واقعا تمامی پزشکان درآمد میلیاردی دارند؟ / دلیل خودکشی پزشکان چیست؟

سلام نو – سرویس اجتماعی: همه می­خواهند پزشک شوند!

از کودکان خود بپرسید درآینده می‌خواهی چه‌ شغلی داشته باشی؟ درصد کمی از کودکان جوابشان دکتر یا مهندس شدن نیست. حال از نوجوانان بپرسید چه رشته‌ای را در دبیرستان انتخاب می‌کنی؟ باز هم می‌بینید که درصدِ کمی از آنها رشته‌ای غیر از تجربی را انتخاب می‌کنند. از کسانی که می‌خواهند کنکور تجربی بدهند نیز درصد کمی آرزوی شغلی غیر از پزشکی را دارند. اما تا به‌حال علت را جویا شده‌اید؟ اکثرِ دانشجویان و یا علاقه‌مندان به رشته‌ی پزشکی به درآمدهای بالا و نجومیِ این شغل دل بسته‌اند. آنها فکر می‌کنند اگر وارد دانشکده پزشکی شوند نانشان در روغن است.  علی کشاورز یکی از پزشکانِ کشور در گفت و گو با سلام نو توضیح می‌دهد که چرا اعتقاد  دارد این تصورِ مردم اشتباه است.

علی کشاورز در باره تصور مردم از درآمد پزشکان گفت: تنها ده درصد از پزشکان آن درآمدی که مردم تصور می‌کنند را دارند.  این تصور که درآمد تمامی پزشکان خیلی بالاست کاملا اشتباه است.

علی کشاورز با اشاره به ساعت کاری پزشکان گفت: میزان مشقتی که یک پزشک در شیفت ۲۴ ساعته خود تحمل می‌کند خیلی بیشتر از کسی است که اپراتوری اداری دارد. پس یک کارمند نباید حقوق خود را با یک پزشک مقایسه کند. چرا که مجموع ساعت کاری این پزشک ۲ یا ۳ برابرِ یک کارمند است، پس اختلافِ درآمد او هم طبیعی طبیعی است.

وی افزود: عمر سنگین ترین بهایی است که هر کسی‌ می‌تواند بپردازد. یک پزشک نیز عملا عمر و سلامتی خود را برای حرفه‌اش هزینه می‌کند. بنابراین طبیعی است که درآمد بالایی نیز داشته باشد. اما جالب است که درآمد پزشکان آن چیزی نیست که مردم تصور می‌کنند. یک رزیدنت در دوره ۴ ساله کاری خود شیفت‌های طولانی و فشار کار زیادی را تجربه می‌کند،‌ به طوری که ماهی نیست که ما خبر خودشکی ۴ تا ۵ نفر از همکاران‌مان را نشنویم. ولی همین رزیدنت ماهی فقط دو و نیم میلیون تومان درآمد دارد.

این پزشکِ عمومی با اشاره به تاخیرِ ۱۰ الی ۱۲ ماهه در واریز حقوق پزشکان بیان کرد: برای یک پزشک، بعد از ۲۰۰ ساعت شیف شبانه حدود سه و نیم میلیون تومان حقوق واریز می‌شود. اگر این پزشک در حال گذراندن طرح خود در یکی از مناطق دور افتاده باشد با این پول حتی نمی‌تواند بلیط رفت و برگشت به خانه‌اش را بخرد.

کشاورز اظهار داشت: بعد از دوره رزیدنتی، مجددا پزشکان باید طرح بگذرانند. این یعنی درآمد یک پزشک تا ۳۷ سالگی فقط روزی صد هزار تومان است.

کشاورز با بیان اینکه شرایط برای پزشکان مرد و زن متفاوت است گفت: یک پزشک آقا بعد از فارغ التحصیلی پروانه طبابت نمی‌گیرد چرا که مجبور است تازه به سربازی برود. در دوره خدمت، تنها در شرایطی می‌تواند کار کند که در شهرستان حضور داشته باشد. درآمد دوره سربازی این پزشک یک الی یک و نیم میلیون تومان است و اگر تن به کار غیر قانونی بدهد، می‌تواند نهایتا با ساعتی ۵۰ تا ۶۰ هزار تومان کار خود را شروع کند.

