ابراهیم رییسی تیر آخر اصولگرایان بود که از چله کمان رها شد / تیم رییسی منسجم نیست

سلام نو – سرویس سیاسی: کابینه ابراهیم رییسی این روزها در حال رای اعتماد گرفتن از مجلس شورای اسلامی است، آن هم در حالی که حرف و حدیث و ان‌قلت درباره آن بسیار است.

به نظر می‌رسد به جز متخصصان و نیروهای منتقد دولت مثل اصلاح‌طلبان حتی نیروهای اصولگرا هم از کابینه رییسی رضایت ندارند. اما چرا این چنین است؟ مگر رییسی نگفت برای اداره کشور برنامه دارد؟ پس چرا کابینه‌اش چنین وضعی دارد. برای پاسخ به این پرسش سلام نو با علی‌محمد نمازی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب، گفت‌وگو کرد که متن این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید.

این روزها انتقادات نسبت به کابینه معرفی شده ابراهیم رییسی بسیار زیاد است. انتظار شما هم از کابینه معرفی شده توسط آقای رییسی برآورده نشده است؟

بعد از این همه صحبت درباره میدان دادن به نیروهای جوان جهادی انقلابی که بعد هم اصلاحی روی آن صورت گرفت و گفتند که جوان بودن مسئله فرعی است و مسئله اصلی جهادی، انقلابی و کارآمدی نیروها است، و بعد از این همه نقدی که در چهار سال گذشته به دولت روحانی شد و بعد از اقدامات مدت اخیر مجلس یازدهم، یک توقع بسیار بالایی در جامعه و شخص خود من درباره کابینه دولت سیزدهم ایجاد شد.

در این فضا انتظار این بود که وقتی ما به هر کدام از وزار نگاه می‌کنیم این پیام را بگیریم که این وزیر توان، آمادگی و شرایط ایجاد تحول در روند فعلی و اداره بهینه کشور را دارد. اما می‌بینیم که برنامه خود آقای رییسی برنامه مکتوبی نبود و حتی در هنگام معرفی کابینه بیشتر صحبت‌های ایشان وعده، وعید، شعار گونه و البته شناور بود. ایشان یک جا از اقوام صحبت می‌کند و بعد می‌گوید از ظرفیت اهل سنت استفاده می‌کنیم. در حالی که اقوام و اقلیت‌های دینی دو موضوع متفاوت هستند.

ضعف‌های این کابینه از نظر شما کجا است؟

در یک نمونه این همه صحبت درباره انحراف دولت آقای احمدی‌نژاد بود، اما حالا ۱۲ تا ۱۴ نفر از وزرای پیشنهادی در دولت آقای احمدی‌نژاد وزیر یا معاون وزیر بودند که به نسبت ۱۹ نامزد وزارت آمار بالایی است. ۸ وزیر پیشنهادی تخصص مرتبطی با وزارتخانه پیشنهادی خود ندارند، ۹ نفر مرتبط بودند و ۲ نفر با وجود ارتباط رشته تحصیلی با بدنه وزارتخانه مورد نظر ارتباطی ندارند.

بعضی از وزرای پیشنهادی مثل وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش بسیار جوان هستند و سابقه کار در وزارتخانه مورد نظر را نداشتند. مشکل بعدی درس خواندن بعضی وزرا در هنگام کار است. مثلا وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش اعلام می‌کند که در سن ۲۶ سالگی طرحش در وزارت ارشاد مورد تقدیر قرار گرفته است. شما در سابقه ایشان می‌بینید که ایشان سه سال بعد از مشغول به کار شدن لیسانس گرفته است یا در زمان مشغول به کار بودن از استرالیا مدرک گرفته است.

برنامه‌های وزرا نیز عموما قول، وعده و شعار بود. من ندیدم وزیری بگوید به یک شکل مشخص می‌خواهد به هدفش برسد. مثلا وزیر مسکن می‌گوید ما سالی یک میلیون مسکن خواهیم ساخت، اما نمی‌گوید نقش دولت و بخش خصوصی در تحقق این هدف چیست و پول از کجا می‌آورد. یا وعده می‌دهند که تورم تک رقمی خواهد شد اما نمی‌گویند چطور می‌خواهند کاری بکنند که نقدینگی به سمت تولید برود. متاسفانه به طور خلاصه باید گفت برنامه عملیاتی در دفاعیات وزرا دیده نمی‌شد.

از آن طرف نامزد وزارت تعاون به نمایندگان گفته اگر من را انتخاب نکنید وزیر بعدی را هم خودم انتخاب می‌کنم. نامزد وزارت بهداشت هم از یک طرف نامش در بین پزشکانی بود که مخالف واردات واکسن بودند، اما از طرف دیگر حالا از واردات واکسن می‌گوید.

مهم‌ترین مشکل این است که این کابینه با وضعیت موجود کشور آشنایی ندارند، وقتی هم که شما با وضع موجود آشنا نباشید و مشکل را نشناسید نمی‌توانید برای آن راهکار دهید. این رویکرد نشان می‌دهد که دولت آقای رییسی و وزرای ایشان در یک فضای غیرواقعی سیر می‌کنند.

در نهایت مسئله دیگر هم به نظر من این است که تیم آقای رییسی هیچ جا با هم کار نکردند و از نظر تئوری و عملی انسجام ندارند و جزایری منفک از هم هستند.

حداقل از شش ماه قبل از انتخابات تقریبا مشخص بود که آقای رییسی رییس جمهور آینده هستند. حامیان ایشان هم از برنامه رییس جمهور فعلی برای حل مشکلات کشور سخن می‌گفتند. چرا امروز به نظر می‌رسد که دولت جدید چندان آماده و منسجم نیست؟

این مسئله چند عامل دارد. اولین آن این است که آقای رییسی با این فضا بیگانه است. ایشان از فضای آکواریومی و بسته قوه قضاییه به فضای سنگلاخی و پرمشکل دولت آمده است.

عامل دیگر آن است که کارکرد حزبی بر کشور ما حاکم نیست. در کشورهای دیگر اعضای حزب حداقل چهار سال با هم کار می‌کنند، هم را می‌شناسند و برنامه دارند. این برای کشور ما یک مشکل اساسی است و ما اگر می‌خواهیم دمکراتیک باشیم باید بالاخره کارکرد حزب را هم بپذیریم.

عامل سوم آن است که اصولگرایان چنان شعارگونه با مشکلات کشور برخورد کردند و دنبال ناتوان نشان دادن دولت رفتند که وضعیت موجود کشور را کارشناسانه توضیح ندادند. وقتی شما فضا را کارشناسی نگاه نکنی نمی‌توانی تیم کارآمد برای اداره آن انتخاب کنی.

به نظر شما ادامه این مسیر به نارضایتی بدنه رای اصولگرایان منجر می‌شود؟

اصولگرایان سنتی و آنان که در برابر اصلاح‌طلبان قرار داشتند طبعا از تحقق نیافتن وعده‌های آقای رییسی مایوس می‌شوند. به نظر من آقای رییسی تیر آخر جناح مقابل اصلاح‌طلبان بود که از چله کمان رها شد و اگر به هدف ننشیند در جبهه اصولگرایان و کل کشور سرخوردگی ایجاد خواهد کرد