یک قمه‌کشی دخترانه

زهرا مشتاق- دیدن فیلمی از درگیری چند دختر نوجوان در شهر اصفهان به‌شدت ترسناک و نگران‌کننده به نظر می‌رسد.

این روزها ویدئوهای زیادی که حاوی مضامینی خشونت‌بار است، در شبکه‌های اجتماعی منتشر و پربازدید می‌شوند؛ مثل صحنه کشتن یک قلاده پلنگ، دهان و دست و پای بسته سگ‌هایی که به حال خود رها می‌شوند تا از گرسنگی بمیرند. کشتن توله‌خرس‌ها، دو خواهر و برادر کوچک که در حال کشیدن مواد با خنده می‌گویند کرونا را شکست می‌دهند. مثله‌شدن بابک خرمدین به دست والدینش در تهران. کشته‌شدن پدر یک خانواده به دست همسر و فرزندش و صدها فاجعه دیگر.
آیا همه این خشونت‌ها کافی نیست که نگاهی به دور و برمان بیندازیم؟ آیا هنوز زمان آن نرسیده که هشدارهای جامعه‌شناسان و روان‌شناسان را جدی بگیریم؟ فیلم دعوای این چند دختر نوجوان را می‌شود بارها و بارها دید و هر بار از حجم هولناک آن ترسید و درباره آن از زوایای مختلف بحث کرد و نوشت.
در دهه ۵۰ و ۶۰ فحش‌های زنان از مردان متفاوت بود. زن‌ها حتی اگر فحش می‌دادند، جنس کلمات رکیک نبود. مردان حرمت حضور زنان را درک می‌کردند و فحش‌های ناموسی نمی‌دادند. بیشتر فحش‌های زنان به وقت دعوا به کلماتی مانند سلیطه و لکاته و هرجایی و گیس و گیس‌کشی و جیغ و هوار محدود می‌شد، اما حالا... .
در ویدئو صدای قهقهه چند مرد که به نظر می‌رسد آنها هم جوان باشند، شنیده می‌شود. دیدن دعوای این چند دختر برای آنها تفریحی بادآورده محسوب می‌شود. آنها حتی در حین این نزاع، خودشان نیز کلمات رکیکی را حواله دخترها می‌کنند و پیشنهاد و خواسته‌های خود را شرورانه بیان می‌کنند. رهگذران بی‌هیچ دخالتی عبور می‌کنند و ناگهان یک هشدار جدی اتفاق می‌افتد. یکی از دخترها از شلوارش یک قمه بیرون می‌آورد. یک قمه واقعی که می‌تواند به‌آسانی یک فاجعه دیگر بیافریند. او قمه دارد و دختری از آن طرف دعوا چوب! دو طرف وقیحانه‌ترین فحش‌های ممکن را با صدای بلند وسط خیابان به هم حواله می‌کنند و هیچ‌کس مانع این نزاع تلخ نیست.
این دخترهای نوجوان که سر و وضع‌شان نشان می‌دهد از طبقه متوسط هستند، در چه خانواده‌هایی و در چه شرایطی تربیت شده‌اند؟ والدین آنها کجا هستند؟ آیا از وضعیت دختران خود و دوستانی که با آنها نشست و برخاست می‌کنند، آگاهی دارند؟ آیا خانواده‌های این دخترها، تلاشی برای بهبود روان بیمار بچه‌های خود کرده‌اند؟ این همه خشم از کجا می‌آید؟ چه مسیری از دختران نوجوان که زمانی همراه با شرم و حیا بودند، دخترانی این اندازه رها، پرخاشگر، بدون تربیت اجتماعی، گستاخ و دریده به وجود آورده است؟
آیا این فیلم شما را دچار هراس نکرده است؟ آیا دلتان نمی‌خواهد بچه‌هایتان را در جایی امن پنهان کنید؟ آیا نمی‌خواهید جلوی گوش‌ها و چشم‌هایشان را بگیرید تا شاهد صحنه‌هایی این اندازه وحشتناک نباشند؟ چه کار باید بکنیم؟ من واقعا ترسیده‌ام.

روزنامه شرق