نیما فاتح- نامزدهای انتخابات ریاست‌جمهوری یکی پس از دیگری در سالن ثبت‌نام ظاهر شدند، نام نوشتند، عکس گرفتند، خطابه خواندند و اندکی بعد فیلم حضور پرشکوه‌شان از ستادها، فضای مجازی را عطرآگین کرد. نامزدهای ریاست بر آن جمهوری که غایبان اصلی این مراسم بودند و چند خیابان و محل و منطقه و شهر آن طرف‌تر درگیر معضلات معیشت و سلامت بودند؛ در صف واکسن، در به در بیمارستان و مال؛ دل‌نگران عزیزانشان در بخش‌های مراقبت ویژه، در خلوتی داغدار نزدیکانی دیگر، در کنجی دل‌نگران سلامت و معیشت کرونازده فردای خود و خانواده‌شان. اما این جمهور در سرسرای وزارت کشور غایب بودند.
هر نامزد تنها اجازه همراهی یک نفر و احتمالاً یک ایده را داشت: رفع همه مشکلات شما در سریع‌ترین زمان! بی‌هیچ توضیحی و در غیاب گوش‌هایی که بیشتر برای شنیدن معجزاتی برای ایمنی و سلامت و معیشت خود و عزیزانشان تیز شده بود تا ترجیع‌بندهای ملال‌انگیز ۴سال یکبار. جالب آنکه ناجیان همه نشانی از این بلای مشترک داشتند؛ ماسکی بر صورت و اگر نداشتند هم پروتکل‌های نیم‌بند محل ثبت‌نام به اندازه کافی یادآورشان بود که آهای! این جمهور یک سال و اندی است با بلایی جهانی دست و پنجه نرم می‌کند و جان، روان، ذهن و روحش خسته و فرسوده و گاه داغدیده است! با او از این بلا سخن بگو!
اما ناجیان گویی از جهان دیگری آمده بودند؛ به جز دو نامزد اصلاح طلب، حتی نامی از کرونا و مردم بلازده از آن بر زبانی جاری نشد. خوب است مشاوران امروز و سفره‌نشینان فردا کمی به‌خود بیایند و نگاهی به وضعیت ما و چشم‌انداز این بیماری داشته باشند. این بلا حتی با واکسیناسیون همگانی هم همچنان به پایش و مدیریت هوشمند نیاز دارد، وگرنه هر لحظه با جهشی جدید بحران با وسعتی مشابه (و صدالبته با تلفات زیاد تکرار می‌شود، آثار این یک سال و اندی در روح و روان و معیشت جامعه تحریم‌زده ما همچنان در صدر معضلات خواهد بود و نگاه غیرتخصصی و ساده‌انگارانه بلای جان دولت بعدی نیز خواهد بود.
هیچ کشور و نهاد معتبری (حتی آنان که به سطح ایمنی عمومی رسیده‌اند) آسوده‌خاطر از پایان بحران نیستند. جهان تا اطلاع ثانوی در وضعیت پاندمی است و پیشگیری، درمان، واکسیناسیون و رصد این بلا کماکان در فهرست اولویت‌های سیاستگذاران جهان. این زلزله حتی به فرض کاهش پس‌لرزه‌ها هم خرابی‌های بسیاری در سلامت و معیشت جمهور به بار آورده؛ چه رسد به آنکه به دلایل متعدد ما هنوز در مرحله لرزه اصلی هستیم و هنوز پس‌لرزه‌ها شروع نشده‌اند، اما گویی جمهور اجازه ورود به عرصه نامزدها و ناجیان را نداشت.
جالب آنکه عرصه پر از نشانه‌های بلا بود: ماسک‌ها، فاصله‌ها، ضدعفونی‌کننده‌ها و... به بلندترین صدا حضور شوم بلا را صیحه می‌کشیدند، اما تنها در کلام 2نفر آن هم به اشارت‌هایی گذرا مجال بروز یافتند. آن سوتر اما، دور از هیاهوی ناجیان، مردم در اندیشه صف‌های نجات بودند. فاعتبروا یا اولی‌الابصار!
همشهری
نظر شما