در اواخر دهه ۱۹۵۰ با اخذ مدرک M.S برای تحصیلات عالیه به ایالات متحده نقل مکان کرد. وی سپس دکترای خود را در رشته مهندسی برق و فیزیک پلاسما در سال ۱۹۶۳ از دانشگاه کالیفرنیا، برکلی دریافت کرد.
ایشان در کتاب "خودسازی و توسعه" آورده است که در دهه ۱۹۶۰ به عنوان دانشمند ستاد تحقیق در آزمایشگاه های بل و آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا استخدام شد.
شغل و فعالیت ها
دکتر چمران یکی از اعضای ارشد نهضت آزادی به رهبری مهدی بازرگان در دهه ۱۹۶۰ بود. وی به همراه ابراهیم یزدی، صادق قطب زاده و علی شریعتی بخشی از جناح رادیکال خارجی بود.
پس از فارغ التحصیلی، چمران برای آموزش نظامی به کوبا رفت. در دسامبر ۱۹۶۳ ، وی به همراه قطب زاده و یزدی از ایالات متحده به مصر رفت و در آنجا در جنگ چریکی آموزش دید. آنها با مقامات مصر ملاقات کردند تا یک سازمان ضد شاه در کشور ایجاد کنند که بعدا SAMA ، سازمان ویژه اتحاد و عمل نامیده شد. چمران به عنوان رئیس نظامی انتخاب شد. وی پس از بازگشت به ایالات متحده در سال ۱۹۶۵ با هدف آموزش مبارزان گروهی را به نام تشیع سرخ در سن خوزه تأسیس کرد. برادرش، مهدی چمران، نیز عضو این گروه بود. وی در سال ۱۹۶۸ گروه دیگری به نام انجمن دانشجویان مسلمان آمریکا (MSA) را بنیان نهاد و رهبری آن را ابراهیم یزدی بر عهده داشت. این گروه موفق به ایجاد شعبه هایی در انگلستان و فرانسه شد.
در سال ۱۹۷۱ چمران ایالات متحده را به مقصد لبنان ترک کرد و به اردوگاه های سازمان آزادی بخش فلسطین و جنبش امل پیوست. وی با سازماندهی و آموزش چریکها و نیروهای انقلابی در الجزایر، مصر و سوریه به عضو اصلی و بنیانگذار جنبش انقلابی اسلامی در خاورمیانه تبدیل شد. وی در طول جنگ داخلی در لبنان با موسی صدر بنیانگذار جنبش امل همکاری فعال داشت. چمران همچنین عضو امل و "دست راست صدر" شد.
دکتر چمران به همراه صادق قطب زاده بخشی از جناح موسوم به "مافیای سوریه" در دربار خمین بودند و بین گروه وی و گروه دوستدار لیبی به رهبری محمد منتظری اختلافاتی وجود داشت.
با شکل گرفتن انقلاب اسلامی، چمران به ایران بازگشت. در سال ۱۹۷۹ ، به عنوان معاون نخست وزیر در کابینه مهدی بازرگان خدمت کرد.
جنگ ایران و عراق
فیزیکدان، سیاستمدار، فرمانده و مبارز چریکی بود که به عنوان اولین وزیر دفاع ایران پس از انقلاب و یک عضو پارلمان و همچنین فرمانده داوطلبان شبه نظامی در جنگ ایران و عراق، معروف به "ستاد جنگ نامنظم" بود. او در جریان جنگ ایران و عراق به شهادت رسید. در کشور عزیزمان به عنوان یک شهید و نماد یک مسلمان ایدئولوژیک و انقلابی شناخته میشود که به عنوان یک دانشمند و استاد در دانشگاه کالیفرنیا، برکلی شغل علمی و موقعیت های معتبر را ترک کرد و به منظور کمک به جنبش های اسلامی در فلسطین مهاجرت کرد. در لبنان و مصر نیز به عنوان یک چریک اصلی انقلابی شناخته میشود. وی به تأسیس جنبش امل در جنوب لبنان کمک کرد.
زندگی شخصی
دکتر چمران در سال ۱۹۶۱ با تامسن هیمن، زن مسلمان آمریکایی ازدواج کرد. ثمره ازدواج آنها یک دختر روشان و سه پسر علی، جمال و رحیم بود. جمال در دوران کودکی غرق شد و بقیه در ایالات متحده زندگی میکنند. تامسن پس از مهاجرت به لبنان، به دلیل مشکلاتی که با آن روبرو بودند، در سال ۱۹۷۳ چمران را ترک کرد و به ایالات متحده بازگشت. او در سال ۲۰۰۹ درگذشت.
شهادت
آرامگاه مصطفی چمران در بهشت زهرا تهران قرار دارد.
دکتر چمران در طی جنگ ایران و عراق یک واحد پیاده نظام را هدایت میکرد و از طریق ترکش خمپاره زخمی شد. با این حال، او حاضر به ترک واحد خود نشد. دکتر چمران در حالی که جنگ در جریان بود در ۳۱ خرداد ۱۳۶۰ یا همان ۲۱ ژوئن ۱۹۸۱ در دهلاویه به مقام رفیع شهادت نائل شد.
میراث
آیت الله خامنه ای رهبر گرانقدرمان، دکتر چمران را به عنوان "فرمانده مغرور اسلام" اعلام کرد. شهید چمران پس از شهادت به مقام قهرمانی اعطا شد و بسیاری از ساختمانها و خیابانها در ایران و لبنان به نام او نامگذاری شد. در سال ۲۰۱۲، محسن علوی پور زندگی نامه چمران را منتشر کرد. نیک رابینسون نیز بیوگرافی انگلیسی چمران را در سال ۲۰۱۳ در انگلستان منتشر کرد.
در سال ۲۰۱۴ فیلم"چ" به افتخار شهید چمران منتشر شد. این فیلم به کارگردانی ابراهیم حاتمی کیا، دو روز از زندگی چمران را پس از انقلاب اسلامی در دفاع از پاوه به تصویر میکشد که مورد توجه بسیاری قرار گرفت.
نظر شما