سلام نو - سرویس بین‌الملل: چندین دهه است که فلسطینیان با اشغالگران صهیونیست درگیر هستند و برای ذره به ذره خاک خود می‌جنگند. با تمام تغییرات که شکل این درگیری کرده است یک چیز ثابت مانده و آن لگدمال شدن حداقل‌های اخلاقی و انسانی توسط اسرائیلی‌ها و سکوت کر کننده اکثر دولت‌ها و سازمان‌هایی که مدعی حقوق بشر هستند.
در ۷ روز حملات اسرائیل به غزه ۱۸۸ نفر به شهادت رسیده‌اند که ۵۵ تن از آن‌ها کودک بوده‌اند، رخدادی که با هر استاندارد اخلاقی و انسانی یک فاجعه تمام عیار، غیرقابل بخشش و کم‌نظیر است.
با این همه در تمام این مدت این اسرائیل است که دست بالا را در سرکوب سازمان یافته منتقدان خود دارد. اسرائیل از فیسبوک و توییتر خواسته است تا مطالب مربوط به قتل عام فلسطینی‌ها را محدود کند، درخواستی که به سرعت مورد پذیرش قرار گرفته است. این روزها هر پست یا استوری اینستاگرامی که نشانی از فلسطین داشته باشد به علت نقض قوانین فیسبوک به سرعت حذف می‌شود. قوانین فیسبوک در این مورد چنان سخت‌گیرانه و شدید است که حتی گاهی پست‌هایی با پرچم ایران نیز به اشتباه به جای پست‌هایی با پرچم فلسطین حذف می‌شوند!
اما سرکوب سازمان یافته رسانه‌ای توسط اسرائیل به همین‌جا ختم نمی‌شود. ارتش رژیم صهیونیستی برج الجلاء در غزه که رسانه‌های بین‌المللی در آن قرار داشتند را با خاک یک‌سان کرد، جایی که رسانه‌هایی مثل الجزیره و آسوشیتدپرس و رویترز در آن قرار داشتند. هر چند ارتش اسرائیل یک ساعت پیش از حمله به ساکنان ساختمان هشدار داده بود، اما باز هم چنین خشونتی کم‌نظیر به نظر می‌رسد.
این اقدام اسرائیل باعث بهت دنیا شد و بسیاری از چهره‌های رسانه‌ای و سیاسی نسبت به آن واکنش نشان دادند. اما چرا اسرائیل این برج را هدف قرار داد؟ چون رویترز و الجزیره از مهم‌ترین رسانه‌های پوشش دهنده فاجعه‌های رخ داده در غزه بودند، به ویژه الجزیره که به صورت شبانه‌روز گزارش‌هایی لحظه‌ای را از غزه مخابره می‌کرد. تخریب این برج عملا جریان اطلاع رسانی را مختل کرد.
در طرف دیگر متحدان غربی اسرائیل با تمام قوا از این رژیم حمایت می‌کنند و هر نوع اعتراض علیه این ماشین ترور، سرکوب و کشتار را به اسم مبارزه با یهود ستیزی محدود و محکوم می‌کنند.
یکی از اولین دولت‌هایی که با اعتراض و تظاهرات علیه جنایات اسرائیل مخالفت کرد دولت فرانسه بود، با این وجود شهروندان فرانسوی برای حمایت از فلسطین به خیابان آمدند. با آغاز راهپیمایی معترضان فرانسوی علیه جنایات رژیم صهیونیستی به غزه، پلیس پاریس روز شنبه با گاز اشک آور و پاشیدن آب با ماشین‌های آتش نشانی به تظاهر کنندگان حمله کرد و برخورد خشنی با آن‌ها داشت.
در آلمان هم شرایط مشابهی حاکم است. استفن سایبرت سخنگوی آنگلا مرکل صدراعظم آلمان اظهار داشت که دولت این کشور تظاهرات در حمایت از فلسطینی‌ها را تحمل نخواهد کرد. بعد از تظاهرات نیز وزیر کشور آلمان شرکت کنندگان در اعتراضات ضد اسرائیلی و کسانی که پرچم‌های آن را به آتش می‌کشند به مجازات‌های سخت دولتی تهدید کرد.
دولت آلمان روز چهارشنبه هم حملات راکتی مقاومت فلسطین از نوار غزه در واکنش به تجاوزهای اسرائیل را محکوم کرد و مدعی شد توجیه‌ناپذیر هستند.
با این همه به هر اندازه که وجدان دولت، سازمان‌ها و شرکت‌های مختلف خواب است وجدان مردم جهان بیدار است. از آسیا تا اروپا و آمریکا مردم کشورهای مختلف در حمایت از فلسطین گام برداشتند. برخی تظاهرات کردند و برخی کلیپ ساختند. از اریک کانتونای اسطوره‌ای تا بلا حدید، مدل فلسطین‌الاصل در حمایت از فلسطین سخن گفتند و حتی در تظاهرات شرکت کردند.
واقعیت این است که آن چه که در غزه رخ می‌دهد یک فاجعه انسانی و اخلاقی است و آن چه در خارج از غزه توسط دولت‌ها و سازمان‌ها مدعی حقوق بشر رخ می‌دهد فاجعه‌ای دیگر است. برای درک وسعت این فاجعه کافی است تصور کنید که کشورها مختلف از یهودی کشی آلمان نازی دفاع کنند، نسل کشی‌ها مختلف را دفاع از خودِ دولت‌های فاسد بدانند و حکومت استالین را یک حکومت دمکراتیک خطاب کنند.
مسئله فلسطین و غزه امروز یک مسئله عربی یا حتی اسلامی نیست بلکه یک مسئله اخلاقی است. امروز مسئله فلسطین میدانی بزرگ است که انسانیت و استانداردهای اخلاقی همه ما را در هر گوشه‌ای از جهان به چالش می‌کشد و به ما نشان می‌دهد در چه نقطه‌ای ایستاده‌ایم، بیدار، هوشیار و حق‌طلبیم یا خواب و به دور از حاشیه و دردسر.
نظر شما