ابراز خوشحالی رضا قوچان‌نژاد از پایان همکاری‌اش با زوله

به گزارش سلام نو به نقل از ایرنا، «رضا قوچان‌نژاد» در سن ۳۵ سالگی توانست در دو فصل متوالی بهترین گلزن زووله شود اما او حضور در این تیم را کابوس‌وار می‌داند. مهاجم ایرانی تیم زوله در دو فصل تنها در ۱۴ بازی از ابتدا در ترکیب ثابت قرار داشت و این موضوع ناراحتی زیادی برای او به وجود آورده بود. قوچان نژاد هم اکنون قراردادش با این تیم به پایان رسیده و بسیار خوشحال است.

او در گفت و گو با سایت دِسنتور و در خصوص ناراحتی خود از این تیم و مسایل مختلف صحبت کرده که مشروح آن را در زیر می‌خوانید:

با چه احساسی از زوله خداحافظی می‌کنی؟

با یک احساس ناخوشایند. بسیار خوشحالم که فصل تمام شد. من هرگز فرصتی در این تیم پیدا نکردم. همه در کانون توجه قرار گرفتند به جز من. 

این موضوع برای تو چقدر نا امیدکننده است؟

این بسیار نا امیدکننده است. چون فقط این فصل نبود بلکه سال گذشته هم این اتفاقات افتاد. 

آیا مربی را مقصر می‌دانی؟

من فکر نمی کنم این موضوع به یک نفر مربوط شود. شما باید به کل کادرفنی نگاه کنید. من همیشه نشان داده‌ام که می توانم برای تیم مهم باشم. در غیر این صورت شما برای دو فصل متوالی بهترین گلزن باشگاه نخواهید شد. بیایید صادق باشید. فاصله من با مهاجمان تیم اصلا زیاد نبود اما از من بسیار کم استفاده کردند.

خیلی‌ها می‌گویند تو مهاجمی نیستی که از ابتدا در ترکیب باشی.

این البته بزرگترین نظر اشتباهی است که مردم می توانند در مورد من بگویند. همه شانس نشان دادن خود را داشتند به غیر از من، حتی بعد از هت تریکی که داشتم. این تقریباً یک مشکل شخصی با من بود و فکر می کنم که این شرم آور است چون مطمئنم می توانستم بیشتر به باشگاه کمک کنم. افرادی در راس باشگاه هستند که ظاهراً ترجیح می‌دادند من بازی نکنم. 

تا چه حد خودت را مقصر می‌دانی؟

من نمی توانم خودم را سرزنش کنم. همیشه بسیار حرفه ای رفتار کردم. من همیشه نادیده گرفته شدم. من می‌شنیدم که می‌گفتند مهاجم نداریم اما من دو بار پیاپی بهترین گلزن باشگاه می‌شدم؛ البته نه به عنوان یار ثابت بلکه به عنوان یک یاز تعویضی. فکر می کنم این یک فرصت از دست رفته کادرفنی است که من در تیم بازی نکردم. یا بهتر بگویم کم بینایی آن‌ها بود که مرا نمی‌دیدند.

طرفداران با تو چگونه بودند؟

همیشه از طرفداران احساس حمایت کردم اما از باشگاه نه. اغلب احساس خسته شدن می‌کردم و از این موضوع نا امید بودم. این موضوع برای من بسیار دردناک بود. من یک فرد احساساتی هستم و به همین دلیل این موضوع برایم بسیار سخت بود. 

آیا در این مورد با کادرفنی صحبت کردی؟

نمی خواستم روند کار تیم را بهم بزنم. به همین دلیل دو فصل زبانم را گاز گرفتم. اما باید صادقانه بگویم تقریباً هر روز در باشگاه نوعی ماسک می زدم. نشان می‌دادم که خوشحال هستم اما نبودم. احساس درد درونی می‌کردم. 

و حالا که فصل به پایان رسید چه احساسی داری؟ 

حالا می‌خواهم تعطیلات خوبی داشته باشم و بعد ببینم چه چیزی سر راه من قرار می‌گیرد.