مَا وَعَدْتَنَا

اکنون برابر با فرمانت تو را یاد می‏ کنیم، پس تو نیز به وعده ‏ات وفا کن

یَا ذَاکِرَ الذَّاکِرِینَ وَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.

ای یادآور یادکنندگان، و ای مهربانترین مهربانان.

گردآوری: بخش مذهبی بیتوته

کد خبرنگار: ۱۸
۰دیدگاه شما

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
  • نظرات حاوی توهین و هرگونه نسبت ناروا به اشخاص حقیقی و حقوقی منتشر نمی‌شود.
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود.
  • پربازدید

    پربحث

    اخبار عجیب

    آخرین اخبار

    لینک‌های مفید