وی ادامه داد: البته شرایط برای پزشکان خانم متفاوت است. یک خانم بعد از فارغ‌التحصیلی با یک حقوق ۱۵ میلون تومانی شروع به گذراندن طرح خود می‌کند. البته ۴ میلیون تومان کسورات درآمد او خواهد بود و در نهابتا تحت سه عنوان حقوق ثابت، کارانه و ماندگاری مبلغی در حدود ۱۱ میلیون تومان دست او را می‌گیرد.

علی کشاورز در پاسخ به این پرسش که آیا جایگاه شغل پزشکی هم برای او اهمیت دارد یا صرفا نگاهش به درآمد مشاغل گوناگون است گفت: برای بسیاری از اشخاص جایگاهِ اجتماعی اهمیت ویژه‌ای دارد، به‌عنوان مثال اگر به یک سری از پزشکان لقب دکتر را ندهیم شاید از شغل خود لذتی نبرند. اما ممکن است در جامعه کارگری انسان‌هایی بسیار اخلاقی تر از برخی پزشکان پیدا کنیم. پس به نظر من این القاب و جایگاه‌ها چندان مطرح نیست، چه اینکه برخی بی اخلاقی‌ها می‌تواند نتیجه فشار مالی باشد.

کشاورز با تاییدِ این نکته که وضعیت بازار کار پزشکی بسیار مناسب تر از سایر رشته‌ها است عنوان کرد: صد در صد برای تمام فارغ‌التحصیلان پزشکی شغل وجود دارد و حرف من این نیست که پزشکان فقیرند، صرفا می‌گویم تصوری که از درآمد پزشکان در جامعه شکل گرفته غیر واقعی است و واقعا پزشکان زیادی هستند که درآمد کمتری نسبت به یک تکنسین فنی دارند. تازه باید این نکته را نیز در نظر بگیرید که یک تکنسین فنی از ۱۸ سالگی می‌تواند وارد بازار کار جدی شود، امکانی که تا ۳۸ سالگی برای یک پزشک وجود ندارد.

این پزشک عمومی در جواب به این سوال که پس چرا مبلغ ویزیت ها آنقدر بالا محاسبه می‌شود گفت:  بحثِ بنده آن دسته از پزشکانی است که ساعتی کار می‌کنند، اما برخی از پزشکان نیز در مراکز خصوصی یا مطب‌های خود در یک ویزیت مبلغی که یک پزشک معمولی در یک ساعت به دست می‌آورد را دریافت می‌کنند.  

وی توضیح داد: یک پزشک بعد از طرح دو ساله‌ اش امتیازش به حدِ گرفتن مطب نمی‌رسد. برای اینکه در تهران مطب داشته باشید باید ۳۶۰ امتیاز جمع کنید. برای به دست آوردن این امتیاز حداقل باید ۶ سال در شهرهای محروم‌تر طبابت کنید. در مرحله بعد شما باید سرمایه تاسیس یک مطب را هم داشته باشید که از پس همه پزشکان بر نمی‌آید. مسیر دیگر ورود به بیمارستان‌های خصوصی است.

علی کشاورز درباره فضاهای کاری پیش روی یک پزشک ادامه داد: برای اینکه وارد بیمارستان‌های خصوصی شوید هم باید سهام آن بیمارستان را بخرید که این امکان هم برای همه فراهم نیست. راه سوم هم این است که یک سرمایه‌گذار غیر پزشک کلینیکی را احداث می‌کند و با پزشکان قرارداد می‌بندد. درآمد پزشک در این شرایط هم چندان بالا و نجومی نیست اگرچه که از ساعتی کار کردن بهتر است. مدل همکاری پزشکان با این کلینیک‌های خصوصی نیز دو نوع است. یا پزشک از هر ویزیت مبلغی را بر می‌دارد یا از کل درآمد کلینیک سهم می‌برد. برای همین زمینه برای برخی بی اخلاقی‌ها ایجاد می‌شود که به عنوان نمونه می‌توان به تجویز بیجای سرم اشاره کرد.

این پزشک عمومی در پایان اضافه کرد: هدف من از بیان این مسائل برنده شدن پزشکان در مسابقه چه کسی بدبخت تر است نیست. من متوجه هستم که هر شغلی مسائل و سختی‌های خودش را دارد و نمی‌گویم ما بیش از سایر اقشار جامعه زحمت می‌کشیم، اما لازم است ذهنیت مردم نسبت به شغل پزشکی اصلاح شود و فکر نکند تمام پزشکان در رفاه کامل زندگی می‌کنند و هیچ مشکل و سختی‌ای پیش رویشان نیست.