چرا مسئولین ما همیشه از مردم طلبکار هستند؟ / مردم شریفی که هیچ کس از آن‌ها عذرخواهی نمی‌کند

سلام نو – سرویس اجتماعی: مردم شریف ایران، مردم نجیب ایران، مردم خداجوی ایران، مردم مومن و انقلابی؛ این تنها بخشی از صفاتی است که مسئولین اجرایی کشور در روزها مختلف سال، به خصوص دوران سختی یا انتخابات، به مردم ایران می‌دهند. با این همه این حرف‌ها هیچ گاه در عمل این مسئولین تجلی پیدا نمی‌کند و بعضی وقت‌ها چهره واقعی آن‌ها از پشت نقاب بیرون می‌آید.

به همین چند وقت اخیر نگاه کنید. آقای مسئول که اتفاقا معاون رییس جمهور است در برابر انتقاداتی که به نحوه نشستنش در برابر خبرنگاران آسیب دیده می‌شود به خبرنگار امتداد می‌گوید: این‌ حرف‌های مزخرف را بعضی همکاران شما در می‌آورند. نحوه نشستن من مثلا چطور بود؟ نحوه نشستن همیشگی من، همینطور است. چه عذرخواهی؟ برای چه؟ چه اتفاقی افتاده که عذرخواهی کنیم؟

آقای مسئول البته احتمالا حواسش نیست که ده‌ها عکس از او موجود است و او در برابر رهبری، رییس جمهور، آیت‌الله هاشمی و بسیاری دیگر از مسئولین کشور اینطور نمی‌نشیند؛ یا بهتر است بگوییم جرات نمی‌کند یا ادب اجازه نمی‌دهد که این‌طور بنشیند.

البته اگر منصف باشیم چنین رفتاری فقط مختص عیسی کلانتری نیست و وزیر بهداشت و یارانش روی کلانتری را هم سفید کرده‌اند. آقایی از مسئولان وزارت بهداشت که عنوان سخنگویی یک بخش را نیز یدک می‌کشد بعد از بارها و بارها تمسخر خبرنگارانی که از او سوالاتی جدی درباره کرونا یا واکسن آن داشتند در توییتی صراحتا به بخش مهمی از منتقدان عملکرد وزارت بهداشت فحاشی کرد.

این فحاشی چنان به مردم گران آمد که بخشی از فعالین رسانه‌ای دست به شکایت از آقای فحاش زدند و انتظار داشتند وزیر نیز این زیر دست هتاک خود را برکنار کند، اما سعید نمکی نه تنها کارمند خود را برکنار نکرد بلکه به حمایت از او پرداخت.

وزیر بهداشت در حمایت از کیانوش جهانپور و فحاشی او گفت: دکتر جهانپور عزیز به دلیل خسته شدن از برخی‌ از این افراد توییتی زد که من گفتم چرا خود را به دردسر می‌اندازی!

کاش می‌شد از آقای وزیر پرسید که آیا مردم ایران نیز حق دارند به دلیل خسته شدن از عملکرد شخص او و کیانوش جهانپور هر چه از دهانشان در می‌آید نثار آن‌ها کنند و بعد هم بگویند خسته بودند و مشمول شکایت نشوند؟ آیا آقای وزیر جرات دارد در پاسخ به مقامات ارشد نظام هم چنین با جسارت تمام از هتاکان به مردم دفاع کند یا دست به سینه و سر به زیر می‌ایستد؟

افتخار و امتیاز بزرگ نظام جمهور اسلامی از زمان پیروزی انقلاب تا استقرار نظام و استمرار آن پایگاه مردمی آن در داخل و حتی خارج کشور بوده است. وجه تمایز جمهوری اسلامی چیزی جز اقبال مردم به آن نبوده و بنا بر تصریح چندین و چند باره رهبری، رییس جمهور و دیگر چهره‌های ارشد نظام هنوز هم این وجه مردمی است که امتیاز اصلی انقلاب است.

سوال اینجا است انقلاب و نظامی چنین مردم محور چطور به اینجا رسیده است که بالاترین مسئولین اجرایی آن زحمت عذرخواهی از مردم را به خود نمی‌دهند؟ از عنابستانی و برخوردش با یک سرباز تا کلانتری و جهانپور و نمکی این مسئولان هستند که محقند و مردم مقصر. آقای مسئول حق خودش می‌بینید که از خط ویژه برود، جلوی مردم و خبرنگاران چنان بشیند که انگار رعیتش هستند، پاسخ سوال‌های به حق مردم را ندهد و در نهایت نیز دلیل فحاشی را خستگی بنامد.

همین رویکرد باعث شده تا تصویر عذرخواهی مدیران ژاپنی از مردمشان به آرزویی دیرین و شیرینی برای مردمی بدل شود که با چیزی به نام عذرخواهی مسئولین از مردم آشنا نیستند و این مسئله را رویایی دور می‌بینند. این رویکرد البته از دید مسئولین چندان مهم نیست چون آن‌ها مدت‌ها است که وظیفه خود را رضایت مافوق می‌دانند و ولی نعمت آنان مقام‌های بالاترشان هستند؛ نه مردم.

این مردم شریف ایران با تمام شرف، صداقت و مقاومت خود ظاهرا به جز در مواردی مثل دوران انتخابات یا فشارهای خارجی خریداری ندارند و کسی آن‌ها را لایق یک عذرخواهی خشک و خالی و حتی تصنعی نیز نمی‌داند.